آموزش محیط گرافیکی در توربو پاسکال 7 15ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 14

آموزش محیط گرافیکی در توربو  پاسکال 7

دستور کار آزمایشگاه کامپیوتر مهندس عبدالجوادی

برای برنامه نویسی در محیط گرافیکی نیاز به مقدماتی برای ورود به محیط گرافیک است . اولین خط هر برنامه گرافیکی بعد از دستور Program ، فرمان زیر است :

Uses graph ;

با استفاده از دستور uses برنامه شما می تواند از پیمانه ها و ثوابت توربو پاسکال استفاده کند . این ثوابت و پیمانه ها در فایلی که یک unit نامیده می شود جای می گیرند . کدی که در حالت گرافیکی توسط کامپیوتر تولید می شود ، به نوع کامپیوتر بستگی دارد . بنابراین نوع سخت افزار گرافیکی که در اختیار سیستم است باید به توربو پاسکال اعلام شود . برای این کار از دو متغیر Driver و Mode بصورت زیر استفاده می شود :

Var

  Driver , Mode : Integer ;

محتوای این دو متغیر نوع سخت افزارهای گرافیکی سیستم را مشخص می کند . برای تعیین حالت گرافیکی از دستور زیر استفاده می شود :

InitGraph (Driver, Mode, ‘…….’) ;

رویه InitGraph سیستم گرافیکی شما را بررسی کرده و سپس در متغیرهای Driver و Mode مقادیر مناسب را قرار می دهد . پارامتر رشته ای ‘……’ شاخه ای را مشخص می کند که در آن نرم افزار کنترل سیستم گرافیکی شما وجود دارد . رشته ای که بدون کاراکتر است ‘ ‘ به این معناست که این نرم افزار در شاخه جاری قرار دارد .

این نرم افزار همواره در شاخه BGI قرار دارد و معمولا" در محلی است که برنامه توربو پاسکال نصب شده است . بنابراین باید آدرس شاخه BGI را بجای این رشته بنویسیم . برای انعطاف پذیر شدن برنامه و قابلیت اجرای آن روی سیستم های مختلف معمولا" یک نسخه از شاخه BGI را در شاخه ای که برنامه در آن قرار دارد ، کپی می کنیم .

صفحه نمایشی که مانند یک صفحه مختصات است :

در برنامه نویسی گرافیکی موقعیت هر خط یا هر شکلی را که روی صفحه نمایش رسم می کنید ، باید کنترل کنید . صفحه نمایش را در محیط گرافیکی بصورت مختصات X-Y تعدادی نقطه می توان در نظر گرفت . در اکثر نمایشگرها ابعاد متداول عبارتند از : 200×320 ، 350×640 ، 480×640 . که معمولا" تعداد نقاط در محور X ها بیشتر است .

توابع GetMaxX و GetMaxY در توربو پاسکال، به ترتیب حداکثر تعداد نقاط در Xها و Yها را برمی گردانند . بنابراین برای بدست آوردن ابعاد واقعی نمایشگر خود می توانید از این توابع بصورت زیر استفاده کنید :               

 MaxX := GetMaxX ;             MaxY := GetMaxY ;

مختصات گوشه های صفحه نمایش به صورت زیر است.

برای برگرداندن برنامه به حالت متنی از دستور زیراستفاده می کنیم . 

CloseGraph ;

رنگ زمینه و متن :

بطور پیش فرض برای رنگ های زمینه و متن ، به ترتیب از سیاه و سفید استفاده می شود . دستورات زیر امکان تغییر رنگ زمینه و متن را فراهم می کنند .

SetBkColor (….) ;                  تعیین رنگ زمینه

SetColor (….) ;                         تعیین رنگ متن  

برای انتخاب رنگها از ثوابت رنگی یا معادل عددی رنگها طبق جدول زیر استفاده می شود :

ثابت

مقدار

ثابت

مقدار

Black

0

DarkGray

8

Blue

1

LightBlue

9

Green

2

LightGreen

10

Cyan

3

LightCyan

11

Red

4

LightRed

12

Magenta

5

LightMagenta

13

Brown

6

Yellow

14

LightGray

7

White

15

خلاصه ای از توابع و رویه های گرافیکی :

·                Line (X1, Y1, X2, Y2) ;

بین نقاط (X1,Y1) و (X2,Y2) خطی رسم می شود .

·        Rectangle (X1, Y1, X2, Y2) ;

مستطیلی که قطر آن بین نقاط (X1,Y1) و (X2,Y2) است می کشد .

·        Circle (X, Y, R) ;

دایره به مرکز (X,Y) و شعاع R رسم می کند .

·        Arc (X, Y, Angle1, Angle2, R) ;

آموزش محیط گرافیکی در توربو پاسکال 7 15 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

آموزش محیط گرافیکی در توربو  پاسکال 7

برای برنامه نویسی در محیط گرافیکی نیاز به مقدماتی برای ورود به محیط گرافیک است . اولین خط هر برنامه گرافیکی بعد از دستور Program ، فرمان زیر است :

Uses graph ;

با استفاده از دستور uses برنامه شما می تواند از پیمانه ها و ثوابت توربو پاسکال استفاده کند . این ثوابت و پیمانه ها در فایلی که یک unit نامیده می شود جای می گیرند . کدی که در حالت گرافیکی توسط کامپیوتر تولید می شود ، به نوع کامپیوتر بستگی دارد . بنابراین نوع سخت افزار گرافیکی که در اختیار سیستم است باید به توربو پاسکال اعلام شود . برای این کار از دو متغیر Driver و Mode بصورت زیر استفاده می شود :

Var

  Driver , Mode : Integer ;

محتوای این دو متغیر نوع سخت افزارهای گرافیکی سیستم را مشخص می کند . برای تعیین حالت گرافیکی از دستور زیر استفاده می شود :

InitGraph (Driver, Mode, ‘…….’) ;

رویه InitGraph سیستم گرافیکی شما را بررسی کرده و سپس در متغیرهای Driver و Mode مقادیر مناسب را قرار می دهد . پارامتر رشته ای ‘……’ شاخه ای را مشخص می کند که در آن نرم افزار کنترل سیستم گرافیکی شما وجود دارد . رشته ای که بدون کاراکتر است ‘ ‘ به این معناست که این نرم افزار در شاخه جاری قرار دارد .

این نرم افزار همواره در شاخه BGI قرار دارد و معمولا" در محلی است که برنامه توربو پاسکال نصب شده است . بنابراین باید آدرس شاخه BGI را بجای این رشته بنویسیم . برای انعطاف پذیر شدن برنامه و قابلیت اجرای آن روی سیستم های مختلف معمولا" یک نسخه از شاخه BGI را در شاخه ای که برنامه در آن قرار دارد ، کپی می کنیم .

صفحه نمایشی که مانند یک صفحه مختصات است :

در برنامه نویسی گرافیکی موقعیت هر خط یا هر شکلی را که روی صفحه نمایش رسم می کنید ، باید کنترل کنید . صفحه نمایش را در محیط گرافیکی بصورت مختصات X-Y تعدادی نقطه می توان در نظر گرفت . در اکثر نمایشگرها ابعاد متداول عبارتند از : 200×320 ، 350×640 ، 480×640 . که معمولا" تعداد نقاط در محور X ها بیشتر است .

توابع GetMaxX و GetMaxY در توربو پاسکال، به ترتیب حداکثر تعداد نقاط در Xها و Yها را برمی گردانند . بنابراین برای بدست آوردن ابعاد واقعی نمایشگر خود می توانید از این توابع بصورت زیر استفاده کنید :               

 MaxX := GetMaxX ;             MaxY := GetMaxY ;

مختصات گوشه های صفحه نمایش به صورت زیر است.

برای برگرداندن برنامه به حالت متنی از دستور زیراستفاده می کنیم . 

CloseGraph ;

رنگ زمینه و متن :

بطور پیش فرض برای رنگ های زمینه و متن ، به ترتیب از سیاه و سفید استفاده می شود . دستورات زیر امکان تغییر رنگ زمینه و متن را فراهم می کنند .

SetBkColor (….) ;                  تعیین رنگ زمینه

SetColor (….) ;                         تعیین رنگ متن  

برای انتخاب رنگها از ثوابت رنگی یا معادل عددی رنگها طبق جدول زیر استفاده می شود :

ثابت

مقدار

ثابت

مقدار

Black

0

DarkGray

8

Blue

1

LightBlue

9

Green

2

LightGreen

10

Cyan

3

LightCyan

11

Red

4

LightRed

12

Magenta

5

LightMagenta

13

Brown

6

Yellow

14

LightGray

7

White

15

خلاصه ای از توابع و رویه های گرافیکی :

·                Line (X1, Y1, X2, Y2) ;

بین نقاط (X1,Y1) و (X2,Y2) خطی رسم می شود .

·        Rectangle (X1, Y1, X2, Y2) ;

آموزش محیط گرافیکی در توربو پاسکال 7 11ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

آموزش محیط گرافیکی در توربو  پاسکال 7)

استفاده از Mouse در محیط گرافیک :

برای استفاده از Mouse در محیط گرافیکی باید وقفه مربوط به فعالسازی Mouse را فراخوانی کنیم . این وقفه 33Hex (هگزادسیمال) نام دارد و شامل یکسری توابع است که هر تابع با یک شماره مشخص شده و کاربرد خاصی دارد . هرکدام از توابع مذکور دارای ثباتهای ورودی و خروجی هستند . ثباتهای ورودی باید قبل از فراخوانی وقفه مقدار دهی شوند تا وقفه عمل مورد نظر ما را انجام دهد و ثباتهای خروجی نتایج اجرای وقفه را برمی گردانند .

 تابع 00Hex از وقفه 33Hex :

این تابع اعمال زیر را انجام می دهد :

1- پارامترهای Mouse را با مقادیر پیش فرض Set می کند .

2- اشاره گر Mouse را به مرکز صفحه منتقل می کند .

ثبات ورودی :

Ax := 0 ;

ثبات خروجی :

درایور Mouse نصب شده است .                                                                   Ax = ffff Hex

درایور Mouse نصب نشده است .                                                               Ax = 0000 Hex 

تعداد کلید های Mouse را مشخص می کند .                                                                Bx = 3

function mreset:integer;

var i:integer;

begin

  asm;{ این دستور برای نوشتن دستورات اسمبلی بکار می رود . }

    mov ax,0;

    int 33h; {فراخوانی وقفه }

    mov i,ax;

  end;

end;

نکته : این تابع فقط Mouse را فعای می کند ولی اشاره گر Mouse را آشکار نمی کند . برای نمایان شدن اشاره گر Mouse باید از تابع بعدی استفاده کنیم .

تابع 01Hex از وقفه 33Hex :

این تابع اشاره گر Mouse را در صفحه نشان می دهد . قبل از اجرای این تابع باید تابع Mreset اجرا شده باشد .

ثبات ورودی :

Ax := 01 ;

ثبات خروجی : ندارد .

procedure mshow;

begin

  asm;

    mov ax,01h;

    int 33h;

  end;

end;

تابع 02Hex از وقفه 33Hex :

این تابع اشاره گر Mouse را پنهان می کند .

ثبات ورودی :

Ax := 02 ;

ثبات خروجی : ندارد .

procedure mhide;

begin

  asm;

    mov ax,02h;

    int 33h;

  end;

تحقیق درباره؛ برنامه نویسی توربو پاسکال

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

برنامه نویسی توربو پاسکال       Trackback

بخش تعیین نوع یک برنامه پاسکال، اسامی و کاربرد شناسه هایی را که توسط کاربر تعریف شده اند، به کامپایلر اعلام می کند. همچنین در این بخش به کامپایلر اعلام می شود که چه اطلاعاتی در حافظه باید ذخیره شود. در تعیین نوع از کلمه var استفاده می شود.

نوع داده ها

نحوه ی جایگیری یک عدد خاص در حافظه، توسط نوع داده ی آن عدد مشخص می شود. در پاسکال استاندارد، چهار نوع داده ی از پیش تعریف شده وجود دارند که عبارتند از : Real( برای اعداد حقیقی)، integer (برای اعداد صحیح)، Char( برای داده های کارکتری) و Boolean (برای مقادیر True و false) در توربو پاسکال نوع داده ی دیگری به نام String وجود دارد که استاندارد نیست ولی پردازش مجموعه ای از کارکتر ها را( مثلا، نام یک شخص) را آسان تر می کنند. در این بخش نوع داده ها را مطرح کرده و در فصل ۷ به بررسی آنها خواهیم پرداخت.

یک داده را هم می توان داخل برنامه پاسکال نوشت و هم می توان آن را طوری در نظر گرفت که توسط برنامه دریافت می شود. داده ای که داخل برنامه نوشته می شود، یک لیترال نامیده می شود.

نوع داده integer

در ریاضیات، integer ها اعداد صحیح مثبت یا منفی هستند و عددی که بدون علامت است، مثبت در نظر گرفته می شود. در پاسکال برای نمایش اعداد صحیح از نوع داده ی integer استفاده می شود.چون ظرفیت حافظه محدود است، کلیه اعداد صحیح را نمی توان نمایش داد. توربو پاسکال اعداد بین ۳۲۷۶۸- تا ۳۲۷۶۸ را نشان می دهد. ثوابتی با عنوانMaxint وجود دارد که بزرگترین عدد مثبت را مشخص میکند. در اعداد صحیح نمی توان از ویرگول استفاده کرد. بعضی از اعداد صحیح به شرح زیر هستند:

۳۵- ۶۷- ۵۸۸۸ ۱۰۰۸۹

می توانیم اعداد صحیح را خوانده و نمایش دهیم، عملیات محاسباتی معمولی (نظیر جمع، تفرق، ضرب و تقسیم) روی آنها انجام دهیم و دو عدد صحیح را با یکدیگر مقایسه کنیم.

نوع داده ی Real

یک عدد حقیقی شامل یک بخش صحیح و یک بخش اعشاری است که توسط نقطه اعشار از یکدیگر جدا شده اند. در پاسکال برای نمایش اعداد حقیقی از نوع داده Real استفاده می شود و یک عدد حقیقی باید با عدد شروع شده و به عدد ختم شود. بنابراین در پاسکال اعداد -.۲۵ و ۶۴. را باید به صورت ۰.۲۵- و ۶۴.۰ نوشت.

برای نمایش اعداد خیلی بزرگ و اعداد خیلی کوچک می توانیم از نماد علمی استفاده کنیم. در نمایش اعداد، عدد حقیقی ۱۰۵×۱.۲۳ معادل با عدد ۱۲۳۰۰۰.۰ است که در آن توان ۵ به معنای «انتقال نقطه اعشار به اندازه ۵ رقم به سمت راست» می باشد. در پاسکال نمایش علمی اعداد به صورت ۱.۲۳E+۵ یا ۱۲۳E۵ خواهد بود. اگر توان دارای علامت منفی باشد، نقطه اعشار به سمت چپ منتقل می شود.(به عنوان مثال عدد ۰.۳۴E-۴ معادل با ۰.۰۰۰۰۳۴خواهد بود). در جدول زیر تعدادی عدد حقیقی معتبر و نامعتبر را ملاحظه می کنید. در آخرین خط ملاحظه می شود که در نمایش علمی پاسکال می توانیم یک عدد حقیقی را بدون نقطه اعشار نشان دهیم. می توانیم اعداد حقیقی را دریافت کرده و آنها را چاپ کنیم، روی آنها اعمال محاسباتی معمولی انجام دهیم و آنها را با یکدیگر مقایسه کنیم.

اعداد حقیقی نامعتبر

اعداد حقیقی معتبر

۱۵۰(نقطه اعشاری وجود ندارد)

.۱۲۵۴ (قبل از نقطه اعشاری عدد وجود ندارد)

۱۵۲. (بعد از نقطه اعشاری عدد وجود ندارد)

-۱۵E-۰.۳ (جزء ۰.۳ نامعتبر است)

-۱۵E-.۳ (جزء .۳ نامعتبر است)

۳.۱۴۱۵۹

۰.۰۰۵

۱۲۳۴۵.۰

۱۵.۰E-۰۴

۲.۳۴۵E۲

۱.۱۵E-۷

۱۲E+۵

نوع داده char

نوع داده ی char برای یک داده کارکتری بکار می رود. این داده می تواند، یک حرف، یک عدد یا یک علامت خاص باشد. هر داده کارکتری میان یک جفت نقل قول (”) قرار می گیرد، در زیر نمونه هایی از داده های کارکتری را در زیر مشاهده می کنید.

‘a’ ‘z’ ‘۲′ ‘*’ ”’ ‘ ‘

در نمونه های فوق کارکتر یکی مانده به آخر کارکتر نقل قول است، آخرین کارکتر ، کارکتر فضای خالی است، که آن را با فشردن کلید فاصله خالی در بین یک جفت نقل قول می توان ایجاد کرد.

گرچه در برنامه داده نوع char را باید با علائم نقل قول مشخص کرد ولی داده ای که از بیرون دریافت می شود را نباید درون علائم نقل قول گذاشت. به عنوان مثال، هنگام وارد کردن حرفZ به یک برنامه بجای وارد کردن رشته’Z'، کلید Z را فشار دهید. روی داده های نوع char نمی توان اعمال ریاضی انجام داد.به این معنا که در پاسکال عبارت ‘۲′+’۳′ است. با این حال می توانیم کارکترها را با یکدیگرمقایسه کرده و آنها را دریافت و چاپ کنیم.

نوع داده ی Boolean

بر خلاف سایر انواع داده ها، نوع داده ی Boolean(نوع داده بولن بعد از مرگ جوج بول که مخترع جبر دو مقداری است، به این نام انتخاب شد).فقط دو مقدار true و false را می تواند داشته باشد. برای نمایش مقادیر شرطی، از این نوع داده می توانیم استفاده کنیم، به طوری که برنامه با توجه به این مقادیر می تواند تصمیم گیری کند. یک داده منطقی را می توان چاپ کرد ولی نمی توان به عنوان ورودی آن را دریافت کرد.

نوع داده ی string

کلیه ی نوع داده های Real، integer، Char و Boolean استاندارد هستند. توربو پاسکال از نوع داده ی پنجمی با عنوان string (یکی از کلمات کلیدی توربو پاسکال) نیز حمایت می کند، که شامل کارکترهایی است که میان یک جفت علامت نقل قول قرار گرفته اند. در خط زیر نمونه هایی از این نوع داده را می بینید:

‘asdfg’ ‘۱۲۳۴۵′ ‘true’

توجه داشته باشید که رشته ی ‘۱۲۳۴۵′ همانند عدد ۱۲۳۴۵ در حافظه ذخیره نمی شود، همچنین عملگرهای محاسباتی را نمی توان با این رشته به کار برد.(فقط در حالت اتصال رشته ها به هم و فقط جمع). رشته ‘true’ نیز، به شکلی متفاوت از ارزش منطقی True ذخیره می شود. در توربو پاسکال می توان، رشته ها را دریافت کرد، در حافظه ذخیره کرد، با یکدیگر مقایسه نمود و آنها را نمایش داد.یک داده ی رشته ای حدکثر ۲۵۵ کارکتر می تواند داشته باشد. هنگام وارد کردن یک داده رشته ای برای یک برنامه، درست مانند داده ی نوع Char، علامت های نقل قول آن را حذف کنید. گرچه در پاسکال استاندارد مجاز به استفاده از داده های رشته ای نیستید، اما در خود برنامه می توانید از آنها استفاده کنید. رشته ها معمولا در دستورالعمل هایی که برای نمایش اطلاعات بکار می روند، مورداستفاده قرار می گیرند.

هدف از کاربرد انواع داده ها

استفاده از انواع داده ها کامپایلر را قادر می سازد که عملکرد متناسب با هر یک از سلول های حافظه ی یک برنامه را تشخیص دهد. اگر سعی کنید، به شکلی نادرست، با داده ای در حافظه کار کنید.(مثلا در سلولی از حافظه که دارای نوع داده ی Integer است بخواهید یک رشته را ذخیره کنید)در این حالت نیز با یک پیغام خطا مواجه خواهید شد.پوشش چنین خطاهایی، کامپیوتر را از اجرای دستوراتی که نادرست هستند، مصون می دارد. در قسمت بعد، نحوه ی اعلام انواع نوع داده هر یک از سلول های حافظه به کامپایلر، بیان می شود.

تعیین نوع

از طریق تعیین نوع ثابت ها و متغییر ها، اسامی و نوع اطلاعاتی را که در سلول هایی از حافظه توسط یک برنامه خاص اشغال شده است، به کامپایلر اعلام می کنیم.

تعیین نوع ثوابت

تعیین نوع ثابت

Const

metersToYards = ۱.۱۹۶;

مشخص می کند که شناسه ی metersToYards نام سلولی ازحافظه است که همواره عدد حقیقی ۱.۱۹۶ در آن جای دارد.شناسه metersToYards یک ثابت نامیده می شود. پاسکال نوع داده metersToYards را (که Real است) از روی مقدار آن برمی گزیند. ثوابت فقط در مواردی مورد استفاده قرار می گیرند، که قرار باشد داده ها هیچ وقت تغییر نکنند.(به عنوان مثال، یک یارد مربع همواره برابر با ۱.۱۹۶ متر مربع است). نمی توان دستوری نوشت که محتوای یک ثابت را تغییر دهد.

مثال:۱-۲

در دستورات زیر چهار ثابت، از چهار نوع متفاوت تعیین نوع می شوند. محتوای ثابت دوم، یعنی MySmallInteger، از ثابت اول یعنی MyLargInteger گرفته می شود. سومین ثابت یعنی star، یک داده ی نوع char را در خود دارد و چهارمین ثابت، یعنی FirstMonth دارای یک داده ی نوع string می باشد.

Const

MyLargInteger = ۹۹۹۹;

MySmallInteger = - MyLargInteger;

Star = ‘*’;

FirstMonth = ‘January’;

نمایش نحوی

تعیین نوع ثابت

شکل استفاده: const constant = value;

مثال: const MyPi = ۳.۱۴۱۵۹;

شرح: value متناظر با شناسه ی constant است و هیچ گاه تغییر نخواهد کرد. Value می تواند هم یک مقدار باشد و هم می تواند توسط ثابت دیگری که قبلا مقدار دهی شده، تعریف شود. در جلوی کلمه const می توان بیش از یک ثابت را تعیین نوع کرد، به این صورت که بعد از نام هر ثابت، یک نقطه ویرگول قرار می گیرد.

تعیین نوع متغییرها

سلول های از حافظه که برای ذخیره داده های ورودی برنامه و خروجی های آن بکار می روند، متغییر نامیده می شوند، زیرا مقادیری که در آنها ذخیره شده است، هنگام اجرای برنامه قابل تغییر است. در دستورات زیر نام دو متغییر(Sqmeters و SqYards) برای ذخیره اعداد حقیقی ارائه می شود.

Var Sqmeters , SqYards :Real;

توجه داشته باشید که در پاسکال، از توضیحات که برای عملکرد متغییر ارائه می شوند و درون یک جفت آکولاد قرار دارند، چشم پوشی می شود. در تعیین نوع یک

تحقیق؛ برنامه نویسی توربو پاسکال

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

برنامه نویسی توربو پاسکال       Trackback

بخش تعیین نوع یک برنامه پاسکال، اسامی و کاربرد شناسه هایی را که توسط کاربر تعریف شده اند، به کامپایلر اعلام می کند. همچنین در این بخش به کامپایلر اعلام می شود که چه اطلاعاتی در حافظه باید ذخیره شود. در تعیین نوع از کلمه var استفاده می شود.

نوع داده ها

نحوه ی جایگیری یک عدد خاص در حافظه، توسط نوع داده ی آن عدد مشخص می شود. در پاسکال استاندارد، چهار نوع داده ی از پیش تعریف شده وجود دارند که عبارتند از : Real( برای اعداد حقیقی)، integer (برای اعداد صحیح)، Char( برای داده های کارکتری) و Boolean (برای مقادیر True و false) در توربو پاسکال نوع داده ی دیگری به نام String وجود دارد که استاندارد نیست ولی پردازش مجموعه ای از کارکتر ها را( مثلا، نام یک شخص) را آسان تر می کنند. در این بخش نوع داده ها را مطرح کرده و در فصل ۷ به بررسی آنها خواهیم پرداخت.

یک داده را هم می توان داخل برنامه پاسکال نوشت و هم می توان آن را طوری در نظر گرفت که توسط برنامه دریافت می شود. داده ای که داخل برنامه نوشته می شود، یک لیترال نامیده می شود.

نوع داده integer

در ریاضیات، integer ها اعداد صحیح مثبت یا منفی هستند و عددی که بدون علامت است، مثبت در نظر گرفته می شود. در پاسکال برای نمایش اعداد صحیح از نوع داده ی integer استفاده می شود.چون ظرفیت حافظه محدود است، کلیه اعداد صحیح را نمی توان نمایش داد. توربو پاسکال اعداد بین ۳۲۷۶۸- تا ۳۲۷۶۸ را نشان می دهد. ثوابتی با عنوانMaxint وجود دارد که بزرگترین عدد مثبت را مشخص میکند. در اعداد صحیح نمی توان از ویرگول استفاده کرد. بعضی از اعداد صحیح به شرح زیر هستند:

۳۵- ۶۷- ۵۸۸۸ ۱۰۰۸۹

می توانیم اعداد صحیح را خوانده و نمایش دهیم، عملیات محاسباتی معمولی (نظیر جمع، تفرق، ضرب و تقسیم) روی آنها انجام دهیم و دو عدد صحیح را با یکدیگر مقایسه کنیم.

نوع داده ی Real

یک عدد حقیقی شامل یک بخش صحیح و یک بخش اعشاری است که توسط نقطه اعشار از یکدیگر جدا شده اند. در پاسکال برای نمایش اعداد حقیقی از نوع داده Real استفاده می شود و یک عدد حقیقی باید با عدد شروع شده و به عدد ختم شود. بنابراین در پاسکال اعداد -.۲۵ و ۶۴. را باید به صورت ۰.۲۵- و ۶۴.۰ نوشت.

برای نمایش اعداد خیلی بزرگ و اعداد خیلی کوچک می توانیم از نماد علمی استفاده کنیم. در نمایش اعداد، عدد حقیقی ۱۰۵×۱.۲۳ معادل با عدد ۱۲۳۰۰۰.۰ است که در آن توان ۵ به معنای «انتقال نقطه اعشار به اندازه ۵ رقم به سمت راست» می باشد. در پاسکال نمایش علمی اعداد به صورت ۱.۲۳E+۵ یا ۱۲۳E۵ خواهد بود. اگر توان دارای علامت منفی باشد، نقطه اعشار به سمت چپ منتقل می شود.(به عنوان مثال عدد ۰.۳۴E-۴ معادل با ۰.۰۰۰۰۳۴خواهد بود). در جدول زیر تعدادی عدد حقیقی معتبر و نامعتبر را ملاحظه می کنید. در آخرین خط ملاحظه می شود که در نمایش علمی پاسکال می توانیم یک عدد حقیقی را بدون نقطه اعشار نشان دهیم. می توانیم اعداد حقیقی را دریافت کرده و آنها را چاپ کنیم، روی آنها اعمال محاسباتی معمولی انجام دهیم و آنها را با یکدیگر مقایسه کنیم.

اعداد حقیقی نامعتبر

اعداد حقیقی معتبر

۱۵۰(نقطه اعشاری وجود ندارد)

.۱۲۵۴ (قبل از نقطه اعشاری عدد وجود ندارد)

۱۵۲. (بعد از نقطه اعشاری عدد وجود ندارد)

-۱۵E-۰.۳ (جزء ۰.۳ نامعتبر است)

-۱۵E-.۳ (جزء .۳ نامعتبر است)

۳.۱۴۱۵۹

۰.۰۰۵

۱۲۳۴۵.۰

۱۵.۰E-۰۴

۲.۳۴۵E۲

۱.۱۵E-۷

۱۲E+۵

نوع داده char

نوع داده ی char برای یک داده کارکتری بکار می رود. این داده می تواند، یک حرف، یک عدد یا یک علامت خاص باشد. هر داده کارکتری میان یک جفت نقل قول (”) قرار می گیرد، در زیر نمونه هایی از داده های کارکتری را در زیر مشاهده می کنید.

‘a’ ‘z’ ‘۲′ ‘*’ ”’ ‘ ‘

در نمونه های فوق کارکتر یکی مانده به آخر کارکتر نقل قول است، آخرین کارکتر ، کارکتر فضای خالی است، که آن را با فشردن کلید فاصله خالی در بین یک جفت نقل قول می توان ایجاد کرد.

گرچه در برنامه داده نوع char را باید با علائم نقل قول مشخص کرد ولی داده ای که از بیرون دریافت می شود را نباید درون علائم نقل قول گذاشت. به عنوان مثال، هنگام وارد کردن حرفZ به یک برنامه بجای وارد کردن رشته’Z'، کلید Z را فشار دهید. روی داده های نوع char نمی توان اعمال ریاضی انجام داد.به این معنا که در پاسکال عبارت ‘۲′+’۳′ است. با این حال می توانیم کارکترها را با یکدیگرمقایسه کرده و آنها را دریافت و چاپ کنیم.

نوع داده ی Boolean

بر خلاف سایر انواع داده ها، نوع داده ی Boolean(نوع داده بولن بعد از مرگ جوج بول که مخترع جبر دو مقداری است، به این نام انتخاب شد).فقط دو مقدار true و false را می تواند داشته باشد. برای نمایش مقادیر شرطی، از این نوع داده می توانیم استفاده کنیم، به طوری که برنامه با توجه به این مقادیر می تواند تصمیم گیری کند. یک داده منطقی را می توان چاپ کرد ولی نمی توان به عنوان ورودی آن را دریافت کرد.

نوع داده ی string

کلیه ی نوع داده های Real، integer، Char و Boolean استاندارد هستند. توربو پاسکال از نوع داده ی پنجمی با عنوان string (یکی از کلمات کلیدی توربو پاسکال) نیز حمایت می کند، که شامل کارکترهایی است که میان یک جفت علامت نقل قول قرار گرفته اند. در خط زیر نمونه هایی از این نوع داده را می بینید:

‘asdfg’ ‘۱۲۳۴۵′ ‘true’

توجه داشته باشید که رشته ی ‘۱۲۳۴۵′ همانند عدد ۱۲۳۴۵ در حافظه ذخیره نمی شود، همچنین عملگرهای محاسباتی را نمی توان با این رشته به کار برد.(فقط در حالت اتصال رشته ها به هم و فقط جمع). رشته ‘true’ نیز، به شکلی متفاوت از ارزش منطقی True ذخیره می شود. در توربو پاسکال می توان، رشته ها را دریافت کرد، در حافظه ذخیره کرد، با یکدیگر مقایسه نمود و آنها را نمایش داد.یک داده ی رشته ای حدکثر ۲۵۵ کارکتر می تواند داشته باشد. هنگام وارد کردن یک داده رشته ای برای یک برنامه، درست مانند داده ی نوع Char، علامت های نقل قول آن را حذف کنید. گرچه در پاسکال استاندارد مجاز به استفاده از داده های رشته ای نیستید، اما در خود برنامه می توانید از آنها استفاده کنید. رشته ها معمولا در دستورالعمل هایی که برای نمایش اطلاعات بکار می روند، مورداستفاده قرار می گیرند.

هدف از کاربرد انواع داده ها

استفاده از انواع داده ها کامپایلر را قادر می سازد که عملکرد متناسب با هر یک از سلول های حافظه ی یک برنامه را تشخیص دهد. اگر سعی کنید، به شکلی نادرست، با داده ای در حافظه کار کنید.(مثلا در سلولی از حافظه که دارای نوع داده ی Integer است بخواهید یک رشته را ذخیره کنید)در این حالت نیز با یک پیغام خطا مواجه خواهید شد.پوشش چنین خطاهایی، کامپیوتر را از اجرای دستوراتی که نادرست هستند، مصون می دارد. در قسمت بعد، نحوه ی اعلام انواع نوع داده هر یک از سلول های حافظه به کامپایلر، بیان می شود.

تعیین نوع

از طریق تعیین نوع ثابت ها و متغییر ها، اسامی و نوع اطلاعاتی را که در سلول هایی از حافظه توسط یک برنامه خاص اشغال شده است، به کامپایلر اعلام می کنیم.

تعیین نوع ثوابت

تعیین نوع ثابت

Const

metersToYards = ۱.۱۹۶;

مشخص می کند که شناسه ی metersToYards نام سلولی ازحافظه است که همواره عدد حقیقی ۱.۱۹۶ در آن جای دارد.شناسه metersToYards یک ثابت نامیده می شود. پاسکال نوع داده metersToYards را (که Real است) از روی مقدار آن برمی گزیند. ثوابت فقط در مواردی مورد استفاده قرار می گیرند، که قرار باشد داده ها هیچ وقت تغییر نکنند.(به عنوان مثال، یک یارد مربع همواره برابر با ۱.۱۹۶ متر مربع است). نمی توان دستوری نوشت که محتوای یک ثابت را تغییر دهد.

مثال:۱-۲

در دستورات زیر چهار ثابت، از چهار نوع متفاوت تعیین نوع می شوند. محتوای ثابت دوم، یعنی MySmallInteger، از ثابت اول یعنی MyLargInteger گرفته می شود. سومین ثابت یعنی star، یک داده ی نوع char را در خود دارد و چهارمین ثابت، یعنی FirstMonth دارای یک داده ی نوع string می باشد.

Const

MyLargInteger = ۹۹۹۹;

MySmallInteger = - MyLargInteger;

Star = ‘*’;

FirstMonth = ‘January’;

نمایش نحوی

تعیین نوع ثابت

شکل استفاده: const constant = value;

مثال: const MyPi = ۳.۱۴۱۵۹;

شرح: value متناظر با شناسه ی constant است و هیچ گاه تغییر نخواهد کرد. Value می تواند هم یک مقدار باشد و هم می تواند توسط ثابت دیگری که قبلا مقدار دهی شده، تعریف شود. در جلوی کلمه const می توان بیش از یک ثابت را تعیین نوع کرد، به این صورت که بعد از نام هر ثابت، یک نقطه ویرگول قرار می گیرد.

تعیین نوع متغییرها

سلول های از حافظه که برای ذخیره داده های ورودی برنامه و خروجی های آن بکار می روند، متغییر نامیده می شوند، زیرا مقادیری که در آنها ذخیره شده است، هنگام اجرای برنامه قابل تغییر است. در دستورات زیر نام دو متغییر(Sqmeters و SqYards) برای ذخیره اعداد حقیقی ارائه می شود.

Var Sqmeters , SqYards :Real;

توجه داشته باشید که در پاسکال، از توضیحات که برای عملکرد متغییر ارائه می شوند و درون یک جفت آکولاد قرار دارند، چشم پوشی می شود. در تعیین نوع یک