تحقیق درباره: علائم و درمان لکنت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 9

علایم و درمان

قسمت اعظم کودکان لکنتی درسالهای بین2 و 5سالگی یک نقص گفتاری از خود نشان می دهند.

تعداد زیادی از کودکان برنقایص که مخصوص دوران کودکی است غلبه می کنند. این کودکان معمولا نقص گفتاری خود رامنظماَ و بدون هیچ کوششی به کارمی برند،این طوربه نظرمی رسد

که گویی به مکث های خود توجهی ندارد، و دارای والدین ومعلمانی هستند، که در برابر الگوی

گفتاری آنها نگرانی از خود نشان نمی دهد ( شیمز ودیگران ، 1986).

پیشرفتهایی که در زمینه تشخیص افراد لکنتی خردسال صورت گرفته این را ممکن ساخته است تا بتوانیم بین کودکانی که بر نقص خود بدون استفاده ازبرنامه آموزشهای ویژه غلبه خواهند

کرد وآنان که نیاز به درمان خواهند داشت تمایزی قایل شویم ( آدامزودیگران 1977).از نظر کمی افراد لکنتی در تکلم دارای مکثهایی هستند که تعداد آن بیش از مقداری است که در کودکان نرمال مشاهده می شود.آدامز( 1982 ) وکالپ ( 1984 )و دیگران گزارش داده اند که بیش از 10درصد به مکالمات می پردازند ( مثل کا...کا...کاغذ )،کلمه ها را طولانی تلفظ می کنند (مثل سـ...سد )،کلمات را شکسته ادامه می نمایند (مثل،پیـشـ...ی)ویا مکثهای تنش زا دارند(مثلاحالت

ویژه ای به لبها می دهند سریع پلک می زنند و رفتارشان پرازتنش است).کودکان طبیعی ونرمال تمام کلمه وعبارت راتکرارمی کنند( مثل«من...من...من آب نبات می خواهم »)عبارات راناقص

ادا می نمایند (مثل «من بادکنک...مامان برام پسی می خری؟»).

اصوات را زیاد به کار می برند (مثل،اوه،آه...هوم ) و مکث هایشان طولانی است (مثل من بیسـ-

-کویت (مکث)می خوام»).

سه خصوصیت دیگر افراد لکنتی را از افراد غیر لکنتی متمایز می سازند.اول این که افراد لکنتی هنگام تکلم دچار زحمت وتنش های نمایان تری می شوند ( آدامز ودیگران 1980) د وم

این که افراد لکنتی هنگامی که می خواهندروان ورسا صحبت کنندازسرعت کمتری برخوردارند.

( کراس و دیگران 1979).وسوم آن که ظاهراَ چنین به نظر می رسد که در مورد لکنت زبان-

شان وراثت نقشی داشته باشد (بروتن 1984).

تحقیقات نشان داده اند که رفتار والدین افراد لکنتی با والدین افراد غیر لکنتی خیلی متفاوت است (می یرز1985).مثلاَََُ گروه اول عادت دارند خیلی سریع صحبت می کنند (می یرز1985)

،صحبتهای نارساس کودک را اغلب قطع می کنند،وهنگام مکالمه با فرزند لکنتی خودازاظهارات

منفی وسوالات پیچیده ای استفاده می کنند (مورد کای ،1979).تشخیص والدین کودکان لکنتی و

والدین غیر لکنتی در یک زمینه مهّم امکان پذیر است،وآن این است که والدین کودکان لکنتی درباره نقص تکلمی کودک بیش ازحّد از خود حساسیت نشان می دهند بعبارت دیگر از اظطرابی

که آنها دوباره نارسایی تکلم طفل از خود نشان می دهد بسیارزیاداست زیستن باکودکی که دوچار اختلالهای تکلمی است می توانید نومید کننده ویأس آورباشد دریکی ازبرنامه هایی که دردانشگاه

ویرجینیا اجرا می شود به والدین آموزش می دهند تا سخن کودک راکمت قطع کنند، فکر خود را

8

بر رسایی گفتار کودک متمرکز کنند،ودرباره گفتاررسای طفلشان نظرات مثبت تری ابراز نمایند کار کردن با والدین ممکن است به همان اهمیت نقشی باشدکه دربرنامه های آموزشی برای بهبود وضع تکلم کودک مورد توجه است کودکی که لکنتی تلقی می شود باید توسط یک آسیب شناس گفتاری وزبانی موردمعاینه قرارگیرد.برای این که لکنت زبان به صورتی مزمن در نیاید

،تشخیص هر چه زودتر صورت گیرد از اهمیت بیشتری برخوردار خواهد بود.متاسفانه ، تعداد

زیادی ازمعلمان و پزشکان به تصوراین که نارسایی های تکلمی درجریان رشد کودک امری طبیعی و نرمال است از ارجاع او برای معاینات دقیق تر خوداری می کنند باید دانست که عدم ارجاع به موقع کودکانی که در خطر ابتلای لکنت زبان هستند می تواند بسیار زیان آور باشد اگر لکنت زبان به سرعت معالجه نشود احتمال اینکه در تمام عمر

تحقیق درمورد علائم و درمان لکنت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 9

علایم و درمان

قسمت اعظم کودکان لکنتی درسالهای بین2 و 5سالگی یک نقص گفتاری از خود نشان می دهند.

تعداد زیادی از کودکان برنقایص که مخصوص دوران کودکی است غلبه می کنند. این کودکان معمولا نقص گفتاری خود رامنظماَ و بدون هیچ کوششی به کارمی برند،این طوربه نظرمی رسد

که گویی به مکث های خود توجهی ندارد، و دارای والدین ومعلمانی هستند، که در برابر الگوی

گفتاری آنها نگرانی از خود نشان نمی دهد ( شیمز ودیگران ، 1986).

پیشرفتهایی که در زمینه تشخیص افراد لکنتی خردسال صورت گرفته این را ممکن ساخته است تا بتوانیم بین کودکانی که بر نقص خود بدون استفاده ازبرنامه آموزشهای ویژه غلبه خواهند

کرد وآنان که نیاز به درمان خواهند داشت تمایزی قایل شویم ( آدامزودیگران 1977).از نظر کمی افراد لکنتی در تکلم دارای مکثهایی هستند که تعداد آن بیش از مقداری است که در کودکان نرمال مشاهده می شود.آدامز( 1982 ) وکالپ ( 1984 )و دیگران گزارش داده اند که بیش از 10درصد به مکالمات می پردازند ( مثل کا...کا...کاغذ )،کلمه ها را طولانی تلفظ می کنند (مثل سـ...سد )،کلمات را شکسته ادامه می نمایند (مثل،پیـشـ...ی)ویا مکثهای تنش زا دارند(مثلاحالت

ویژه ای به لبها می دهند سریع پلک می زنند و رفتارشان پرازتنش است).کودکان طبیعی ونرمال تمام کلمه وعبارت راتکرارمی کنند( مثل«من...من...من آب نبات می خواهم »)عبارات راناقص

ادا می نمایند (مثل «من بادکنک...مامان برام پسی می خری؟»).

اصوات را زیاد به کار می برند (مثل،اوه،آه...هوم ) و مکث هایشان طولانی است (مثل من بیسـ-

-کویت (مکث)می خوام»).

سه خصوصیت دیگر افراد لکنتی را از افراد غیر لکنتی متمایز می سازند.اول این که افراد لکنتی هنگام تکلم دچار زحمت وتنش های نمایان تری می شوند ( آدامز ودیگران 1980) د وم

این که افراد لکنتی هنگامی که می خواهندروان ورسا صحبت کنندازسرعت کمتری برخوردارند.

( کراس و دیگران 1979).وسوم آن که ظاهراَ چنین به نظر می رسد که در مورد لکنت زبان-

شان وراثت نقشی داشته باشد (بروتن 1984).

تحقیقات نشان داده اند که رفتار والدین افراد لکنتی با والدین افراد غیر لکنتی خیلی متفاوت است (می یرز1985).مثلاَََُ گروه اول عادت دارند خیلی سریع صحبت می کنند (می یرز1985)

،صحبتهای نارساس کودک را اغلب قطع می کنند،وهنگام مکالمه با فرزند لکنتی خودازاظهارات

منفی وسوالات پیچیده ای استفاده می کنند (مورد کای ،1979).تشخیص والدین کودکان لکنتی و

والدین غیر لکنتی در یک زمینه مهّم امکان پذیر است،وآن این است که والدین کودکان لکنتی درباره نقص تکلمی کودک بیش ازحّد از خود حساسیت نشان می دهند بعبارت دیگر از اظطرابی

که آنها دوباره نارسایی تکلم طفل از خود نشان می دهد بسیارزیاداست زیستن باکودکی که دوچار اختلالهای تکلمی است می توانید نومید کننده ویأس آورباشد دریکی ازبرنامه هایی که دردانشگاه

ویرجینیا اجرا می شود به والدین آموزش می دهند تا سخن کودک راکمت قطع کنند، فکر خود را

8

بر رسایی گفتار کودک متمرکز کنند،ودرباره گفتاررسای طفلشان نظرات مثبت تری ابراز نمایند کار کردن با والدین ممکن است به همان اهمیت نقشی باشدکه دربرنامه های آموزشی برای بهبود وضع تکلم کودک مورد توجه است کودکی که لکنتی تلقی می شود باید توسط یک آسیب شناس گفتاری وزبانی موردمعاینه قرارگیرد.برای این که لکنت زبان به صورتی مزمن در نیاید

،تشخیص هر چه زودتر صورت گیرد از اهمیت بیشتری برخوردار خواهد بود.متاسفانه ، تعداد

زیادی ازمعلمان و پزشکان به تصوراین که نارسایی های تکلمی درجریان رشد کودک امری طبیعی و نرمال است از ارجاع او برای معاینات دقیق تر خوداری می کنند باید دانست که عدم ارجاع به موقع کودکانی که در خطر ابتلای لکنت زبان هستند می تواند بسیار زیان آور باشد اگر لکنت زبان به سرعت معالجه نشود احتمال اینکه در تمام عمر

مقاله درباره علائم و درمان لکنت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 9

علایم و درمان

قسمت اعظم کودکان لکنتی درسالهای بین2 و 5سالگی یک نقص گفتاری از خود نشان می دهند.

تعداد زیادی از کودکان برنقایص که مخصوص دوران کودکی است غلبه می کنند. این کودکان معمولا نقص گفتاری خود رامنظماَ و بدون هیچ کوششی به کارمی برند،این طوربه نظرمی رسد

که گویی به مکث های خود توجهی ندارد، و دارای والدین ومعلمانی هستند، که در برابر الگوی

گفتاری آنها نگرانی از خود نشان نمی دهد ( شیمز ودیگران ، 1986).

پیشرفتهایی که در زمینه تشخیص افراد لکنتی خردسال صورت گرفته این را ممکن ساخته است تا بتوانیم بین کودکانی که بر نقص خود بدون استفاده ازبرنامه آموزشهای ویژه غلبه خواهند

کرد وآنان که نیاز به درمان خواهند داشت تمایزی قایل شویم ( آدامزودیگران 1977).از نظر کمی افراد لکنتی در تکلم دارای مکثهایی هستند که تعداد آن بیش از مقداری است که در کودکان نرمال مشاهده می شود.آدامز( 1982 ) وکالپ ( 1984 )و دیگران گزارش داده اند که بیش از 10درصد به مکالمات می پردازند ( مثل کا...کا...کاغذ )،کلمه ها را طولانی تلفظ می کنند (مثل سـ...سد )،کلمات را شکسته ادامه می نمایند (مثل،پیـشـ...ی)ویا مکثهای تنش زا دارند(مثلاحالت

ویژه ای به لبها می دهند سریع پلک می زنند و رفتارشان پرازتنش است).کودکان طبیعی ونرمال تمام کلمه وعبارت راتکرارمی کنند( مثل«من...من...من آب نبات می خواهم »)عبارات راناقص

ادا می نمایند (مثل «من بادکنک...مامان برام پسی می خری؟»).

اصوات را زیاد به کار می برند (مثل،اوه،آه...هوم ) و مکث هایشان طولانی است (مثل من بیسـ-

-کویت (مکث)می خوام»).

سه خصوصیت دیگر افراد لکنتی را از افراد غیر لکنتی متمایز می سازند.اول این که افراد لکنتی هنگام تکلم دچار زحمت وتنش های نمایان تری می شوند ( آدامز ودیگران 1980) د وم

این که افراد لکنتی هنگامی که می خواهندروان ورسا صحبت کنندازسرعت کمتری برخوردارند.

( کراس و دیگران 1979).وسوم آن که ظاهراَ چنین به نظر می رسد که در مورد لکنت زبان-

شان وراثت نقشی داشته باشد (بروتن 1984).

تحقیقات نشان داده اند که رفتار والدین افراد لکنتی با والدین افراد غیر لکنتی خیلی متفاوت است (می یرز1985).مثلاَََُ گروه اول عادت دارند خیلی سریع صحبت می کنند (می یرز1985)

،صحبتهای نارساس کودک را اغلب قطع می کنند،وهنگام مکالمه با فرزند لکنتی خودازاظهارات

منفی وسوالات پیچیده ای استفاده می کنند (مورد کای ،1979).تشخیص والدین کودکان لکنتی و

والدین غیر لکنتی در یک زمینه مهّم امکان پذیر است،وآن این است که والدین کودکان لکنتی درباره نقص تکلمی کودک بیش ازحّد از خود حساسیت نشان می دهند بعبارت دیگر از اظطرابی

که آنها دوباره نارسایی تکلم طفل از خود نشان می دهد بسیارزیاداست زیستن باکودکی که دوچار اختلالهای تکلمی است می توانید نومید کننده ویأس آورباشد دریکی ازبرنامه هایی که دردانشگاه

ویرجینیا اجرا می شود به والدین آموزش می دهند تا سخن کودک راکمت قطع کنند، فکر خود را

8

بر رسایی گفتار کودک متمرکز کنند،ودرباره گفتاررسای طفلشان نظرات مثبت تری ابراز نمایند کار کردن با والدین ممکن است به همان اهمیت نقشی باشدکه دربرنامه های آموزشی برای بهبود وضع تکلم کودک مورد توجه است کودکی که لکنتی تلقی می شود باید توسط یک آسیب شناس گفتاری وزبانی موردمعاینه قرارگیرد.برای این که لکنت زبان به صورتی مزمن در نیاید

،تشخیص هر چه زودتر صورت گیرد از اهمیت بیشتری برخوردار خواهد بود.متاسفانه ، تعداد

زیادی ازمعلمان و پزشکان به تصوراین که نارسایی های تکلمی درجریان رشد کودک امری طبیعی و نرمال است از ارجاع او برای معاینات دقیق تر خوداری می کنند باید دانست که عدم ارجاع به موقع کودکانی که در خطر ابتلای لکنت زبان هستند می تواند بسیار زیان آور باشد اگر لکنت زبان به سرعت معالجه نشود احتمال اینکه در تمام عمر

درمان شکستگی ها

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 13

عوارض شکستگی ها

عوارض شکستگی ها عبارتند از :

عفونت

این عارضه معمولا محدود به شکستگی های باز است که زخم بوسیلة ارگانیسمی آلوده می شود . در شکستگی بسته امکان عفونت در مواردی است که بوسیلة عمل جراحی به شکستگی باز تبدیل شود . اهمیت این عارضه به این دلیل است که عفونت مانع جوش خوردن قطعات شکسته می شود .

درمان

در عفونت حاد براساس درناژ کامل و درمان طبی ضد میکروبی است .

در عفونت مزمن عمل جراحی اندیکاسیون پیدا می کند و درحین جراحی تمام سکستروم ها را باید برداشت و استخوانی که با حفرات کوچک محتوی چرک به صورت لانه در آمده است باید تراشیده وبرداشته شود . در صورت بزرگ بودن حفرات آنها را تخلیه نموده و براساس مکان آنهابه وسیلة زبانه های پایه دار عضلانی یا پیوندهای پوستی یا پیوند استخوان اسفنجی از استخوان ایلئوم پر نمود .

تأخیر درجوش خوردن

درصورتی تاخیر در جوش خوردن وجود دارد که قطعات شکسته بعد از گذشت 3 تا 4 ماه بعد از شکستگی هنوز متحرک باشند .

علل تاخیر درجوش خوردن همان علل جوش خوردن هستند که در مبحث عدم جوش خوردن به آنها اشاره شده است .

درمان

در مراحل اول درمان منتظر ماندن است ودر صورت عدم جوش خوردن بعد از 6 ماه جراحی اندیکاسیون می یابد .

عمل جراحی ارجح پیوند استخوان است اما در بعضی موارد که کال در هر دو سمت شکستگی تشکیل شده است فیکساسیون داخلی به تنهایی و بدون پیوند استخوانی کافی است .

عدم جوش خوردن

اگر بعد از چندما شکستگی جوش نخورد تغییرات رادیولوژیک به صورت زیر ظاهر می شود :

انتهاهای شکستگی گرد ومتراکم می شود وخط شکستگی واضح تر دیده می شود . از نظر پاتولوژیک به نظر می رسد کهروند ترمیم پایان یافته است و کال دیده نمی شود و فاصله بین استخوان بوسیله بافت فیبروپر می شود و حتی ممکن است مفصل کاذب تشکیل شود .

اتیولوژی عدم جوش خوردگی

عفونت

خونرسانی ناکافی

حرکت بین قطعات شکسته

وجود نسج نرم بین قطعات شکسته

جداشدن بیش از حد قطعات از همدیگر

حل دشن هماتوم شکستگی بوسیلة مایع سینوویال ( در شکستگی های داخل مفصلی )

وجود فلز خورنده در نزدیک شکستگی

تخریب استخوان ( مانند تومور )

درمان

درمان براساس مکان شکستگی و میزان ناتوانی ایجاد شده متغیر است .

اگر عدم جوش خوردن موجب ناتوانی جزئی شود ( مانند شکستگی اسکافوئید ) بهتر است نادیده گرفته شود اما اگر این عارضه موجب ناتوانی شود درمان جراحی لازم است که شمل پیوند استخوان ، جایگزینی بوسیلة پروتز وانتقال عروق به همراه استخوان زنده است و در صورت عدم موفقیت راههای قبلی در نهایت از تحریک الکتریکی – مغناطیسی می توان استفاده نمود .

نکروز آواسکولر

این عارضه نزدیک انتهای مفصلی استخوان رخ می دهد مخصوصاً هنگامی که قطعة انتهائی فاقد اتصالات نسج نرم عروق است و خونرسانی آن از طریق عروق داخل استخوان صورت می گیرد و این عروق تغذیه ای به علت تروما پاره می شوند .

بتدریج استخوان بدون رگ ساختمان ترابکولار خود را از دست داده و گجرانولار یا ریگی می شود ودر نهایت به صورت توده ای بی شکل بر روی هم دچار کلاپس می شود .

مکانهای شایع نکروز آواسکولر عبارتند از سرفمور بعد از شکستگی گردن فمور یا دررفتگی هیپ ، نیمة پروگزیمال استخوان اسکافوئید بعد از شکستگی کمر اسکافوئید ، تنة تالوس بعد از شکستگی گردن تالوس . گاهی کل استخوان بعد از در رفتگی مبتلا به نکروز آواسکولر می شود که بعنوان مثال می توان استخوان لوئیت رانام برد .

یافته های رادیوگرافیک

عدم وجود استئورپورز ناشی از عدم مصرف عضو شکسته در استخوان مبتلا به نکروز آواسکولر

در اسکن رادیوایزوتوپ بوسیله تکنتیوم عدم جذب ماده رادیوایزوپ توسط استخوان درگیر و دیده شدن آن به صورت ناحیة سرد وجود دارد .

درمان

به علت از بین رفتن ساختمان مفصل مجاور جراحی در مراحل اولیه اندیکاسیون دارد .

سوراخ کردن قطعة‌آواسکولر با یا بدون پیوند استخوان و خارج کردن قطعة آواسکولر و در صورت لزوم بازسازی مفصل با نوعی آرتروپلاستی یا ثابت کردن مفصل بوسیلة آرترودز روشهای جراحی معمول می باشند .

بد جوش خوردن

این اصطلاح در مواردی به کار می رودکه دفورمیتی حاصل از نظر بالینی واضح باشد .

درمان

در مواردی که ناتوانی ایجاد شده خفیف است نیاز به اصلاح وجود ندارد . اما اگر ناتوانی

تحقیق: علائم و درمان لکنت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 9

علایم و درمان

قسمت اعظم کودکان لکنتی درسالهای بین2 و 5سالگی یک نقص گفتاری از خود نشان می دهند.

تعداد زیادی از کودکان برنقایص که مخصوص دوران کودکی است غلبه می کنند. این کودکان معمولا نقص گفتاری خود رامنظماَ و بدون هیچ کوششی به کارمی برند،این طوربه نظرمی رسد

که گویی به مکث های خود توجهی ندارد، و دارای والدین ومعلمانی هستند، که در برابر الگوی

گفتاری آنها نگرانی از خود نشان نمی دهد ( شیمز ودیگران ، 1986).

پیشرفتهایی که در زمینه تشخیص افراد لکنتی خردسال صورت گرفته این را ممکن ساخته است تا بتوانیم بین کودکانی که بر نقص خود بدون استفاده ازبرنامه آموزشهای ویژه غلبه خواهند

کرد وآنان که نیاز به درمان خواهند داشت تمایزی قایل شویم ( آدامزودیگران 1977).از نظر کمی افراد لکنتی در تکلم دارای مکثهایی هستند که تعداد آن بیش از مقداری است که در کودکان نرمال مشاهده می شود.آدامز( 1982 ) وکالپ ( 1984 )و دیگران گزارش داده اند که بیش از 10درصد به مکالمات می پردازند ( مثل کا...کا...کاغذ )،کلمه ها را طولانی تلفظ می کنند (مثل سـ...سد )،کلمات را شکسته ادامه می نمایند (مثل،پیـشـ...ی)ویا مکثهای تنش زا دارند(مثلاحالت

ویژه ای به لبها می دهند سریع پلک می زنند و رفتارشان پرازتنش است).کودکان طبیعی ونرمال تمام کلمه وعبارت راتکرارمی کنند( مثل«من...من...من آب نبات می خواهم »)عبارات راناقص

ادا می نمایند (مثل «من بادکنک...مامان برام پسی می خری؟»).

اصوات را زیاد به کار می برند (مثل،اوه،آه...هوم ) و مکث هایشان طولانی است (مثل من بیسـ-

-کویت (مکث)می خوام»).

سه خصوصیت دیگر افراد لکنتی را از افراد غیر لکنتی متمایز می سازند.اول این که افراد لکنتی هنگام تکلم دچار زحمت وتنش های نمایان تری می شوند ( آدامز ودیگران 1980) د وم

این که افراد لکنتی هنگامی که می خواهندروان ورسا صحبت کنندازسرعت کمتری برخوردارند.

( کراس و دیگران 1979).وسوم آن که ظاهراَ چنین به نظر می رسد که در مورد لکنت زبان-

شان وراثت نقشی داشته باشد (بروتن 1984).

تحقیقات نشان داده اند که رفتار والدین افراد لکنتی با والدین افراد غیر لکنتی خیلی متفاوت است (می یرز1985).مثلاَََُ گروه اول عادت دارند خیلی سریع صحبت می کنند (می یرز1985)

،صحبتهای نارساس کودک را اغلب قطع می کنند،وهنگام مکالمه با فرزند لکنتی خودازاظهارات

منفی وسوالات پیچیده ای استفاده می کنند (مورد کای ،1979).تشخیص والدین کودکان لکنتی و

والدین غیر لکنتی در یک زمینه مهّم امکان پذیر است،وآن این است که والدین کودکان لکنتی درباره نقص تکلمی کودک بیش ازحّد از خود حساسیت نشان می دهند بعبارت دیگر از اظطرابی

که آنها دوباره نارسایی تکلم طفل از خود نشان می دهد بسیارزیاداست زیستن باکودکی که دوچار اختلالهای تکلمی است می توانید نومید کننده ویأس آورباشد دریکی ازبرنامه هایی که دردانشگاه

ویرجینیا اجرا می شود به والدین آموزش می دهند تا سخن کودک راکمت قطع کنند، فکر خود را

8

بر رسایی گفتار کودک متمرکز کنند،ودرباره گفتاررسای طفلشان نظرات مثبت تری ابراز نمایند کار کردن با والدین ممکن است به همان اهمیت نقشی باشدکه دربرنامه های آموزشی برای بهبود وضع تکلم کودک مورد توجه است کودکی که لکنتی تلقی می شود باید توسط یک آسیب شناس گفتاری وزبانی موردمعاینه قرارگیرد.برای این که لکنت زبان به صورتی مزمن در نیاید

،تشخیص هر چه زودتر صورت گیرد از اهمیت بیشتری برخوردار خواهد بود.متاسفانه ، تعداد

زیادی ازمعلمان و پزشکان به تصوراین که نارسایی های تکلمی درجریان رشد کودک امری طبیعی و نرمال است از ارجاع او برای معاینات دقیق تر خوداری می کنند باید دانست که عدم ارجاع به موقع کودکانی که در خطر ابتلای لکنت زبان هستند می تواند بسیار زیان آور باشد اگر لکنت زبان به سرعت معالجه نشود احتمال اینکه در تمام عمر