The impact of clawback provisions on information processing and investment behaviour
Abstract
Proposals after the last financial crisis in 2008 have called for an extension of the scope of clawback provisions in compensation contracts beyond what is commonly legally required. Under such an extended scope, managers would be held accountable for losses. The reason for such an extended scope is to counter incentives for excessive risk-taking that are currently present in many bonus contracts. We argue that such a call for an extended scope of clawback provisions ignores implications from prospect theory and motivated reasoning. We propose that if an investment decision can lead to either a gain or a loss for a company, then clawback provisions have a restraining effect on risk-taking compared to bonus-only contracts. In contrast, if the outcome of a decision affects only the potential size of a company’s loss, then clawback provisions lead to additional risk-taking compared to bonus-only contracts. In addition, we argue that additional accountability in a loss position leads to a motivated reasoning process. Managers overweigh positive project success factors and underestimate risk. We further propose that this effect occurs despite a higher risk tolerance, as suggested by prospect theory. Through an experiment, we find empirical evidence that is consistent with our predictions. Our findings contribute to the debate about extending the scope of clawback provisions in management compensation contracts. We also expand the research on prospect theory by showing that motivated reasoning processes occur even when prospect theory implies a higher risk tolerance, which conceptually should negate the need for motivated reasoning.
Keywords
Clawback provision; Incentive contract; Risk-taking; Investment decision; Motivated reasoning; Prospect theory
تاثیر مقررات بازیابی سود در پردازش اطلاعات و رفتار سرمایه گذاری
چکیده
پیشنهادات پس از بحران مالی سال 2008 برای توسعه دامنه مقررات بازیابی سود در قراردادهای جبران خسارت فراتر از منظر قانونی مورد نیاز ارائه شده اند. در چنین دامنه گسترده ای، مدیران مسئول زیان بودند. دلیل چنین دامنه توسعه یافته ای برای مقابله با مشوق های بیش از حد ریسک پذیری می باشد که در حال حاضر در بسیاری از قراردادهای مبتنی بر پاداش وجود دارد. ما استدلال می کنیم که ارائه چنین دامنه گسترده ای از مقررات بازیابی سود، پیامدهایی از نظریه چشم انداز و استدلال مشوق را نادیده می گیرد. ما پیشنهاد می کنیم که اگر یک تصمیم سرمایه گذاری بتواند به سود یا زیان شرکت منجر شود، بنابراین مقررات بازیابی سود یک عامل بازدارنده در ریسک پذیری در مقایسه با قراردادهای صرفاً مبتنی بر پاداش می باشد. در مقابل، اگر نتیجه یک تصمیم صرفاً اندازه بالقوه زیان شرکت را تحت تاثیر قرار دهد، پس مقررات بازیابی سود به ریسک پذیری اضافی در مقایسه با قراردادهای صرف مبتنی بر پاداش منجر می شود. علاوه بر این، ما استدلال می کنیم که پاسخگویی اضافی در یک موقعیت زیان به یک فرایند استدلال مشوق منجر می شود. مدیران، عوامل موفقیت پروژه را بیش از حد مثبت در نظر می گیرند و ریسک را دست کم می گیرند. ما پیشنهاد می کنیم که این اثر علیرغم تحمل ریسک بالاتر نیز رخ می دهد، همانطور که در نظریه چشم انداز ارائه شده است. از طریق یک بررسی، ما شواهد تجربی سازگار با پیش بینی های خود را یافتیم. یافته های ما به بحث در مورد توسعه دامنه مقررات بازیابی سود در قراردادهای جبران مدیریت کمک می کند. ما همچنین این پژوهش را در نظریه چشم انداز با نمایش فرآیندهای استدلال مشوق اتفاق افتاده در نظریه چشم انداز به کار رفته در تحمل ریسک بالاتر توسعه داده ایم، که به لحاظ مفهومی باید نیاز به استدلال مشوق را نفی نماید.
کلمات کلیدی: مقررات بازیابی سود، قرارداد تشویقی، ریسک پذیری، تصمیم های سرمایه گذاری، استدلال مشوق، نظریه چشم انداز.