لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 44
آییننامه حفاظتی تاسیسات و وسایل الکتریکی در کارگاهها
تعاریف
1- کانالهای سیم کشی برق:
کلیه مجاری که از فلز، مصالح بنایی و یا مواد دیگر ساخته شده باشد و برای عبور هادیهای الکتریکی بکار رود کانالهای سیم کشی نامیده میشوند.
2- تابلوی برق:
صفحات و یا گنجههای فلزی که برای نصب وسایل قطع و وصل و حفاظت و کنترل مدارهای الکتریکی بکار میرود تابلوی برق نامیده میشود.
3- تخته کلید:
تخته کلید عبارتست از صفحات ساخته شده از فلز و یا مواد عایق که در روی آنها فقط کلید و فیوز نصب شده باشد.
4- سکوی عایق:
سکوی عایق عبارت از پله ثابت و یا متحرکی است که در مقابل تابلوهای برق قرار گرفته و بهوسیلهای از زمین عایق شده باشد.
5- اتصال زمین:
اتصال زمین یعنی وصل نمودن یک نقطه از بدنه وسایل و ماشینهای الکتریکی به زمینی که الکتریسته را خوب هدایت میکند.
6- اتصال موثر زمین:
اتصال زمین وقتی موثر است که مقاومت کلیه اجزاء آن (سیم زمین، اتصالیها و زمین) کم باشد تا جریان را به خوبی به زمین هدایت نماید.
7- هادی:
مفتولها، تسمهها یا لولههای فلزی بدون روپوش یا با روپوش عایق که برای انتقال جریان برق بکار میرود هادی نامیده میشود
8- اتصال کوتاه:
(court - circuit) اتصال کوتاه عبارتست از اتصال مستقیم دو هادی به یکدیگر یا اتصال آنها بهوسیله جسم هادی دیگری که مقاومت بسیار ناچیز داشته باشد و در نتیجه شدت جریان مدار را بطور فوق العاده افزایش دهد.
9- برق دار:
مدارها و وسایل الکتریکی وقتی برق دار است که به منبع جریان برق وصل شده باشند.
10- قدرت قطع:
قدرت قطع عبارتست از حداکثر مقدار ولت آمپریست که وسایل قطع کننده در موقع اتصال کوتاه و انجام عمل قطع مدار بدون آسیب دیدن میتوانند تحمل کنند.
11- کلید اطمینان:
کلید اطمینان کلیدیست که در روی مدار قرار گرفته و مادام که به حالت بسته میباشد دسترسی به یک قسمت مورد نظر از مدار بهنگام برق دار بودن امکان نداشته باشد.
12- فشار قوی (ولتاژ قوی):
ولتاژ بیش از 2000 ولت متناوب نسبت به زمین را فشار قوی مینامند.
13- انفصال:
انفصال یعنی جداکردن قسمتی از مدار از شبکه اصلی برق بهطوریکه دیگر برقدار نباشد.
14- کلید جدا کننده:
به کلیدهای تیغهای اطلاق میشود که قسمتی از مدار را از شبکه اصلی از لحاظ الکتریکی قطع نماید.
فصل اول
بخش اول - پیشگیریهای عمومی
ماده 1: تاسیسات و دستگاههای الکتریکی باید طوری ساخته و نصب و بهرهبرداری شود که در حین کار از هر گونه خطرات ناشی از تماس با هادیهای برق دار و همچنین خطرات حریق مصون بماند.
ماده 2: الف - نوع وسایل تاسیسات الکتریکی باید متناسب با ولتاژ خط و شرایط بهرهبرداری از آنها انتخاب شود.
ب - تمام وسایل تاسیسات الکتریکی باید با استانداردی که از طرف مقامات صلاحیتدار تعیین میشود مطابقت داشته و علایم مشخصه آن واضح و آشکار باشد.
ماده 3: نصب و تنظیم و مراقبت و آزمایش و تعمیرات کلیه تجهیزات تاسیسات الکتریکی فقط باید بهوسیله اشخاصی که صلاحیت فنی و تجربه آنان را مقامات صلاحیتدار تصدیق کرده باشند انجام گردد.
ماده 4: پس از آماده شدن تاسیسات الکتریکی و پس از هر گونه تغییرات اساسی و قبل از شروع بهره برداری باید مقام صلاحیتداری (غیر از اجرا کننده کار) تاسیسات را بازدید نماید و گواهی مربوط به کامل بودن حفاظت الکتریکی آن تاسیسات و اجازه شروع بکار با آنها را بدهد.
ماده 5: کارفرما موظف است کتابچهای حاوی کلیه دستورها و مقررات حفاظتی مربوط به تاسیسات یا ماشینهای الکتریکی را در اختیار کارگرانی که متصدی بکار انداختن و مراقبت آن تاسیسات یا ماشینهای الکتریکی میباشند و یا کارگرانی که مجبورند در مجاورت آنها کار کنند بگذارد.
بخش دوم - جلوگیری از تماس با قطعات برق دار
ماده 6: برای جلوگیری از تماس اشخاص یا اشیاء با مدارها یا وسایل الکتریکی برقدار متناوب که اختلاف پتانسیل آنها نسبت به زمین از 50 ولت تجاوز میکند و محصور ساختن آنها امکانپذیر نیست باید این مدارها یا وسایل را در مکانهایی بشرح زیر نصب نمود:
الف - در اطاقها و یا محوطههایی که جز اشخاص صلاحیتدار شخص دیگری نتواند به آنجا وارد شود.
ب - در بالکنها، گالریها یا روی سکوهای بلندی که دسترسی اشخاص عادی با آنها غیر ممکن باشد.
ماده 7: در جاییکه ترانسفورماتور یا خازن و یا سایر
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 11
بازیافت پلاستیک از نمکیها تا کارگاهها
بازیافت ضایعات پلاستیکی در شهرهای ایران غیراصولی و بدون هیچ گونه کنترل و برنامهریزی منطقی صورت میگیرد. حجم بسیاری از مواد پلاستیکی را دورهگردها از گوشه و کنار شهرها و حتی از درون نهرهای فاضلاب جمعآوری و روانه هزاران کارگاه کوچک غیربهداشتی میکنند.
پایگاه اطلاعرسانی شهرسازی و معماری: حیات، رشد و توسعه صنایع در گرو وجود صرفه اقتصادی طرحهای صنعتی است. صنعت بازیافت نیز از این قاعده مستثنی نیست و به نظر میرسد باید به موازات بررسی زیست محیطی و بهداشتی، به عوامل اقتصادی بازیافت محصولات توجه شود. چرخه بازیافت مواد چرخهای بسیار طولانی و هزینهبر است و دراین میان بازیافت پلاستیک با توجه به زیاد بودن هزینه بهرهبرداری و سایر هزینههای سالیانه نسبت به سود حاصل از فروش محصول بازیافتی به نام «گرانول» توجیه اقتصادی مناسبی ندارد . پلاستیک ماده شیمیایی است که از نفت خام تهیه و مواد مختلفی به آن اضافه میشود. PVC یکی از انواع پلاستیکهاست که حاوی عنصر کلر است و از نظر زیست محیطی خطرات بسیاری را در بر دارد. هنگام تولید و تهیه پلاستیک مواد سرطانزا وارد محیط میشوند در صورت آتش گرفتن این ماده ، مواد خطرناکی از آن متصاعد شده و محیط را می آلایند .دست اندرکاران صنعت بازیافت معتقدند بازیافت پلاستیک با توجه به هزینه بالای آن و سایر هزینههای وابسته توجیه اقتصادی مناسبی ندارد. اما در عین حال با توجه افزایش جمعیت و به تبع آن افزایش میزان تولید زبالههای پلاستیکی بازیابی این بخش از پسماند ها نیز ضرورتی انکار نا پذیر است.از سوی دیگر بازیافت زباله های پلاستیکی در صورتی که در یک فرایند نظام یافته قرار گیرد و کنترل شود می تواند در اشتغالزایی و تامین حفظ سلامت و بهداشت محیط زیست تاثیر گذار باشد. دکتر «منیره مجلسینصر»، عضو هیات علمی و مدیر گروه بهداشت محیط دانشگاه شهید بهشتی یکی از مشکلات مهم توسعه شهری و صنعتی را مساله دفع مواد زائد جامد میداند و معتقد است بسیاری از کشورها در زمینه مدیریت این مواد با مشکل مواجه و نیازمند راهحلهای جامع و کاربردی هستند. به گفته این کارشناس بر پایه «دستور کار 21 » کنفرانس «ریو» در سال 1992، اگر اقدامات لازم در زمینه مواد زائد صورت نگیرد با توجه به تغییر جمعیت از 3/5 میلیارد نفر در سال 1992 به 5/8 میلیارد نفر در سال 2025 میلادی، میزان مواد زائد تولیدی از نظر حجمی به 4 تا 5 برابر میرسد. این امر در ایران نیز با افزایش روزافزون جمعیت و گسترش مداوم شهرها از یک سو و توسعه فعالیتهای صنعتی، تجاری و خدماتی از سوی دیگر منجر به تولید مقادیر زیادی مواد زائد جامد شهری شده که در بیشتر مواقع با توجه به کمبود امکانات و بودجه، مشکلات بسیاری را در پی داشته است. دکتر «هایده شیرازی»، مدیر عامل سازمان بازیافت و تبدیل مواد کرمانشاه از دیگر کارشناسانی است که معتقد است جمعآوری پسماندها در بسیاری از شهرهای ایران، حتی در شهرهای بزرگ، به دلیل فقدان برنامهریزی مناسب با افزایش پسماندهای ناشی از تجمع جمعیت (افزایش مهاجرت و جمعیت) و تغییر الگوهای مصرف (استفاده از مواد یک بارمصرف پلاستیکی) به معضل بزرگی تبدیل شده است. امروزه مدیریت پسماند دیگر فقط منحصر بر جمعآوری پسماندها نیست، بلکه جمعآوری پسماندها یکی از حلقههای مهم مدیریت آن یعنی آموزش، تفکیک، جمعآوری، بازیافت و پردازش است .وی میافزاید: «اگر امکانات تفکیک پسماندها در مبدا (استقرار مخازن) فراهم شود، ولی امکانات مناسب جمعآوری پسماند فراهم نشود، اجرای برنامه آموزشی برای تفکیک پسمانده ها موفق نخواهد بود و علاوه بر آلودگیهای زیستمحیطی، هزینههای پردازش پسماندها _ به عنوان جایگزین دفن _ بیشتر خواهد شد.» روشها و صنایع بازیافت پلاستیک در ایرانمواد زاید پلاستیکی در سه مرحله تولید و وارد چرخه زباله میشوند؛ در جریان تولید مواد خام، ساخت کالا و مصرف. دکتر «نعمتالله جعفرزاده» دکتر در مهندسی بهداشت محیط معتقد است: «در شروع این فرایند، یعنی مرحله بهرهبرداری از مواد اولیه، موادی تولید میشود که کیفیت چندان بالایی ندارند و به آنها مواد دورریز میگویند. بعد از این مرحله، مقداری از مواد خام در مراحل تولید کالاهای پلاستیکی به مواد زاید تبدیل میشوند. مثلا در کارگاههایی که با استفاده از دستگاههای تزریق پلاستیک انواع مختلف پلاستیکهای بادی و تزریقی تولید میشود، درصدی از محصول کیفیت مطلوبی ندارد که باید از چرخه تولید کنار گذاشته شود. در مرحله دوم ساخت و هنگام تبدیل محصول به ابعاد استاندارد، مقداری مواد دورریز تولید و در مرحله مصرف نیز مقداری ضایعات پلاستیکی مثل بطریهای پلاستیکی و جز اینها تولید میشود. بنابراین بسته به نوع صنعت و مصرف، انواع مختلف مواد پلاستیکی در زبالهها یافت میشوند.» ترکیبات عمده مواد پلاستیکی در زبالههای شهری شامل مواد پلاستیکی مثل پیویسی، پلیاتیلن، پلیآیمدها و پلیاستایرن است. این مواد به دلیل کاربرد زیاد در صنایع بستهبندی، ظروف یکبار مصرف و لوازم خانگی به مقدار زیادی در زبالههای شهری یافت میشوند. بنابراین صنایع بازیافتی باید حول محور این مواد شکل گیرند.» با وجود گذشت حدود 35 سال از عمر صنعت پتروشیمی در ایران، بازیافت پلاستیک به دلیل وجود منابع سرشار نفت و ارزانی مواد اولیه پلاستیک تا قبل از انقلاب اسلامی مورد توجه صنایع قرار نگرفت. بعد از انقلاب و به خصوص در زمان جنگ تحمیلی، محاصره اقتصادی و کاهش درآمدهای نفتی و در نتیجه افزایش قیمت مواد پلاستیکی تعدادی از کارخانهها به فکر استفاده از ضایعات پلاستیکی و استفاده مجدد از مواد پلاستیکی افتادند. بدین طریق آهسته آهسته صنعت بازیافت پلاستیک رونق گرفت. در حال حاضر بسیاری از کارخانههای کشور با استفاده مجدد از مواد پلاستیکی به عنوان جبرانکننده در خرید مواد خام اولیه صرفهجویی میکنند. مراحل بازیافت ضایعات پلاستیکیپس از جمعآوری پلاستیکهای ضایعاتی، که بیشتر توسط افراد دورهگرد، به اصطلاح عامیانه آن، «نمکیها»، انجام میشود، اشخاصی به نام «آسیابی خرها» آنها را خریداری میکنند. در مرحله بعد، تعدادی از کارگران که مسئول تفکیک پلاستیکها بر مبنای رنگ و جنس آنهایند جداسازی پلاستیکها را آغاز میکنند. این کارگران به طور معمول پلاستیکها را از نظر جنس به دو نوع بادی و تزریقی و نیز از نظر رنگبندی به انواع بیرنگ، سفید، قرمز، آبی و مشکی تقسیم میکنند. جعفرزاده معتقد است: «در ساختمان پلاستیکهای بادی مانند پلیاتیلن، پلی وینیل کلرایلد بسیار فشرده وجود دارد و به همین دلیل اینها انواع خشک و شکنندهاند در حالی که پلاستیکهای