لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 13
اعتیاد به عنوان یک مشکل، همیشه دامنگیر بوده و هست چرا که به عنوان یک معضل دامنگیر انسان ها در جوامع مختلف بوده و به موازات افزایش دانش انسان، اعتیاد نیز گسترش یافته و از پیچیدگى بیشترى برخوردار شده است.
متفاوتى در بیش از این که یک پدیده اجتماعى محسوب شود یک پدیده روانى است و در اشکال مختلف و اعتیاد انسان ها ظهور و بروز مى یابد. همانطور که یک انسان مى تواند به قمار اعتیاد پیدا کند و یا اعتیاد به خرید و غیره، اعتیاد به مواد مخدر هم یکى از آنهاست .اما نکته نگران کننده آنجاست که از سوى مقامات مسوول اعلام مى شود که میانگین سن اعتیاد در ایران به 14 سال رسیده است و این نسل آینده ساز کشور در خطر است.
روز جهانی مبارزه با مواد مخدر، در واقع ترغیب برای تشدید مبارزه با مواد مخدر است و جمهوری اسلامی ایران نیز به عنوان پرچمدار این مبارزه جدی، شفاف و سالم در جهان مطرح است.
در روز جهانی مبارزه با مواد مخدر، امحاء انواع مواد مخدر مکشوفه، بهترین سند گویای مبارزه بااین پدیده است که در ایران این اقدام همه ساله از سوی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران و با حضور ارگانهای مرتبط، نمایندگان و سفیران کشورهای خارجی انجام میشود.
کارشناسان معتقدند که مواد مخدر و اعتیاد، دیگر یک آسیب اجتماعی نیست، بلکه یک بحران اجتماعی محسوب میشود.
از نظر آنان ، برای گزینش بهترین راه حل این بحران، میبایست پدیده مواد مخدر را در متن ساختار اجتماعی و شرایط حاکم برآن مورد ملاحظه قرار داد.
بهگفته متخصصان ، به لحاظ علمی، ارتباط معناداری میان آسیبها و نقایص و نارساییهای اجتماعی دیگر وجود دارد و بدون یافتن ارتباط علمی و تئوریک نمیتوان درک واقع بینانهای از این پدیده پیدا کرد.
امروزه قسمت اعظم مواد مخدر در همسایگی ما تولید و توزیع میشود.
الگوی مصرف مواد مخدر با هدایت سودجویانی که جوانان را نشانه رفتهاند از مواد مخدر طبیعی به شیمیایی درحال تغییر است.
نرخ رشد در عرصههایی نظیر جرایم ، زندانیان، معتادان، کشفیات مواد مخدر، درگیرهای مسلحانه، دیگر آسیبها و تهدیدهای مرتبط، نگرانکننده است و با وجود آن که جمهوری اسلامی ایران از حیث میزان کشفیات و دستگیری مجرمان به عنوان پیشتاز مبارزه در جهان معرفی شدهاست، در داخل کشور با معضلات پیچیدهای روبروست که استمرار مصرف و جوان گزینی اعتیاد،افزایش نرخ شیوع، بخصوص میان دختران و پسران جوان،افزایش بیماریهای مسری ناشی از نحوه سوء مصرف مواد نظیر ایدز، هپاتیت ، سل و دیگربیماریها،آمیختگی پدیده اعتیاد با انواع بزهکاریهای اجتماعی نظیر سرقت، باجگیری ، خشونتهای اجتماعی و خانوادگی و قتل، پیوند بین قاچاق و مسایل سیاسی و ضد امنیتی ، از مهمترین معضلات اعتیاد در کشور است.
اظهارات انتقادآمیز دکتر "علی هاشمی"، دبیرستاد مبارزه با مواد مخدر ریاست جمهوری حاکی از آن است که هنوز در ایران ، باوری مبنی بر بحرانی بودن معضل اعتیاد وجود ندارد.
براساس مطالب منتشره پیرامون مواد مخدر در ایران، فقدان یک استراتژی اطلاع رسانی جامع کاملا مشهود است.
نگرش بخشی به اطلاع رسانی، عملا به ارائه چهرهای افسارگسیخته از توزیع و مصرف مواد مخدر در کشور منجر شدهاست.
مطابق یک نظریه اجتماعی، گاهی سخن گفتن و اعتراض به یک وضعیت خاص در واقع محصول عملکرد قدرت ناپیداست که ما را وادار میکند درمقابله با همان پدیده سخن بگوییم، حال آنکه در واقع در حال تقویت آن پدیده میباشیم.
از آنجا که قاچاق مواد مخدر یک پدیده جهانی و فراملیتی است، امر مبارزه با مواد مخدر نیز باید از شکل بخشی، منطقهای و ملی به یک فراملی و جهانی تبدیل شود.
یک سووال جدی در جامعه ما مطرح است که چرا باوجود آنکه نیروی انسانی و منابع مادی فراوانی صرف مبارزه با مواد مخدر میشود و مجازات قاچاق مواد مخدر شدید است و نیز میزان کشفیات مواد مخدر بالاست، همچنان معضل اعتیاد در ایران جدی است ؟
گزارشهای رسانهها و مقالات انتقادی همواره براین امر تاکید میکنند که اعتیاد در جامعه از میزان و نرخ رشد نگرانکننده ای برخوردار است و نتیجهگیری میکنند که امر مبارزه با مواد مخدر، شکست خوردهاست.
مقوله "مبارزه با مواد مخدر"، در جامعه ما متضمن یک مفهوم عام ولی با مصادیق خاص است. به عبارت دیگر، وقتی از عبارت "مبارزه با مواد مخدر"، استفاده میشود، نوعی نگاه مطلق وجود دارد که تمام مشتقات این امر را شامل میشود.
آنچه تاکنون در ایران صورت گرفته است، غالبا مبارزه با مواد مخدر بوده است که لزوما به مقابله با اعتیاد نمیانجامد، چرا که در این مبارزه، هدف اصلی جلوگیری از ورود و توزیع مواد مخدر است.
حال آنکه امر اعتیاد یک رفتار انسانی است که تهیه مواد مخدر تنها یکی از پیش نیازهای آن میباشد.
به همین دلیل ، چنانچه اخبار نشریات و مطبوعات و رسانهها را در نظر بگیریم، مشاهده خواهیم کرد که بخش عمدهای از مطالب منتشره شامل کشف و ضبط مواد مخدر است.
مبارزه با مواد مخدر، یعنی مبارزه با کشت، تولید، قاچاق و توزیع مواد مخدر، یک اقدام کاملا پلیسی و در حوزه مقابله با جرایم میباشد، درحالی که مقابله با اعتیاد، یعنی جلوگیری از مصرف مواد مخدر توسط غیر معتادین و تلاش برای ترک اعتیاد افراد معتاد که یک اقدام فرهنگی، اجتماعی است .
بهنظر میرسد، طراحان اولیه امر مبارزه با مواد مخدر با این پیش فرض به تدوین سازمان و ساز وکار مقابلهای پرداخته بودند که با جلوگیری از ورود مواد مخدر، مساله اعتیاد به خودی خود حل خواهد شد.
امروز با ارزیابی اقدامهای وسیع گذشته میتوان به صراحت این پیش فرض را رد کرد.
تشدید اقدامها برای جلوگیری از در دسترس بودن مواد مخدر یک نیاز جدی است، ولی در کنار آن و حتی اولیتر از آن ، تجدیدنظر و باز تعریف امر "مقابله با اعتیاد" میباشد که بهنظر میرسد طی چندین سال گذشته مغفول بوده و یا به طور جدی یا کارآمد مورد توجه قرار نداشتهاست.
ماجرای آمارهای ضد و نقیض تعداد ایرانیان معتاد، مدعی جدیدی هم پیدا کرد.
مدعی با نام مرکز جرایم و مواد مخدر سازمان ملل که در جدیدترین گزارش خود، نه آمار 5/1میلیونی نیروی انتظامی را تایید کرده و نه آمار چهار میلیونی ستاد مبارزه با مواد مخدر را بلکه خود آمار وجود سه میلیون معتاد در ایران را آمار صحیح اعلام کرده است.
این درحالی است که سردار "مهدی ابویی"، رییس مرکز مبارزه با مواد مخدر نیروی انتظامی جمهوری اسلامی، در تازهترین اظهارات خود،آمار رسمی معتادان در کشور براساس آخرین نظر وزارت بهداشت که در آخرین
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 13
اعتیاد به عنوان یک مشکل، همیشه دامنگیر بوده و هست چرا که به عنوان یک معضل دامنگیر انسان ها در جوامع مختلف بوده و به موازات افزایش دانش انسان، اعتیاد نیز گسترش یافته و از پیچیدگى بیشترى برخوردار شده است.
متفاوتى در بیش از این که یک پدیده اجتماعى محسوب شود یک پدیده روانى است و در اشکال مختلف و اعتیاد انسان ها ظهور و بروز مى یابد. همانطور که یک انسان مى تواند به قمار اعتیاد پیدا کند و یا اعتیاد به خرید و غیره، اعتیاد به مواد مخدر هم یکى از آنهاست .اما نکته نگران کننده آنجاست که از سوى مقامات مسوول اعلام مى شود که میانگین سن اعتیاد در ایران به 14 سال رسیده است و این نسل آینده ساز کشور در خطر است.
روز جهانی مبارزه با مواد مخدر، در واقع ترغیب برای تشدید مبارزه با مواد مخدر است و جمهوری اسلامی ایران نیز به عنوان پرچمدار این مبارزه جدی، شفاف و سالم در جهان مطرح است.
در روز جهانی مبارزه با مواد مخدر، امحاء انواع مواد مخدر مکشوفه، بهترین سند گویای مبارزه بااین پدیده است که در ایران این اقدام همه ساله از سوی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران و با حضور ارگانهای مرتبط، نمایندگان و سفیران کشورهای خارجی انجام میشود.
کارشناسان معتقدند که مواد مخدر و اعتیاد، دیگر یک آسیب اجتماعی نیست، بلکه یک بحران اجتماعی محسوب میشود.
از نظر آنان ، برای گزینش بهترین راه حل این بحران، میبایست پدیده مواد مخدر را در متن ساختار اجتماعی و شرایط حاکم برآن مورد ملاحظه قرار داد.
بهگفته متخصصان ، به لحاظ علمی، ارتباط معناداری میان آسیبها و نقایص و نارساییهای اجتماعی دیگر وجود دارد و بدون یافتن ارتباط علمی و تئوریک نمیتوان درک واقع بینانهای از این پدیده پیدا کرد.
امروزه قسمت اعظم مواد مخدر در همسایگی ما تولید و توزیع میشود.
الگوی مصرف مواد مخدر با هدایت سودجویانی که جوانان را نشانه رفتهاند از مواد مخدر طبیعی به شیمیایی درحال تغییر است.
نرخ رشد در عرصههایی نظیر جرایم ، زندانیان، معتادان، کشفیات مواد مخدر، درگیرهای مسلحانه، دیگر آسیبها و تهدیدهای مرتبط، نگرانکننده است و با وجود آن که جمهوری اسلامی ایران از حیث میزان کشفیات و دستگیری مجرمان به عنوان پیشتاز مبارزه در جهان معرفی شدهاست، در داخل کشور با معضلات پیچیدهای روبروست که استمرار مصرف و جوان گزینی اعتیاد،افزایش نرخ شیوع، بخصوص میان دختران و پسران جوان،افزایش بیماریهای مسری ناشی از نحوه سوء مصرف مواد نظیر ایدز، هپاتیت ، سل و دیگربیماریها،آمیختگی پدیده اعتیاد با انواع بزهکاریهای اجتماعی نظیر سرقت، باجگیری ، خشونتهای اجتماعی و خانوادگی و قتل، پیوند بین قاچاق و مسایل سیاسی و ضد امنیتی ، از مهمترین معضلات اعتیاد در کشور است.
اظهارات انتقادآمیز دکتر "علی هاشمی"، دبیرستاد مبارزه با مواد مخدر ریاست جمهوری حاکی از آن است که هنوز در ایران ، باوری مبنی بر بحرانی بودن معضل اعتیاد وجود ندارد.
براساس مطالب منتشره پیرامون مواد مخدر در ایران، فقدان یک استراتژی اطلاع رسانی جامع کاملا مشهود است.
نگرش بخشی به اطلاع رسانی، عملا به ارائه چهرهای افسارگسیخته از توزیع و مصرف مواد مخدر در کشور منجر شدهاست.
مطابق یک نظریه اجتماعی، گاهی سخن گفتن و اعتراض به یک وضعیت خاص در واقع محصول عملکرد قدرت ناپیداست که ما را وادار میکند درمقابله با همان پدیده سخن بگوییم، حال آنکه در واقع در حال تقویت آن پدیده میباشیم.
از آنجا که قاچاق مواد مخدر یک پدیده جهانی و فراملیتی است، امر مبارزه با مواد مخدر نیز باید از شکل بخشی، منطقهای و ملی به یک فراملی و جهانی تبدیل شود.
یک سووال جدی در جامعه ما مطرح است که چرا باوجود آنکه نیروی انسانی و منابع مادی فراوانی صرف مبارزه با مواد مخدر میشود و مجازات قاچاق مواد مخدر شدید است و نیز میزان کشفیات مواد مخدر بالاست، همچنان معضل اعتیاد در ایران جدی است ؟
گزارشهای رسانهها و مقالات انتقادی همواره براین امر تاکید میکنند که اعتیاد در جامعه از میزان و نرخ رشد نگرانکننده ای برخوردار است و نتیجهگیری میکنند که امر مبارزه با مواد مخدر، شکست خوردهاست.
مقوله "مبارزه با مواد مخدر"، در جامعه ما متضمن یک مفهوم عام ولی با مصادیق خاص است. به عبارت دیگر، وقتی از عبارت "مبارزه با مواد مخدر"، استفاده میشود، نوعی نگاه مطلق وجود دارد که تمام مشتقات این امر را شامل میشود.
آنچه تاکنون در ایران صورت گرفته است، غالبا مبارزه با مواد مخدر بوده است که لزوما به مقابله با اعتیاد نمیانجامد، چرا که در این مبارزه، هدف اصلی جلوگیری از ورود و توزیع مواد مخدر است.
حال آنکه امر اعتیاد یک رفتار انسانی است که تهیه مواد مخدر تنها یکی از پیش نیازهای آن میباشد.
به همین دلیل ، چنانچه اخبار نشریات و مطبوعات و رسانهها را در نظر بگیریم، مشاهده خواهیم کرد که بخش عمدهای از مطالب منتشره شامل کشف و ضبط مواد مخدر است.
مبارزه با مواد مخدر، یعنی مبارزه با کشت، تولید، قاچاق و توزیع مواد مخدر، یک اقدام کاملا پلیسی و در حوزه مقابله با جرایم میباشد، درحالی که مقابله با اعتیاد، یعنی جلوگیری از مصرف مواد مخدر توسط غیر معتادین و تلاش برای ترک اعتیاد افراد معتاد که یک اقدام فرهنگی، اجتماعی است .
بهنظر میرسد، طراحان اولیه امر مبارزه با مواد مخدر با این پیش فرض به تدوین سازمان و ساز وکار مقابلهای پرداخته بودند که با جلوگیری از ورود مواد مخدر، مساله اعتیاد به خودی خود حل خواهد شد.
امروز با ارزیابی اقدامهای وسیع گذشته میتوان به صراحت این پیش فرض را رد کرد.
تشدید اقدامها برای جلوگیری از در دسترس بودن مواد مخدر یک نیاز جدی است، ولی در کنار آن و حتی اولیتر از آن ، تجدیدنظر و باز تعریف امر "مقابله با اعتیاد" میباشد که بهنظر میرسد طی چندین سال گذشته مغفول بوده و یا به طور جدی یا کارآمد مورد توجه قرار نداشتهاست.
ماجرای آمارهای ضد و نقیض تعداد ایرانیان معتاد، مدعی جدیدی هم پیدا کرد.
مدعی با نام مرکز جرایم و مواد مخدر سازمان ملل که در جدیدترین گزارش خود، نه آمار 5/1میلیونی نیروی انتظامی را تایید کرده و نه آمار چهار میلیونی ستاد مبارزه با مواد مخدر را بلکه خود آمار وجود سه میلیون معتاد در ایران را آمار صحیح اعلام کرده است.
این درحالی است که سردار "مهدی ابویی"، رییس مرکز مبارزه با مواد مخدر نیروی انتظامی جمهوری اسلامی، در تازهترین اظهارات خود،آمار رسمی معتادان در کشور براساس آخرین نظر وزارت بهداشت که در آخرین
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 18
اعتیاد چیست؟
اعتیاد را به عادت کردن خود گرفتن، خوگر شدن، و خود را وقف عادتی نکوهیده کردن معنی کرده اند. به عبارت دیگر، ابتلای اسارات آمیز به ماده مخدر که از نظر جسمی یا اجتماعی زیان آور شمرده شود اعتیاد نام دارد.
اصطلاح اعتیاد به سهولت قابل تعریف نیست، اما عواقب آن به صورتهای مختلف نظیر کم شدن تحمل و وابستگی بدنی هویدا می شود.
در طب جدید به جای کلمه اعتیاد، وابستگی به دارو به کار می رود که دارای همان مفهوم ولی دقیق تر و صحیح تر است. مفهوم این کلمه آن است که انسان بر اثر کار برد نوعی ماده شیمیایی از نظر جسمی و روانی به آن وابستگی پیدا می کند، به طوری که بر اثر دستیابی و مصرف دارو، احساس آرامش و لذت به او دست می دهد؛ در حالی که نرسیدن دارو به خماری، دردهای جسمانی و احساس ناراحتی و عدم تامین دچار می شود(فدائی و سجادیه، 1365: 19).
معتاد کیست؟
معتاد کسی است که در اثر مصرف مکرر و مداوم، متکی به مواد مخدر یا دارو شده باشد، یا به عبارت دیگر قربانی هر نوع وابستگی دارویی یا روانی به مواد مخدر معتاد شناخته مس شود. (برژره، 1368:5) از نظر آسیب شناسی هر دارویی که پس از مصرف چنان تغییراتی را در انسان به وجود آورد که از نظر اجتماعی قابل قبول و پذیرش نباشد و اجتماع نسبت به آن حساسیت یا واکنش نشان دهد، آن دارو مخدر است و کسی که چنین موادی را مصرف می کند معتاد شناخته می شود.
تاریخچه اعتیاد در ایران
در مورد چگونگی ورود تریاک به ایران نظریات گوناگون و متفاوتی وجود دارد گروهی از تاریخ دانان ورود تریاک به ایران را یادگار یورش اعراب دانسته اند عده ای دیگر از مورخان نیز لشگریان مغول را عامل گسترش این چنین موادی در ایران پنداشته اند . آنچه بدیهی است ایرانیان خیلی بیشتر از حمله چنگیز با افیون و موارد استعمالش آشنایی داشته اند چنانچه دو پزشک ایرانی یعنی ابو علی سینا و رازی از نخستین دانشمندانی هستند که به مصرف مواد افیونی در طب گسترش بخشیدند .با آنکه برخب از پادشاهان صفوی چون شاه طهماسب و شاه عباس به شدت با گسترش تریاک مبارزه کردند ولی از آنجایی که این دوران همزمان با رشد استعمارگران غربی بود سعی شد که از اعتیاد علیه جوامع در حال رشد بهره برداری شود به گونه ای که کشت خشخاش در روستاهای ایران متداول گشت و خرید و فروش آن معمول شد.
کشت خشخاش تا سال 1334ادامه داشت و از آن سال به بعد ممنوع اعلام شد و اداره نظارت بر مواد مخدر به وجود آمد که ظاهرا برنامه های زیر را دنبال میکرد:
1- جلوگیری از کشت خشخاش
2- مبارزه با قاچاقچیان مواد افیونی و مخدر به همت مقامات قانونی
3- مبارزه با اعتیاد و مداوای معتادان به افیون و مواد مخدر .
پدیده اعتیاد به مواد مخدر بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ماه 1357 نیز به خاطر فراهم آمدن بعضی از شرایط مساعد از جمله جنگ بین ایران و عراق تحریم اقتصادی ، افزایش ، بیکاری ، گرانی و تورم و سایر مشکلات اجتماعی نیز به اوج خود رسید و آمار معتادان به طرز سرسام آوری رو به فزونی نهاد . 2سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی یعنی در سال 1359 لایحه قانونی تشدید مجازات و اقدامات تامینی و درمانی برای مداوا و اشتغال به کار معتادان در 25 ماده به تصویب رسید .
عوامل زمینه ساز مستعد کننده اعتیاد
اعتیاد یک بیماری زیست شناختی، روانشناختی و اجتماعی است عوامل متعددی در اتیولوژی سوء مصرف و اعتیاد موثر هستند که در تعامل با یکدیگر منجر به شروع مصرف و سپس اعتیاد می شوند. عوامل موثر بر فرد، محیط فرد و کلیه علل و عوامل درهم بافته ای هستند که بر یکدیگر تاثیر می گذارند. درک کلیه علل و عوامل زمینه ای موجب می شود تا روند پیشگیری، شناسایی، درمان و پیگیری به طور هدفمند طرح ریزی شود.
بنابراین، آشنایی با عوامل زمینه ساز مستعد کننده در مقابل آن از دو جهت ضرورت دارد:
1- شناسایی افراد در معرض خطر اعتیاد و اقدامهای پیشگیرانه لازم برای آنان؛
2- انتخاب نوع درمان و اقدامهای خدماتی، حمایتی و مشاوره ای لازم برای معتادان.
عوامل مخاطره آمیز
عوامل مخاطره آمیز مصرف مواد شامل عوامل فردی، عوامل بین فردی و محیطی و عوامل اجتماعی است.
عوامل مخاطره آمیز فردی
□ دوره نوجوانی
□ استعداد ارثی
□ صفات شخصیتی:
● صفات ضد اجتماعی
● پرخاشگری
● اعتماد به نفس پایین
□ اختلالهای روانی:
● افسردگی اساسی
● فوبی
□ نگرش مثبت به مواد
□ موقعیتهای مخاطره آمیز:
● ترک تحصیل
● بی سرپرستی
□ تاثیر مثبت مواد بر فرد
در اینجا به شرح هر یک از عوامل فوق می پردازیم:
دوره نوجوانی
مخاطره آمیز ترین دوران زندگی از نظر شروع به مصرف مواد دوره نوجوانی است. نوجوانی دوره انتقال از کودکی به بزرگسالی و کسب هویت فردی و اجتماعی است. در این دوره، میل به استقلال و مخالفت با والدین به اوج می رسد و نوجوان برای اثبات بلوغ و فردیت خود ارزشهای خانواده را زیر سوال می برد و سعی در ایجاد و تحلیل ارزشهای جدید خود دارد. مجموعه این عوامل، علاوه بر حس کنجکاوی و نیاز به تحرک، تنوع و هیجان، فرد را مستعد مصرف مواد می نماید.