تحقیق در مورد ضرب المثل های فارسی 62ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 62 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

ضرب المثل های فارسی

آب از دستش نمی چکد!

آب از سر چشمه ِگل است!

آب از آب تکان نمی خورد!

آب پاکی را روی دستش ریخت!

آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم!

آب را گل آلود می کنه که ماهی بگیره!

آب زیر پوستش افتاده!

آب، سنگها را می ساید.

آب که یه جا بمونه، می گنده.

آبکش به کفگیر می گه تو سه تا سوراخ داری!

آب که از سر گذشت، چه یک ذرع چه صد ذرع – چه یک نی چه صدنی!

آب که سر بالا رفت، قورباغه ابو عطا می خونه!

آب نمی بیند ورنه شناگر قابلیست!

آب از او گرم نمی شود!

آتش که الو گرفت، خشک و تر می سوزد!

آتش نشاندن و اخگر گذاشتن کار خردمندان نیست.

آخر شاه منشی، کاه کشی است!

آخر شوخی به دعوا می کشد.

آدم تنبل، عقل چهل وزیر را دارد!

آدم پول را پیدا می کند، نه پول آدم را.

آدم خوش معامله، شریک مال مردم است!

آدم دست پاچه، کار را دوبار انجام می دهد!

آدم دروغگو کم حافظه است.

آدم زنده، زندگی می خواهد!

آدم گدا، این همه ادا ؟!

آدم گرسنه، خواب نان سنگک می بینه!

آدمی را به ادب بشناسند.

آدم ناشی، سرنا را از سر گشادش می زنه!

سرنا: سازی است بادی که از چوبی مخصوص ساخته شود، این ساز در غالب نقاط ایران موجود است و آن را همراه دهل می نوازند. اندازه آن در نواحی مختلف فرق می کند و به طور کلی طول آن از نیم متر متجاوز نمی نماید.

آدم همه کاره هیچ کاره است.

آرد خودمان را بیختیم، الکِمان را آویختیم!

آرزو بر جوانان عیب نیست!

آرزومند پیوسته نیازمند بود.

آز ریشه گناه است.

آزموده را آزمودن خطاست!

آستین نو بخور پلو!

آسوده کسی که خر ندارد از کاه و جویَش خبر ندارد!

آسه برو آسه بیا که گربه شاخت نزنه!

آشپز که دو تا شد، آش یا شور است یا بی نمک!

آشِ نخورده و دهن سوخته!

آش همان آش است و کاسه همان کاسه!

آفتابه خرج لحیمه!

لحیم: چیزی که بدان ظرفهای مسی و برنجی را پیوند کنند.  

آفتابه لگن هفت دست، شام و ناهار هیچی!

آمدم ثواب کنم، کباب شدم!

آنان که غنی ترند، محتاج ترند!

آنچه دلم خواست نه آن شد،  آنچه خدا خواست همان شد.

آن کس که با های می آید با هوی می رود.

آن را که حساب پاک است، از محاسبه چه باک است؟!

آن را که سخاوت است حاجت به شجاعت نیست.

آن زنده که کاری نکند مرده به است.

آن یکی می گفت اشتر را که هی                   از کجا می آیی ای فرخنده پی

گفت: از حمام گرم  کوی تو                          گفت: خود پیداست از زانوی تو

آنقدر بِایست، تاعلف زیر پایت سبز بشود!

آنقدر سمن هست، که یاسمن توش گم است!

سمن: چاقی ، فربهی

آن سبو بشکست و آن پیمانه ریخت.

سبو: آوندی سفالین و دسته دار که در آن آب و شراب ریزند ، کوزه سفالین

آنقدر مار خورده تا افعی شده!

آن کس که تن سالمی دارد، گنجی دارد که خودش نمی داند.

آن وقت که جیک جیک مستونت بود، یاد زمستونت نبود؟!

آواز دهل شنیدن از دور خوشست!

آینه چون نقش تو بنمود راست                     خود شکن، آیینه شکستن خطاست

آینه داری در محله کوران؟!

تحقیق در مورد ضرب المثل های فارسی (word)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

آب از آسیاب افتادن :

کارها دوباره به مسیر خود افتاد ، فتنه ها خوابید ، سر و صداها ، شور و شر ها پایان پذیرفت .

از اسب افتادیم ولی از اصل نیافتادیم :

اگر دچار فقر و تنگدستی شده ایم ولی نجابت و انسانیت خود را حفظ کرده ایم

به گربه گفتند فضله ات درمان است خاک رویش ریخت :

مضایقه کردن چیز ناقابل ، کسی که جنبه کاری و خاصیتی نداشته باشد .

پا در یک کفش کردن :

سر حرف خود ایستادن ، در کاری اصرار و لجاجت ورزیدن .

تا ابله در جهان است مفلس در نمی ماند :

افراد زیرک از خوش باوری و سادگی اشخاص برای مقاصد خود استفاده می کنند.

جایی که نمک خوری نمکدان نشکن :

اجر حقوق و محبت های دیگران را با نامهربانی ضایع نکن .

چشم و گوش بسته :

از هیچ جا و هیچ چیز با خبر نبودن ، چیزی نیاموخته و بی تجربه .

حرف راست را باید از بچه شنید :

باطن بی غل و غش کودک نظیر بزرکترها نیست هرچه بداند به زبان می آورد .

خدا میان گندم هم خط گذاشته است :

هرکسی در زندگی سهم و قسمت خود را می برد و به آن قانع باشد .

در شهر کوران آدم یک چشم پادشاه است :

در میان یک عده بیسواد آدم کم سواد هم شخص معتبری است .

ذوق زده شدن :

از به دست آوردن چیزی و وقوع امری سخت شاد شدن

رگ دیوانگیش گل کردن :

از شدت خشم به کارهای نامعقول و غیر طبیعی زدن .

زاغ سیاه کسی را چوب زدن :

کسی را به طور پنهانی تعقیب کردن ، سر از کار کسی در آوردن .

ژاژ خایی کردن :

بد دهنی و هرزه گویی کردن ، بر علیه کسی بیهوده گویی کردن .

سال به سال ، دریغ از پارسال :

افسوس که آنچه امروز از دست می رود فردا نظیر آن را به دست نخواهیم آورد .

شمشیر را از رو بستن :

دشمنی و عداوت خود را علنی کردن .

صابونش به تن ما خورده :

آزارش به ما هم رسیده ، ما هم از او صدمه دیده ایم .

ضامن بهشت و دوزخش نیستم :

من وظیفه خودم را به خوبی انجام می دهم و کاری به بد و خوب بعدش ندارم .

طوطی واری یاد گرفتن :

از حفظ کردن مطلبی بدون توجه به معنا و مفهوم آن .

ظاهر سازی کردن :

ظاهر و باطن یکی نبودن ، ریاکار بودن .

عروس تعریفی آخرش شلخته ار آب در آمد :

با انهمه تعریفش جنس نامرغوبی از آب در آمد .

غزل خداحافظی خواندن :

آماده شدن برای مفارقت و سفر ، تهیه مقدمات رفتن از منزل

فکر نان کن که خربزه آب است :

در اندیشه کار و پیشه بهتری باش و گرنه از این طریق به مقصود خود نمی رسی .

قصاص قبل از جنایت :

تنبیه کسی که هنوز مرتکب گناهی نشده دور از انصاف است

کارها نیکو شود اما به صبر :

صبر و امیدواری میوه شیرین دارد ، همانند چون صبر کنی زغوره حلوا سازی .

گناه دیگری را پای دیگری نمی نویسند :

گناه و خطای هر کسی را به پای خود او می گذارند نه شخص دیگر ، همانند : برادر را به جای برادر نمی کشند .

لی لی به لالای کسی گذاشتن :

بیش از اندازه به کسی محل گذاشتن ، توجه و احترام بی جهت نسبت به کسی داشتن .

مال است نه جان که آسان بتوان داد :

در مورد کسانی است که پول و مال به جانشان بسته است .

نه آب و نه آبادانی نه گلبانگ مسلمانی :

جایی بی آب و علف و بدون سکنه .

تحقیق در مورد ضرب المثل های فارسی (word)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

آب از آسیاب افتادن :

کارها دوباره به مسیر خود افتاد ، فتنه ها خوابید ، سر و صداها ، شور و شر ها پایان پذیرفت .

از اسب افتادیم ولی از اصل نیافتادیم :

اگر دچار فقر و تنگدستی شده ایم ولی نجابت و انسانیت خود را حفظ کرده ایم

به گربه گفتند فضله ات درمان است خاک رویش ریخت :

مضایقه کردن چیز ناقابل ، کسی که جنبه کاری و خاصیتی نداشته باشد .

پا در یک کفش کردن :

سر حرف خود ایستادن ، در کاری اصرار و لجاجت ورزیدن .

تا ابله در جهان است مفلس در نمی ماند :

افراد زیرک از خوش باوری و سادگی اشخاص برای مقاصد خود استفاده می کنند.

جایی که نمک خوری نمکدان نشکن :

اجر حقوق و محبت های دیگران را با نامهربانی ضایع نکن .

چشم و گوش بسته :

از هیچ جا و هیچ چیز با خبر نبودن ، چیزی نیاموخته و بی تجربه .

حرف راست را باید از بچه شنید :

باطن بی غل و غش کودک نظیر بزرکترها نیست هرچه بداند به زبان می آورد .

خدا میان گندم هم خط گذاشته است :

هرکسی در زندگی سهم و قسمت خود را می برد و به آن قانع باشد .

در شهر کوران آدم یک چشم پادشاه است :

در میان یک عده بیسواد آدم کم سواد هم شخص معتبری است .

ذوق زده شدن :

از به دست آوردن چیزی و وقوع امری سخت شاد شدن

رگ دیوانگیش گل کردن :

از شدت خشم به کارهای نامعقول و غیر طبیعی زدن .

زاغ سیاه کسی را چوب زدن :

کسی را به طور پنهانی تعقیب کردن ، سر از کار کسی در آوردن .

ژاژ خایی کردن :

بد دهنی و هرزه گویی کردن ، بر علیه کسی بیهوده گویی کردن .

سال به سال ، دریغ از پارسال :

افسوس که آنچه امروز از دست می رود فردا نظیر آن را به دست نخواهیم آورد .

شمشیر را از رو بستن :

دشمنی و عداوت خود را علنی کردن .

صابونش به تن ما خورده :

آزارش به ما هم رسیده ، ما هم از او صدمه دیده ایم .

ضامن بهشت و دوزخش نیستم :

من وظیفه خودم را به خوبی انجام می دهم و کاری به بد و خوب بعدش ندارم .

طوطی واری یاد گرفتن :

از حفظ کردن مطلبی بدون توجه به معنا و مفهوم آن .

ظاهر سازی کردن :

ظاهر و باطن یکی نبودن ، ریاکار بودن .

عروس تعریفی آخرش شلخته ار آب در آمد :

با انهمه تعریفش جنس نامرغوبی از آب در آمد .

غزل خداحافظی خواندن :

آماده شدن برای مفارقت و سفر ، تهیه مقدمات رفتن از منزل

فکر نان کن که خربزه آب است :

در اندیشه کار و پیشه بهتری باش و گرنه از این طریق به مقصود خود نمی رسی .

قصاص قبل از جنایت :

تنبیه کسی که هنوز مرتکب گناهی نشده دور از انصاف است

کارها نیکو شود اما به صبر :

صبر و امیدواری میوه شیرین دارد ، همانند چون صبر کنی زغوره حلوا سازی .

گناه دیگری را پای دیگری نمی نویسند :

گناه و خطای هر کسی را به پای خود او می گذارند نه شخص دیگر ، همانند : برادر را به جای برادر نمی کشند .

لی لی به لالای کسی گذاشتن :

بیش از اندازه به کسی محل گذاشتن ، توجه و احترام بی جهت نسبت به کسی داشتن .

مال است نه جان که آسان بتوان داد :

در مورد کسانی است که پول و مال به جانشان بسته است .

نه آب و نه آبادانی نه گلبانگ مسلمانی :

جایی بی آب و علف و بدون سکنه .

مقاله درمورد ریشه تاریخی ضرب المثل

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 9

ریشه تاریخی ضرب المثل «از کیسه خلیفه می بخشد»

ریشه تاریخی ضرب المثل  قوز بالا قوز

ریشه تاریخی ضرب المثل چیزی که عیان است...

ریشه تاریخی ضرب المثل آتش بیار معرکه

ریشه تاریخی ضرب المثل آب زیر کاه

هر گاه کسی از کیسه دیگری بخشندگی کند و یا از بیت المال عمومی گشاده بازی نماید، عبارت مثلی بالا را مورد استفاده و استناد قرار داده، اصطلاحاً می گویند: «فلانی از کیسه خلیفه می بخشد».

اکنون ببینیم این خلیفه که بود و چه کسی از کیسه وی بخشندگی کرده که به صورت ضرب المثل درآمده است:

عبدالملک بن صالح از امرا و بزرگان خاندان بنی عباس بود و روزگاری دراز در این دنیا بزیست و دوران خلافت هادی، هارون الرشید و امین را درک کرد. مردی فاضل و دانشمند و پرهیزگار و در فن خطابت افصح زمان بود. چشمانی نافذ و رفتاری متین و موقر داشت؛ به قسمی که مهابت و صلابتش تمام رجال دارالخلافه و حتی خلیفه وقت را تحت تأثیر قرار می داد. به علاوه چون از معمرین خاندان بنی عباس بود، خلفای وقت در او به دیده احترام می نگریستند.

به سال 169 هجری به فرمان هادی خلیفه وقت، حکومت و امارت موصل را داشت. ولی پس از دو سال یعنی در زمان خلافت هارون الرشید، بر اثر سعایت ساعیان از حکومت برکنار و در بغداد منزوی و خانه نشین شد. چون دستی گشاده داشت پس از چندی مقروض گردید. ارباب قدرت و توانگران بغداد افتخار می کردند که عبدالملک از آنان چیزی بخواهد، ولی عزت نفس و استغنای طبع عبدالملک مانع از آن بود از هر مقامی استمداد و طلب مال کند. از طرف دیگر چون از طبع بلند و جود و سخای ابوالفضل جعفر بن یحیی بن خالد برمکی معروف به جعفر برمکی وزیر مقتدر هارون الرشید آگاهی داشت و به علاوه می دانست که جعفر مردی فصیح و بلیغ و دانشمند است و قدر فضلا را بهتر می داند و مقدم آنان را گرامیتر می شمارد؛ پس نیمه شبی که بغداد و بغدادیان در خواب و خاموشی بودند، با چهره و روی بسته و ناشناس راه خانه جعفر را در پیش گرفت و اجازه دخول خواست. اتفاقاً در آن شب جعفر برمکی با جمعی از خواص و محارم من جمله شاعر و موسیقی دان بی نظیر زمان، اسحاق موصلی بزم شرابی ترتیب داده بود، و با حضور مغنیان و مطربان شب زنده داری می کرد. در این اثنا پیشخدمت مخصوص، سر در گوش جعفر کرد و گفت: «عبدالملک بر در سرای است و اجازه حضور می طلبد». از قضا جعفر برمکی دوست صمیمی و محرمی به نام عبدالملک داشت که غالب اوقات فراغت را در مصاحبتش می گذرانید.

در این موقع به گمان آنکه این همان عبدالملک است نه عبدالملک صالح، فرمان داد او را داخل کنند. عبدالملک صالح بی گمان وارد شد و جعفر برمکی چون آن پیرمرد متقی و دانشمند را در مقابل دید به اشتباه خود پی برده چنان منقلب شد و از جای خویش جستن کرد که «میگساران، جام باده بریختند و گلعذاران، پشت پرده گریختند، دست از چنگ و رباب برداشتند و رامشگران پا به فرار گذاشتند». جعفر خواست دستور دهد بساط شراب را از نظر عبدالملک پنهان دارند؛ ولی دیگر دیر شده کار از کار گذشته بود. حیران و سراسیمه بر سرپای ایستاد و زبانش بند آمد. نمیدانست چه بگوید و چگونه عذر تقصیر بخواهد. عبدالملک چون پریشانحالی جعفر بدید، بسائقه آزاد مردی و بزرگواری که خوی و منش نیکمردان عالم است، با خوشرویی در کنار بزم نشست و فرمان داد مغنیان بنوازند و ساقیان لعل فام، جام شراب در گردش آورند. جعفر چون آنهمه بزرگمردی از عبدالملک صالح دید بیش از پیش خجل و شرمنده گردیده، پس از ساعتی اشاره کرد بساط شراب را برچیدند و حضار مجلس (بجز اسحاق موصلی) همه را مرخص کرد. آنگاه بر دست و پای عبدالملک بوسه زده عرض کرد: «از اینکه بر من منت نهادی و بزرگواری فرمودی بی نهایت شرمنده و سپاسگزارم. اکنون در اختیار تو هستم و هر چه بفرمایی به جان خریدارم». عبدالملک پس از تمهید مقدمه ای گفت: «ای ابوالفضل، می دانی که سالهاست مورد بی مهری خلیفه واقع شده، خانه نشین شده ام. چون از مال و منال دنیا چیزی نیندوخته بودم، لذا اکنون محتاج و مقروض گردیده ام. اصالت خانوادگی و عزت نفس اجازه نداد به خانه دیگران روی آورم و از رجال و توانگران بغداد، که روزگاری به من محتاج بوده اند، استمداد کنم. ولی طبع بلند و خوی بزرگ منشی و بخشندگی تو که صرفاً اختصاص به ایرانیان پاک سرشت دارد مرا وادار کرد که پیش تو آیم و راز دل بگویم، چه می دانم اگر احیاناً نتوانی گره گشایی کنی بی گمان آنچه با تو در میان می گذارم سر به مهر مانده، در نزد دیگران بر ملا نخواهد شد. حقیقت این است که مبلغ ده هزار دینار مقروضم و ممری برای ادای دین ندارم».

جعفر بدون تأمل جواب داد: «قرض تو ادا گردید، دیگر چه می خواهی؟»

عبدالملک صالح گفت: «اکنون که به همت و جوانمردی تو قرض من مستهلک گردید، برای ادامه زندگی باید فکری بکنم، زیرا تأمین معاش آبرومندی برای آینده نکرده ام».

جعفر برمکی که طبعی بلند و بخشنده داشت، با گشاده رویی پاسخ داد: «مبلغ ده هزار دینار هم برای ادامه زندگی شرافتمندانه تو تأمین گردید، چه میدانم سفره گشاده داری و خوان کرم بزرگمردان باید مادام العمر گشاده و گسترده باشد. دیگر چه می فرمایی؟»

عبدالملک گفت: «هر چه خواستم دادی و دیگر محلی برای انجام تقاضای دیگری نمانده است».

جعفر با بی صبری جواب داد: «نه، امشب مرا به قدری شرمنده کردی که به پاس این گذشت و جوانمردی حاضرم همه چیز را در پیش پای تو نثار کنم. ای عبدالملک، اگر تو بزرگ خاندان بنی عباسی، من هم جعفر برمکی از دودمان ایرانیان پاک نژاد هستم. جعفر برای مال و منال دنیوی در پیشگاه نیکمردان ارج و مقداری قایل نیست. می دانم که سالها خانه نشین بودی و از بیکاری و گوشه نشینی رنج می بری، چنانچه شغل و مقامی هم مورد نظر باشد بخواه تا فرمانش را صادر کنم».

مقاله درمورد ضرب المثل های انگلیسی همراه با معادل فارسی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 3

ضرب المثل های انگلیسی همراه با معادل فارسی