بورس اوراق بهادار

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 34

تهیه و تنظیم: مهسا توکلی

فهرست مطالب:

تاریخچه بورس اوراق بهادار صفحه3

مقدمه صفحه 3

50 شرکت برتر در زمینه بورس صفحه 4و5

چند اساس نامه صفحه 5تا 8

لزوم تشکیل پژوهشکده مالی بورس اوراق بهادار صفحه8و9

تشریح وظایف و اختیارات شرکت سهامی بورس صفحه9و10

افزایش 33 درصدی صادرات کالاهای صنعتی صفحه 10

دوشنبه بازار بورس تهران صفحه10و11

در مقایسه با دو روزگذشته، افت سه متغیر اصلی صفحه 11و12

کتابها و مقالات معتبر و تایید شده در زمینه بورس صفحه12

فهرستها و منابع صفحه13

ترجمه فصل دوم (Introduction to Market Microstructure) کتاب Investment Management: A Modern Guide to

ترجمه فصل دوم (Introduction to Market Microstructure)

کتاب Investment Management: A Modern Guide to Security Analysis and Stock Selection

Taxonomy of Trading Systems
Trading systems can be classified on the basis of participants. Using this classification, we have (a) Dealer Markets and (b) Agency Markets. A broker is a trader’s agent. A broker does not herself participate in the market but merely matches the order with a counterparty on the other side of the transaction. A dealer on the contrary participates in a trade as a principal.
Dealer Markets
As a principal, a dealer satisfies a public order by buying for her own inventory or by selling from her inventory. In a dealer market, public traders do not trade directly with each other but with a dealer who serves as intermediary. The over-the-counter (OTC) market in the United States is an example of a dealer market.
Agency Markets
In an agency market, public orders are directed to a broker’s broker who matches them with other public orders. Market professionals do not participate in trading in an agencymarket. The Tokyo Stock Exchange (TSE) is an example of a pure agency market. The TSE is established by the limit order book. Floor officials called Saitoris oversee the books and are not allowed to participate in trades as a principal. They
only maintain the limit order book and monitor trading activity. Trading systems can also be classified on the basis of when the participants are allowed to trade. On the basis of this categorization,we have (a) ContinuousMarkets and (b) Call Markets.
Continuous Markets: A continuous market allows trades to be made at any time during the trading day. In the United States, both the New York Stock Exchange (NYSE) and National Association of Securities Dealers Automated Quotation System (NASDAQ) are continuous trading systems. Both dealer and agency markets can be continuous. In a dealer market, the dealer making the market in a given stock is obligated to maintain a continuous two-sided market for the stock. In an agency market, a continuous two-sidedmarket is maintained by public limit orders that have been entered on the limit order book and/or by floor traders in the crowd.
In a continuous market, traders can observe bid and ask quotations, transaction prices, trading volume during the trading day. This enables them to assess the market conditions before placing their orders. Furthermore, the posting of quotes in a continuous market gives traders the option of placing market orders and ensuring execution of their trades. If a continuous market is orderly, traders have an indication of the prices at which their orders will most likely execute. However, market order trades do not have complete certainty due to limited availability of information and lack of dissemination of information in a timely manner.

طبقه بندی سیستم های تجارت
سیستم های تجاری بر اساس شرکت کنندگان می توانند تقسیم بندی شوند. با استفاده از این طبقه بندی، ما (الف) بازارهای فروشنده و (ب) بازارهای نماینده را داریم. کارگزار عامل یک معامله (معامله گر) است. کارگزار خود در بازار شرکت ندارد، بلکه صرفاً منطبق بر سفارش با طرف مقابل در سمت دیگر معامله حضور دارد. معامله گر (دلال) در یک تجارت به عنوان یک اصل شرکت می کند.
بازارهای دلالی
به عنوان یک اصل، یک دلال سفارش عمومی را از طریق خرید برای موجودی خود و یا با فروش از موجودی خود انجام می دهد. در یک بازار دلال، معامله گران عمومی به طور مستقیم با یکدیگر تجارت نمی کنند، اما با یک دلال به عنوان واسطه عمل می کند. بازار فرابورس (OTC) در ایالات متحده به عنوان مثالی از یک بازار دلال است.
بازارهای نمایندگی
در یک بازار نمایندگی، سفارشات عمومی برای کارگزاری با دیگر سفارشات عمومی منطبق هدایت شده اند. متخصصان بازار در تجارت یک بازار نمایندگی شرکت نمی کنند. بورس اوراق بهادار توکیو (TSE) یک مثال از یک بازار نمایندگی خالص است. بورس اوراق بهادار توکیو توسط سفارش محدود ایجاد شده است. مقامات هم طبقه به نام سایتوریس به دفاتر نظارت کرده و به عنوان یک اصل مجاز به شرکت در معاملات نیستند. آنها فقط نگهدار سفارش محدود دفاتر و نظارت بر فعالیت های تجاری هستند.
سیستم های تجاری همچنین می توانند بر اساس زمانی که شرکت کنندگان مجاز به تجارت باشند طبقه بندی شوند. بر اساس این طبقه بندی، ما (الف) بازار مستمر و (ب) بازار پاسخ داریم.
بازار مستمر: یک بازار مداوم اجازه می دهد تا معاملات در هر زمان در طول روز تجاری انجام شود. در ایالات متحده، هر دو بورس اوراق بهادار نیویورک (NYSE) و انجمن ملی نمایندگی اوراق بهادار سیستم خودکار (NASDAQ) سیستم های تجاری مداوم هستند. هر دو بازارهای دلالی و نمایندگی می توانند بازار مستمر باشند. در یک بازار دلالی، دلال بازار را در یک سهام ارائه شده ایجاد می کند و متعهد به حفظ یک بازار دو طرفه مداوم برای سهام می باشد. در یک بازار نمایندگی، بازار دو طرفه مستمر توسط سفارشات محدود عمومی وارد بر روی سفارش محدود و یا با معامله گران هم طبقه در میان جمعیت نگهداری شده است.
در یک بازار مستمر، معامله گران می توانند پیشنهادات و قیمت های مظنه، قیمت های معامله، حجم معاملات در طول روز تجاری را پرسیده و مشاهده نمایند. این موضوع آنها را قادر به ارزیابی شرایط بازار قبل از ارائه سفارشات خود می نماید. علاوه بر این، جایگاه قیمت مظنه در یک بازار مستمر به معامله گران راه های جایگزین سفارش بازار و حصول اطمینان از اجرای معاملات خود ارائه می نماید. اگر یک بازار مستمر منظم باشند، معامله گران قیمتی را می بینند که در سفارشات خود به احتمال زیاد انجام خواهد داد. با این حال، معاملات سفارش بازار با توجه به دسترسی محدود اطلاعات و عدم انتشار اطلاعات در زمان مورد نیاز کاملاً مطمئن نمی باشد.

ترجمه فصل دوم (Introduction to Market Microstructure) کتاب Investment Management: A Modern Guide to

ترجمه فصل دوم (Introduction to Market Microstructure)

کتاب Investment Management: A Modern Guide to Security Analysis and Stock Selection

Taxonomy of Trading Systems
Trading systems can be classified on the basis of participants. Using this classification, we have (a) Dealer Markets and (b) Agency Markets. A broker is a trader’s agent. A broker does not herself participate in the market but merely matches the order with a counterparty on the other side of the transaction. A dealer on the contrary participates in a trade as a principal.
Dealer Markets
As a principal, a dealer satisfies a public order by buying for her own inventory or by selling from her inventory. In a dealer market, public traders do not trade directly with each other but with a dealer who serves as intermediary. The over-the-counter (OTC) market in the United States is an example of a dealer market.
Agency Markets
In an agency market, public orders are directed to a broker’s broker who matches them with other public orders. Market professionals do not participate in trading in an agencymarket. The Tokyo Stock Exchange (TSE) is an example of a pure agency market. The TSE is established by the limit order book. Floor officials called Saitoris oversee the books and are not allowed to participate in trades as a principal. They
only maintain the limit order book and monitor trading activity. Trading systems can also be classified on the basis of when the participants are allowed to trade. On the basis of this categorization,we have (a) ContinuousMarkets and (b) Call Markets.
Continuous Markets: A continuous market allows trades to be made at any time during the trading day. In the United States, both the New York Stock Exchange (NYSE) and National Association of Securities Dealers Automated Quotation System (NASDAQ) are continuous trading systems. Both dealer and agency markets can be continuous. In a dealer market, the dealer making the market in a given stock is obligated to maintain a continuous two-sided market for the stock. In an agency market, a continuous two-sidedmarket is maintained by public limit orders that have been entered on the limit order book and/or by floor traders in the crowd.
In a continuous market, traders can observe bid and ask quotations, transaction prices, trading volume during the trading day. This enables them to assess the market conditions before placing their orders. Furthermore, the posting of quotes in a continuous market gives traders the option of placing market orders and ensuring execution of their trades. If a continuous market is orderly, traders have an indication of the prices at which their orders will most likely execute. However, market order trades do not have complete certainty due to limited availability of information and lack of dissemination of information in a timely manner.

طبقه بندی سیستم های تجارت
سیستم های تجاری بر اساس شرکت کنندگان می توانند تقسیم بندی شوند. با استفاده از این طبقه بندی، ما (الف) بازارهای فروشنده و (ب) بازارهای نماینده را داریم. کارگزار عامل یک معامله (معامله گر) است. کارگزار خود در بازار شرکت ندارد، بلکه صرفاً منطبق بر سفارش با طرف مقابل در سمت دیگر معامله حضور دارد. معامله گر (دلال) در یک تجارت به عنوان یک اصل شرکت می کند.
بازارهای دلالی
به عنوان یک اصل، یک دلال سفارش عمومی را از طریق خرید برای موجودی خود و یا با فروش از موجودی خود انجام می دهد. در یک بازار دلال، معامله گران عمومی به طور مستقیم با یکدیگر تجارت نمی کنند، اما با یک دلال به عنوان واسطه عمل می کند. بازار فرابورس (OTC) در ایالات متحده به عنوان مثالی از یک بازار دلال است.
بازارهای نمایندگی
در یک بازار نمایندگی، سفارشات عمومی برای کارگزاری با دیگر سفارشات عمومی منطبق هدایت شده اند. متخصصان بازار در تجارت یک بازار نمایندگی شرکت نمی کنند. بورس اوراق بهادار توکیو (TSE) یک مثال از یک بازار نمایندگی خالص است. بورس اوراق بهادار توکیو توسط سفارش محدود ایجاد شده است. مقامات هم طبقه به نام سایتوریس به دفاتر نظارت کرده و به عنوان یک اصل مجاز به شرکت در معاملات نیستند. آنها فقط نگهدار سفارش محدود دفاتر و نظارت بر فعالیت های تجاری هستند.
سیستم های تجاری همچنین می توانند بر اساس زمانی که شرکت کنندگان مجاز به تجارت باشند طبقه بندی شوند. بر اساس این طبقه بندی، ما (الف) بازار مستمر و (ب) بازار پاسخ داریم.
بازار مستمر: یک بازار مداوم اجازه می دهد تا معاملات در هر زمان در طول روز تجاری انجام شود. در ایالات متحده، هر دو بورس اوراق بهادار نیویورک (NYSE) و انجمن ملی نمایندگی اوراق بهادار سیستم خودکار (NASDAQ) سیستم های تجاری مداوم هستند. هر دو بازارهای دلالی و نمایندگی می توانند بازار مستمر باشند. در یک بازار دلالی، دلال بازار را در یک سهام ارائه شده ایجاد می کند و متعهد به حفظ یک بازار دو طرفه مداوم برای سهام می باشد. در یک بازار نمایندگی، بازار دو طرفه مستمر توسط سفارشات محدود عمومی وارد بر روی سفارش محدود و یا با معامله گران هم طبقه در میان جمعیت نگهداری شده است.
در یک بازار مستمر، معامله گران می توانند پیشنهادات و قیمت های مظنه، قیمت های معامله، حجم معاملات در طول روز تجاری را پرسیده و مشاهده نمایند. این موضوع آنها را قادر به ارزیابی شرایط بازار قبل از ارائه سفارشات خود می نماید. علاوه بر این، جایگاه قیمت مظنه در یک بازار مستمر به معامله گران راه های جایگزین سفارش بازار و حصول اطمینان از اجرای معاملات خود ارائه می نماید. اگر یک بازار مستمر منظم باشند، معامله گران قیمتی را می بینند که در سفارشات خود به احتمال زیاد انجام خواهد داد. با این حال، معاملات سفارش بازار با توجه به دسترسی محدود اطلاعات و عدم انتشار اطلاعات در زمان مورد نیاز کاملاً مطمئن نمی باشد.

تحقیق در مورد بورس اوراق بهادار

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 16 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

تاریخچه بورس اوراق بهادار

بورس اوراق بهادار تهران در سال 1346 تاسیس گردید. این سازمان از پانزدهم بهمن ماه آن سال فعالیت خود را با انجام چند معامله بر روی سهام بانک توسعه صنعتی و معدنی آغاز کرد. در پی آن شرکت نفت پارس ، اوراق قرضه دولتی ، اسناد خزانه ، اوراق قرضه سازمان گسترش مالکیت صنعتی واوراق قرضه عباس آباد به بورس تهران راه یافتند. اعطای معافیت های مالیاتی شرکتها و موسسه های پذیرفته شده در بورس در ایجاد انگیزه برای عرضه سهام آنها نقش مهمی داشته است. طی 11 سال فعالیت بورس تا پیش از انقلاب اسلامی در ایران تعداد شرکتها و بانکها و شرکتهای بیمه پذیرفته شده از 6 بنگاه اقتصادی با 2/6 میلیارد ریال سرمایه در سال 1346 به 105 بنگاه با بیش از 230 میلیارد ریال درسال 57 افزایش یافت. همچنین ارزش مبادلات در بورس از 15 میلیون ریال در سال 1346 به بیش از 150 میلیارد ریال سرمایه در سال1357افزایش یافت. در سالهای پس از انقلاب اسلامی وتا پیش از نخستین برنامه پنج سال توسعه اقتصادی ، دگرگونی های چشمگیری در اقتصاد ملی پدید آمد که بورس اوراق بهادارتهران را نیز در بر گرفت . نخستین رویداد ، تصویب لایحه قانون اداره امور بانک ها در تاریخ 17 خرداد 1358 توسط شورای انقلاب بود که به موجب آن بانک های تجاری و تخصصی کشور در چهار چوب 9 بانک شامل 6 بانک تجاری و3 بانک تخصصی ادغام و ملی شدند . چندی بعد و در پی آن شرکتهای بیمه نیز در یکدیگر ادغام گردیدند و به مالکیت دولتی در آمدند و همچنین تصویب قانون حفاظت و توسعه صنایع ایران در تیر 1358 باعث گردید تعداد زیادی از بنگاه های اقتصادی پذیرفته شده در بورس از آن خارج شوند . به گونه ای که تعداد آنها از 105شرکت و موسسه اقتصادی در سال 1357 به 56 شرکت در پایان سال 1367 کاهش یافت . بدین ترتیب در طی این سالها بورس و اوراق بهادار دوران فترت خود را آغاز کرد که تا پایان سال 1367ادامه یافت . از سال 1368 ، در چهارچوب برنامه پنج ساله اول توسعه اقتصادی ، اجتماعی و  فرهنگی تجدید فعالیت بورس اوراق بهادار تهران به عنوان زمینه ای برای اجرای سیاست خصوصی سازی ، مورد توجه قرار گرفت.

بر این اساس سیاست گذاران در نظر دارند بورس اوراق بهادار با انتقال پارهای از وظایف تصدی های دولتی به بخش خصوصی ، جذب نقدینگی و گرد آوری منابع پس اندازی پراکنده و هدایت آن به سوی مصارف سرمایه گذاری ، در تجهیز منابع توسعه اقتصادی و انگیزش موثر بخش خصوصی برای مشارکت فعالانه در فعالیتهای اقتصادی نقش مهم و اساسی داشته باشد . در هر حال ، گرایش سیاست گذاری های کلان اقتصادی به استفاده از ساز و کار بورس ، افزایش چشمگیر شمار شرکتهای پذیرفته شده و افزایش حجم فعالیت بورس تهران را در بر داشت که بر این اساس طی سال های 1367 تا نیمه اول سال جاری تعداد بنگاه های اقتصادی پذیرفته در بورس تهران از 56 شرکت به 325 شرکت افزایش یافت .شرکتهای پذیرفته شده و شرکتهای فعال در بورس به دو دسته تقسیم می شوند.1  - شرکت های تولیدی 2 - شرکت های سرمایه گذاری شرکت های تولیدی معمولا به تولید کالای خاصی مبادرت می ورزند و در گروه صنایع فعال در بورس قرار می گیرند ودر سازمان بورس بانام شرکت و کد خاص خود ، مشخص می شوند . اما شرکتهای سرمایه گذاری شرکت هایی هستند که به عنوان واسطه های مالی فعالیت میکنند. که این گونه شرکت ها یا فعالیت تولیدی ندارند ویا فعالیت آنها به گونه ای است که با کمک های مالی از طریق خرید سهام شرکت های تولیدی و صنعتی و یا مجموعه ای از آنها به تولید و سرمایه گذاری این شرکت ها مبادرت می نمایند که بر این اساس در حال حاضر شرکت های سرمایه گذاری فعال در بورس 19 شرکت است و شرکت های تولیدی 298 شرکت می باشند . همچنین اکنون زمینه های لازم برای حضور شرکت های خدماتی نیز در بورس فراهم شده است .

ایران سهل گیرانه ترین قوانین و مقررات مربوط به سرمایه گذاری خارجی را در میان کشورهای در حال توسعه داراست.

درآمدهای سرشار نفتی و کنترل دولت ایران بر این درآمدها جایی برای رشد بخش خصوصی در ایران باقی نگذاشته است. بنابراین گزارش، دولت در ایران به منزله یک شرکت بزرگ عمل می کند که با سلطه بر بخش های مختلف و با تکیه بر سرمایه های گسترده خود به عنوان مانعی در راه توسعه بخش خصوصی عمل می کند. بر اساس این گزارش تا حد زیادی مشکلات مهم اقتصادی ایران از جمله بیکاری و تورم ناشی از این وضعیت می باشد و عدم موفقیت دولت در حل این مشکلات علیرغم افزایش بی سابقه درآمدهای نفتی در طی سال های اخیر موید این موضوع است. کارشناسان طرفدار اقتصاد بازار معتقدند تنها راه حل مشکلاتی مثل بیکاری و تورم توسعه بخش خصوصی، کاهش کنترل دولت بر اقتصاد و همچنین جذب سرمایه های خارجی است. دولتمردان ایران با علم به لزوم جذب سرمایه گذاری های خارجی در طی سال های اخیر سعی کرده‌اند شرایط لازم برای جذب این سرمایه‌ها را فراهم کنند. بر اساس این گزارش در حال حاضر مقررات و قوانین مربوط به سرمایه گذاری خارجی در بخش های غیرنفتی ایران از وضعیت بسیار مطلوبی برخوردار شده است و می توان گفت که ایران یکی از سهل گیرانه ترین مقررات مربوط به سرمایه گذاری خارجی در میان کشورهای در حال توسعه را دارا می باشد. در حال حاضر سرمایه گذاران خارجی به راحتی می توانند تقریبا در تمامی بخش های اقتصاد ایران سرمایه گذاری کنند و چنانچه سرمایه گذاری های آنها در بخش های کشاورزی، معدن و صنعت باشد می توانند درآمدهای خود را به طور کامل از ایران خارج کنند. البته این شرکتها برای سرمایه گذاری در ایران باید اقدام به تشکیل شرکت های سرمایه گذاری مشترک با شرکت های ایرانی کنند اما محدودیتی در مورد میزان سهم هر یک از طرفین تعیین نشده است. کانتری واچ در ادامه تصمیم مجمع تشخیص مصلحت نظام برای تضمین سرمایه گذاری های خارجی در برابر عوامل تهدید کننده سرمایه را از دیگر اقدامات موثری دانسته است که می تواند بر حجم سرمایه گذاری های خارجی در ایران بیفزاید. این نشریه در پایان از عدم افزایش قابل توجه حجم سرمایه گذاری های خارجی در ایران پس از تصویب این قوانین سخن گفته حاکم بودن فاکتورهای سیاسی را عاملی در این زمینه دانسته است .