تحقیق در مورد بهداشت کودکان دبستانی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 2 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

بهداشت کودکان دبستانی

تهیه و تنظیم :رومینا ارجمندی

رشد و تکامل:

رشد به معنای افزایش اندازه ی بدن یا اجزاء آن است .

تکامل یا نمو به معنای تغییر در عملکرد اجزاء بدن است .

مسیر رشد و تکامل هر فرد در طول زندگی اش منحصر به فرد است .

کودکان 6 – 12 ساله به طور متوسط در سال 3 – 5/3 کیلوگرم افزایش وزن دارند و حدود cm 6 در سال افزایش قد دارند .

یکی از مشخصه های رشد افتادن دندان های شیری است.

عوامل موثر بر رشد:

صفات ارثی و ژنتیکی، سن، جنس، تغذیه، محیط فیزیکی، عوامل روان شناختی، آلودگی به عفونت ها و انگل ها،عوامل اقتصادی و...

رشد و تکامل کودکان دبستانی:

تغذیه:

حداقل نیاز روزانه ی یک ماده ی غذایی ، مقداری است که مصرف کمتر از آن سبب ایجاد علائم کمبود آن ماده ی غذایی می شود.

مقدار مصرف توصیه شدۀ روزانه بسته به وزن ، جنس و سن تغییر می کند .

تغذیه مناسب برای کودکان دبستانی :

یافتن دوستان جدید و فعالیت‌های ورزشی می‌تواند نوع تغذیهء کودک را تحت تاثیر قرار دهد.

بسیاری از عادات تغذیه‌ای زندگی در سنین شش تا 12 سالگی شکل می‌گیرد، والدین باید کوشش کنند آن‌چه را که از نظر تغذیه و فعالیت‌های روزمره برای فرزند خود در طول زندگی ضروری می‌دانند در این سنین خود اجرا کنند تا کودکشان شاهد انجام آن‌ها باشد.

تعلیم براساس الگو در این سن بسیار مهم است و اثرش بیش از آن است که والدین بخواهند به اصرار، کودک را وادار به خوردن غذاهای مناسب یا نوشیدن شیر کنند. والدین خود باید این مواد را در حضور کودکان با اشتیاق مصرف کنند. در حین غذا خوردن ضمن آن‌که با کودک خود آمرانه برخورد می‌کنید از خشونت و سختگیری نیز بپرهیزید

خوردن مواد ارزشمند غذایی مانند غلات پوست‌نکنده، لبنیات و گوشت کم‌چربی، میوه و سبزیجات در غذاهای اصلی و تغذیهء بین روز انرژی و مواد ضروری غذایی کودک مدرسه رو را برای درس خواندن و فعالیت جسمی تامین می‌کند

بیماریها:

1- آسم 2- سرخجه 3- اگزما 4- آنفولانزا 5- اوریون 6- التهاب حلق 7- آبله مرغان 8- کرمک 9- اسهال 10- بیماری قند خون (دیابت) 11صرع کانونی خوش خیم 12- شپش

بنابر آمار سال 83: بیماریهای شایع در دختران عبارتند از:

گلو درد چرکی، شپش، آبله مرغان، اوریون، اسهال خونی، سرخک، تراخم، ......

بیماری های شایع در پسران:

گلو درد چرکی، آبله مرغان، اوریون، سرخک، اسهال، شپش.....

مهم ترین عامل ایجاد بیماری رعایت نکردن بهداشت فردی است .

لزوم معاینه چشم کودکان دبستانی :

تنبلی چشم نوعی اختلال بینایی است که اگر به موقع تشخیص داده نشود و درمان نشود فرد را مبتلا به یک چشم کم بینا یا نابینا می کند.

درمان به عهده ی والدین است ، زیرا کودکان به دلیل عدم درک درست معمولاٌ شکایتی نمی کنند .

درمان باید در سنین خاصی باشد : مثلاٌ درمان اگر قبل از 5 سالگی باشد چشم بینایی خود را بدست می آورد و درمان اثر دارد ، ولی اگر در 7-10 سالگی باشد درمان تاثیری ندارد.

بهداشت مدارس:

بهداشت مدارس عبارت است از مجموعه اقداماتی که به منظور تشخیص ، تامین و ارتقاء سلامت جسمی ، روانی ، اجتماعی و معنوی دانش آموزان و آن دسته از کارکنانی که به نحوی در ارتباط با دانش آموزان قرار دارند به اجرا در می آید.

آموزش بهداشت مدارس :

آموزش بهداشت به دانش آموزان و کارکنان مدارس و والدین دانش آموزان از طریق برنامه های درون مدرسه

آموزش بهداشت به دانش آموزان و کارکنان مدارس و والدین دانش آموزان از طریق برنامه های خارج مدرسه

اهمیت حوادث در دانش آموزان:

حوادث از سه بعد بررسی می شوند: 1- انسانی 2- اجتماعی 3- اقتصادی

تحقیقات نشان میدهد که در سنین 5 – 14 سالگی بعد از عفونت های تنفسی بیشترین علت بستری شدن در بیمارستان ها را حوادث دارد.

اعتیاد والدین سبب افزایش اختلال بیش فعالی کودکان دبستانی می شود .

مصرف سیگار و اعتیاد والدین، افزایش اختلال بیش فعالی و کم توجهی کودکان را درپی دارد.

مطالعات پژوهشگران بر روی یک هزار خانواده کودکان دبستانی نشان می‌دهد؛ مصرف سیگار و اعتیاد به مواد مخدر، سابقه مراجعه به روانپزشک و غیبت طولانی والدین از خانه، سبب بروز علایم اختلال بیش فعالی و کم توجهی در کودکان دبستانی می‌شود.

اختلال بیش فعالی و کم توجهی شایع‌ترین اختلال روانپزشکی در کودکان دبستانی بوده که میزان شیوع آن در کشور پنج تا ‪ ۱۰‬درصد گزارش شده است.

میزان شیوع این اختلال در برخی جوامع تا حدود ‪ ۲۰‬درصد نیز گزارش شده است.

براساس این مطالعه رفتارهای والدین به صورت کاهش مصرف سیگار، عدم اعتیاد به مواد مخدر و افزایش ثبات شغلی در کاهش شیوع این اختلال در کودکان موثر است.

طبق این مطالعه، حداکثر توجه پزشکان برای تشخیص اختلال بیش فعالی و کم توجهی در کودکان باید به خانواده‌های دچار مشکلات مذکور معطوف شود.

علائم استرس در کودکان دبستانی :1- ترس و کابوسهای شبانه 2- منفی بافی و دروغگوئی 3- محرومیت و خجالتی بودن افراطی

ترس و کابوسهای شبانه و منفی بافی و دروغگویی و محرومیت و :

شکایاتی مانند دل درد و سر درد نشان می دهد که اطفال تحت استرس هستند.

کودکان به این وسیله می خواهند از چیزی فرار کنند و میتواند راهی برای شروع استرس در کودک باشد

راه مقابله با این مسئله این است که والدین بدون اینکه دروغ کودک را قبول کننند انرا بزرگ نکنند ، و به کودک بگویند اگر این طور بود ، خیلی خوب بود

بدین طریق نه دروغ کودک را قبول کرده اند و نه احساسات کودک را سرکوب کرده اند .

روان شناسی ارتباط موثر با کودک:

افراد بالغ در ارتباط برقرار کردن با دیگران دارای تفاوت‌هایی هستند که ریشه در کودکی آنها دارد، بدین مفهوم که اگرانسان در کودکی در تعامل با گروه همسن خود بصورت تجربی به خودباوری رسیده باشد وشرایطی ایجاد گردد که ناگزیر به ارتباط نزدیک ودوستانه بدون حمایت بزرگسالان قرارگیرد از این توانایی کسب شده در تمامی زندگی بهره خواهد برد.

اگر پدر و مادر به کودک توجه لازم را نکنند در اینصورت در کودک دو رفتار شکل می‌گیرد:

  یکی آنکه دچار اضطراب و سردرگمی می‌شود و نارضایتی خود را مستقیم یا غیرمستقیم به خانواده نشان می‌دهد

یا اینکه کودک از خانواده خود دوری می‌کند (که این طرز رفتار در شخصیت کودک رسوخ می‌کند و در بزرگ سالی خود را نشان میدهد.

مقاله تغذیه مناسب برای کودکان دبستانی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 4

تغذیه مناسب برای کودکان دبستانی

یافتن دوستان جدید و فعالیت‌های ورزشی می‌تواند نوع تغذیهء کودک را تحت تاثیر قرار دهد. با وجود این والدین باید مواد غذایی ضروری برای رشد فرزندانشان را تامین کنند. توصیهء متخصصان برای انجام این امر مهم به شما این فرصت را می‌دهد که علاوه بر تامین مواد لازم برای رشد کودک به فرزندانتان روش تغذیهء سالم را نیز بیاموزید. آن‌چه که باید در خانواده رعایت شود فرزند شما در سن مدرسه بیش از هر زمان دیگر از خانه دور می‌ماند که بخشی از آن را در مدرسه و بخشی را با همسالان خود سپری می‌کند. آموزگاران، مربیان و همسالان می‌توانند بر سلیقهء غذایی فرزند شما تاثیر بگذارند ولی شما باید همچنان بر نحوهء صحیح تغذیهء فرزند خود نظارت داشته باشید و بهترین الگوی تغذیهء او قرار بگیرید. به یاد داشته باشید که بسیاری از عادات تغذیه‌ای زندگی در سنین شش تا 12 سالگی شکل می‌گیرد. به نظر «تارا اوسترو»، متخصص ارشد تغذیه در نیویورک، والدین باید کوشش کنند آن‌چه را که از نظر تغذیه و فعالیت‌های روزمره برای فرزند خود در طول زندگی ضروری می‌دانند در این سنین خود اجرا کنند تا کودکشان شاهد انجام آن‌ها باشد. دکتر نیکلاس استاد طب اطفال در هوستون می‌گوید: «تعلیم براساس الگو در این سن بسیار مهم است و اثرش بیش از آن است که والدین بخواهند به اصرار، کودک را وادار به خوردن غذاهای مناسب یا نوشیدن شیر کنند. والدین خود باید این مواد را در حضور کودکان با اشتیاق مصرف کنند. در حین غذا خوردن ضمن آن‌که با کودک خود آمرانه برخورد می‌کنید از خشونت و سختگیری نیز بپرهیزید.» تهیهء سفرهء مغذی خوردن مواد ارزشمند غذایی مانند غلات پوست‌نکنده، لبنیات و گوشت کم‌چربی، میوه و سبزیجات در غذاهای اصلی و تغذیهء بین روز انرژی و مواد ضروری غذایی کودک مدرسه رو را برای درس خواندن و فعالیت جسمی تامین می‌کند. چگونه می‌توان دریافت که کودک از غذای کافی بهره‌ور می‌شود؟ بخشی از دستورات سازمان بهداشتی به این شرح است: یک دختر شش سالهء پرجنب‌وجوش روزانه به مواد زیر نیازمند است: 150 گرم غلات، معادل دو فنجان سبزیجات خرد شده، 5/1 فنجان میوهء خرد شده، سه فنجان لبنیات، 150 گرم گوشت و حبوبات، پنج قاشق مرباخوری روغن. یک پسر 11 سالهء فعال روزانه به مواد زیر نیازمند است: 210 گرم غلات، سه فنجان سبزیجات خرد شده، دو فنجان میوهء خرد شده، سه فنجان لبنیات، 180 گرم گوشت و حبوبات، شش قاشق مرباخوری روغن. کسب وزن مناسب اگر غذاهای سالم را در مقادیر توصیه شده به فرزند خود بدهید، کودک شما وزن مناسبی خواهد یافت. اگر تغذیهء کودک خود را مورد توجه کافی قرار ندهید، ممکن است به لاغری‌های عصبی و یا پرخوری‌های با منشا روانی منجر شود. اگر کودک به هنگام گرسنگی غذا بخورد و به هنگام سیری از خوردن دست بکشد روش صحیح کنترل وزن در تمام عمر را یافته است. استفاده از غذا به عنوان رشوه، تنبیه یا جایزه ممکن است کودک را به نادیده گرفتن نشانه‌های گرسنگی وادار کند. اگر می‌خواهید کودکتان را تشویق کنید به جای خریدن بستنی برایش کتاب یا اسباب‌بازی بخرید. یکی از اقدامات مناسب آن است که با پسر یا دخترتان به پیاده‌روی و دوچرخه سواری بپردازید. براساس دستورالعمل تغذیهء مراکز بهداشتی هر کودک به 60 دقیقه فعالیت‌های جسمی روزانه نیازمند است، در حالی که این روزها بسیاری از کودکان به جای فعالیت جسمی وقت خود را به تماشای تلویزیون و بازی‌های کامپیوتری می‌گذرانند و این منجر به ایجاد عادات غلط زندگی در کودک می‌شود. محدود کردن زمان تماشای تلویزیون یکی از راه‌های اساسی به سوی زندگی سالم است. مطالعات نشان می‌دهد کودکانی که کم‌تر از دو ساعت به تماشای تلویزیون می‌پردازند از نظر فعالیت جسمی و تغذیه از کودکانی که بیش از این مقدار صرف تماشای تلویزیون می‌کنند به مراتب سالم‌ترند. فعالیت جسمی ناکافی و مصرف کالری اضافی به‌خصوص از مواد حاوی چربی و قند (که مورد علاقهء کودکان است) باعث افزایش چربی بدن کودکان می‌شود و ممکن است کودک مدرسه رو هرگز نتواند به وزن مناسب بازگردد. مطالعات جدید نشان داده است که تشویق به داشتن الگوی مناسب برای وزن مطلوب در سنین نوجوانی حایز اهمیت فراوان است. تحقیق بر شش هزار نوجوان انگلیسی طی پنج سال نشان داد که اگر کودکی در سن 11 سالگی اضافه وزن داشته باشد احتمالا در سن 15 سالگی هم از اضافه وزن رنج خواهد برد. بسیاری از نوجوانان چاق این مشکل را پس از بلوغ نیز خواهند داشت. تقویت استخوان‌ها موادی مانند نوشابه‌های شیرین، چیپس و آب‌نبات معمولا عامل اصلی کالری و وزن اضافی هستند. اشکال بزرگ‌تر آن است که مواد فوق خود به خود جایگزین مواد مغذی می‌شوند. برای مثال کودکانی که به نوشابه‌های گازدار علاقه‌مند هستند کم‌تر شیر می‌نوشند. کنار گذاشتن نوشیدنی‌های حاوی کلسیم مانند شیر منجر به محرومیت دریافت کلسیم در سنین رشد می‌شود. در سن 9 سالگی نیاز به کلسیم 1300 میلی‌گرم در روز است. کلسیم به همراه ویتامین D ایجاد استخوان‌های مقاوم در نوجوانی و پس از آن را میسر می‌کند. در سنین کودکی و نوجوانی 40 درصد استخوان‌های بدن برای تمام زندگی تشکیل می‌شود. نوشیدن شیر آسان‌ترین راه برای تامین نیاز به کلسیم و ویتامین D است. 250 گرم ماست یا 45 گرم پنیر معادل یک لیوان شیر کلسیم دارد. البته ماست و پنیر فاقد ویتامین D هستند. کودکانی که به اندازهء کافی لبنیات مصرف نمی‌کنند ممکن است به کلسیم و ویتامین D تکمیلی نیاز داشته باشند که باید در این زمینه با متخصص کودکان مشورت کرد. کودکان و آشپزخانه چگونه به کودکان خود بیاموزیم که مواد غذایی مناسب بخرند؟ به همراه بردن کودکان و شرکت دادن آن‌ها در انتخاب مواد غذایی و تهیهء غذا یکی از راه‌های مطلوب برای تغذیه صحیح آن‌هاست.به کودک خود اجازه دهید در هنگام خرید مخالفت خود را با خرید بعضی از مواد اعلام کند. برای مثال کودک شما باید بتواند بین میوه‌های مختلف آنچه را که بیش‌تر دوست دارد انتخاب کند. در خانه کودکتان را به تهیهء لقمهء مدرسه تشویق کنید. کوشش کنید غذا را دسته‌جمعی صرف کنید به خصوص اگر کودکتان در تهیهء غذا شرکت کرده باشد، زیرا این مساله اهمیت ویژه‌ای دارد. تحقیقات نشان داده است صرف غذای دسته‌جمعی بدون حواس‌پرستی (مثل تماشای تلویزیون) تغذیهء صحیح‌تر را به همراه دارد و مانع افزایش بی‌دلیل وزن می‌شود و ضمنا به نظر محققان فرصت مکالمه بین شما و فرزندتان را نیز فراهم می‌کند. البته صرف غذای دسته‌جمعی در خانواده عملا کار خیلی آسانی نیست. صبحانه را جدی بگیرید شروع روز ممکن است توام با شتابزدگی و حذف صبحانه به امید ناهار بهتر باشد. تحقیقات نشان می‌دهد که این واقعه معمولا رخ نمی‌دهد. کودکانی که صبحانه می‌خورند مواد ضروری بیش‌تری دریافت می‌کنند، کسانی که صبحانه را ترک می‌کنند معمولا مواد مورد نیاز بدنشان را بعدا جبران نمی‌کنند. نوع تغذیه در صبحانه حایز اهمیت است. برشتوک (به خصوص از نوع سبوس‌دار) همراه با شیر و میوه صبحانهء مغذی را تشکیل می‌دهد که به سرعت نیز تهیه می‌شود. تحقیقات نشان داده است که برشتوک در جلوگیری از افزایش چربی اضافی دور کمر در دختران موثر بوده است به شرط آن که این مادهء غذایی را به طور مرتب و روزانه میل کنند. برشتوک علاوه بر مواد غذایی دارای الیاف، کلسیم، آهن، اسید فولیک، ویتامین C و روی است و خود به خود باعث دریافت کم‌تر کلسترول و چربی می‌شود. برای لقمهء مدرسه می‌توان مواد زیر را توصیه کرد: - مخلوطی از غلات کم شیرین (مانند سویا)، میوجات خشک و قطعات کوچک شکلات - ساندویچ‌هایی که نان آن از آرد سبوس‌دار تهیه شده باشد - مخلوط ماست و میوه - سبزیجاتی مانند هویج - آب میوه طبیعی، پنیر و بیسکویت کم‌چربی ترجمه: مرضیه خادم‌شریف

دانلود پروژه تعلیم و تربیت کودکان پیش دبستانی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 13

ویژگیهای کودک پیش دبستانی -اهداف آموزش و پرورش پیش دبستانی

یکی از اصول مهم تعلیم و تربیت ، تطبیق فعالیتهای آموزشی و تربیتی با ویژگیهای شناختی ، جسمانی و عاطفی کودک می باشد . تعلیم و تربیتی که مبتنی بر این موارد نباشد، نمی تواند به اهداف مورد نظر دست یابد. ویژگیهای کودکان را به سه دسته جسمانی ، شناختی و عاطفی تقسیم بندی نموده اند : کودک پیش دبستانی بین پنج تا شش سال ، استخوانهای نرم و انعطاف پذیری دارد ، هنوز مهارت کافی در استفاده از ماهیچه های کوچک پیدا نکرده است ، منظور از ماهیچه های کوچک ، انگشتان کودک است ، در انجام فعالیتهای بدنی ، از کل بدن خود استفاده می کند و می توان گفت : رشد کودک از عضلات بزرگتری ، مثل ماهیچه های دست ، پا و حرکات عام آغاز شده و به حرکات خاص و عضلات کوچکتر پیش می رود ، به تدریج بیناین عضلات هماهنگی لازم صورت می گیرد ( از طریق میه لینی شدن تارهای عصبی ) و قلب کودک در این مرحله سنی ، خیلی سریعتر از مراحل قبل رشد می نماید . ویژگیهای شناختی و عاطفی کودک پیش دبستانی ، بسیار مهم و با اهمیت است و بر اساس آنها ، می توان روشهای تربیتی و محتوای درسی را مشخص نمود . کودکان پیش دبستانی ، بسیار فعال و پر جنب و جوش هستند ، آنها در عین اینکه فعالند ، بسیار زود خسته می شوند و کنجکاو و جستجوگر هستند. این ویژگی ، به عنوان یکی از اهرمهای مهم تعلیم و تربیت محسوب می شود و مربی باید به نحو احسن از آن استفاده نماید . کودک پیش دبستانی ، به تدریج به مرحله هوش عملی نزدیک می شود. هوش عملی، هوشی است که جنبه حسی و تجربی دارد . فعالیتهای کودک ، حسی و تجربی اند. کودک با بکار بستن هوش عملی ، به فعالیتهای آزاد می پردازد ، نتیجه کار خود را می بیند و با این مشاهده ، تغییراتی در دیدگاههای خود ایجاد می نماید . حرکات کودکان پیش دبستانی ، انفرادی است ، علاقه به بازیهای انفرادی دارند ، خودخواه و خود محورند ، به حرکات نمایشی علاقمندند ، فعالیتشان مبتنی بر رغبتهای آنی ، ذاتی و طبیعی است ، نه رغبتهای اکتسابی و در انجام کارها ، به بزرگتران وابسته هستند .

  برنامه هایی که در زمینه ویژگیهای جسمانی کودکان طراحی می شوند ، با توجه به اهداف زیر صورت می گیرند :

1-هماهنگی چشم و دست 2-هماهنگی دست و دهان 3-هماهنگی ماهیچه های بزرگ 4-بازی با وسایل و مواد قابل دست ورزی 5-رنگ آمیزی در فواصل معین  

  ویژگیهای کودک پیش دبستانی

1-یکی از ویژگیهای مهم کودک پیش دبستانی که در امر تعلیم و تربیت کاربرد فراوانی دارد ، مبحث جهان بینی او است . بر اساس تحقیقات انجام شده، جهان بینی کودک در این دوره بسیار محکم می باشد ، تصور او از دنیا خالی از مناسبات است ، رابطه علٌی در آن یافت نمی شود و علت و معلول را درک نمی کند ، برای مثال ، در پدیده های طبیعی ، انگیزه انسانی را دخیل می داند ، از لحاظ ذهنی ، فکر کودک در هم آمیخته است. وقتی به مجموعه ای می نگرد ، تنها به یک بُعد آن توجه دارد . منظور از جهان بینی ، دیدگاه فرد نسبت به جهان اطراف خود می باشد. کودک پیش دبستانی ، از این لحاظ پیشرفت کرده ، مرحله ای را پشت سر گذاشته است و خود را از دیگران تمیز می دهد ، یعنی به تمیز خود از دیگران دست یافته، روابط موجودات جهان را دقیقاً درک نمی کند ، قادر به درک پدیده های جهان نمی باشد ، اصل علیت را به خوبی درک نمی کند، فکر منطقی ندارد ، جهان بینی او مبهم است ، روابط با دیگران را درک نمی کند و قادر به درک یک مجموعه نیست . او قادر نیست ، جهان را با اجزاء تشکیل دهنده آن تحلیل کند ، روابط بین اجزاء را ببیند ، قوه تحلیل در او شکل نگرفته و واقعیات را با خیال در هم می آمیزد . بنابراین ، درک او از پدیده ها عینی نیست و بیشتر ذهنی می باشد . به منظور تقویت و اصلاح جهان بینی کودک ، باید اقداماتی از قبیل موارد زیر صورت گیرد: پرورش یک سری مفاهیم اساسی در ذهن کودک .  

2-خود مداری کودک پیش دبستانی : منظور از خود مداری ، این است که کودک، خود را محور عالم احساس می کند ، بر نقطه نظرات خود تأکید دارد، دارای انعطاف پذیری ذهنی و چرخش روانی جهت درک نظریات دیگران نیست و مسائل راتنها از دید خود بررسی می کند . خودبینی ، یک بحث اخلاقی است ، بزرگسالان نیز خودبین هستند . تفاوت خود مداری و خودبینی ، در این است که خود مداری یک مقوله شناختی ، اما خودبینی ، مقوله ای اخلاقی است . بزرگسالان نیز خودبین هستند و منافع خود را در نظر می گیرند ، اما کودک پیش دبستانی ، خود مدار است . بچه در مقوله خودمداری ، به کارهای خود آگاهی ندارد ، ولی بزرگسالان نسبت به خودبینی، آگاه می باشند . کودکان در سالهای پیش دبستانی ، خود محورند ، یعنی قادر به سازگار کردن افکار و بیان تفکرات خود از نظر دیگران نیستند . برای مثال ، کتاب را به سمت خود می گیرند و از مادر می خواهند که آنرا بخواند . اغلب یک جلسه قصه گویی برای آنها ، با گفتگوهای نامربوط از جانب هر کودک همراه است . کودکان متمایل به بازی ، کشف محیط و یادگیری ، از طریق اشیاء واقعی اند و از این طریق ، بهتر یاد می گیرند .  

دانلود تحقیق آموزش پیش دبستانی کشور اندونزی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 14

آموزش پیش‌دبستانی

کشوراندونزی

ساختار آموزشی

طول دوره آموزش پیش دبستانی1/ 2سال است که ازسن 4سالگی آغاز گردیده و تا سن6سالگی به طول می انجامد. این مقطع آموزشی در زمره آموزش رسمی و رایگان بوده اما گذراندن آن برای کودکان اجباری نمی باشد. طبق آمارسال 1994،نسبت مربیان به کودکان در مراکز آموزش پیش دبستانی به نسبت 9/ 16است.این آموزش مبنایی است برای رشدو ارتقاء دانش،مهارت وقوه ابتکارکودک،ازمیان انواع آموزشهای پیش‌دبستانی،مهدکودک رایجتراست که مدت یک تادوسال برای کودکان4تا6ساله بطول می‌انجامد.کودکستان نیز برای بچه‌های 3ساله و کوچکتر است.

تعداد کل معلمان

تعداد کل ثبت نامی

تعدادمدارس

سال تحصیلی

29367

1604208

39121

199

93429

1614715

39284

1991

95585

1596283

40007

1992

96466

1636342

40506

1993

کودکستان و مهد کودک

کودکستان(KB) مؤسسه‌ای است برای رفاه اجتماعی کودکان و یکی از مدارس پیش‌دبستانی به حساب می‌آید. اساسی‌ترین اهداف این گونه مؤسسات این است که فعالیتهای آموزشی را فراهم ببینید که باعث رشد و توسعه جسم وذهن کودکان شود وهمچنین نیروی ابتکار، خلاقیت و تفکر آنان رانیزرشد دهد.مهد کودک(TPA) برای مراقبت از نوزادانی که والدین آنها مشغول به کار هستند تدارک دیده شده است. در کشور اندونزی، سازمانهای مربوطه همچون سازمان امور اجتماعی، سازمان فرهنگ و آموزش و انجمنها و مؤسسات خود اداره می‌شوند. براساس قانون مصوبة دولت درباره آموزش پیش دبستانی، تنها کودکان زیر سه سال می‌توانند در کودکستانها و مهدکودکها پذیرفته شوند. با وجود اینکه اطلاعات متناوب دقیق و کاملی از تعداد کودکستانها و مهد کودکها در دسترس نیست، اما می‌توان تعداد این نوع مؤسسه، در کشور اندونزی را نسبتاً کم تخمین زد. از اطلاعات بدست آمده در سال 1997 این طور برآورد می‌شود که از میان کودکستانهای موجود در استانها و شهرهای بزرگ اندونزی تعداد 202 کودکستان با ظرفیت 6185 نفری، از سری مؤسسات خصوصی اداره می‌شده‌اند و حدود 759 مهدکودک با ظرفیت 17048 نفری، که در ادارات، بازارها و باغها قرار داشتند از طرف دولت حمایت می‌شده است. تقریباً می‌توان گفت که تعداد کودکان 3 تا 5 سالی که در برنامه‌های ECD از طریق KB(کودکستانها) و TPA(مهدکودکهایی)که ازسوی سازمان امور اجتماعی وسازمان فرهنگ و آموزش(MOEC) اداره می‌شوند، نسبتاً کم است. این رقم درسال 1997 به 14/0 درصد در سطح مهدکودکها و 005/0 درصد درسطح کودکستانها می‌رسد. اطلاعات جمع‌آوری شده که میزان شرکت کنندگان را که بر اساس جنسیت آنها تخمین زده، قابل دسترسی نیست. بر اساس اطلاعات بدست آمده در سالهای 1997 و1998، این‌طور به نظر می‌رسد که افزایشی بالغ بر19/10درصد در تعداد کودکستاتها وجود داشته‌است. بر طبق اطلاعات جمع‌آوری شده، هنوز همه استانها دارای کودکستان نمی‌باشند. از 27 استان، فقط 13 استان کودکستان دارند.

کودکستانها به‌ عنوان مدارس پیش‌دبستانی، از طریق کانان مدرسه‌ای به اجرا در می‌آیند تا کمکی باشند برای رشد نگرش اساسی، شناخت، مهارت و خلاقیت کودکان در بیرون از محیط خانواده قبل از ورود به مقطع آموزش ابتدایی. کودکان شرکت کننده در این کودکستانها، کودکان 4 تا 6 سال می‌باشند، چرا که در این مقطع آموزشی از کودکان شرکت کننده، انتظار می‌رود که قادر به درک و جذب برنامه‌های ارائه شده در این کودکستانها(TK) باشند. در کشور اندونزی این نوع آموزش هنوز از جمعیت بالایی برخوردار نیست، بطوریکه، با وجود افزایشی که در میزان ناخالص پذیرش((GER)Gross Exrollment Rate) وجود داشته است، اما هنوز آن طور که باید و شایست نیست. در نواحی شهرنشین میزان ناخالص پذیرش(GER) کودکان در کودکستانها بالغ بر 65/36 درصد در 1990 بوده است که این رقم تا 46/43 درصد در سال 1995 افزایش داشته است. این کاهش 96/41 درصدی درسال 1996 رخ داد و پس از آن کاهش‌ها و افزایش‌های نامحسوس دیگر نیز وجود داشته،و بالاخره در سال 2000 میزان ناخالص پذیرش(GER) را تا 30/42 درصد تخمین زده‌اند.در نواحی روستا نشین درصد شرکت کنندگان کمتر از نواحی شهری است. و از لحاظ کاهش و افزایش، همان وضعیت که در شهرها می‌بینیم در مورد آنها نیز صادق است. با وجودی کمی شرکت کنندگان، اما افزایشی را از 94/8 درصد تا 23/11 درصد مابین سالها 1990 تا 1995 داشته‌ایم. در طی یک دورة 10 ساله افزایش شمار کودکان دختر و پسر در کودکستانهای خصوصی بیشتر از کودکستانها عمومی بوده است.در سال 1990 شمار دانش آموزان در کودکستانهای خصوصی 42/16درصد بوده درحالی که شمار دانش آموزان در کودکستانهای عمومی فقط 07/0 درصد بوده است.هرسال این درصد افزایش پیدا کرد تا اینکه درسال 1995درصد شرکت کنندگان کودکستانهای خصوصی به 13/20 ودرصد شرکت کنندگان کودکستانهای دولتی به 10/0 رسید. شمار شرکت کنندگان در مدارس خصوصی در سال 1996 کاهش 86/18 درصدی داشته و در سال 2000 افزایش 88/19 درصدی. درحالی که کودکستانهای دولتی تا سال 2000، با وجود نامحسوس بودن، دائماً افزایش داشته است به طوریکه این درصد در سال 2000 تا 17/0 درصد تخمین زده شده است. شمار کودکان دختر و پسر در کودکستانهای دولتی به نظر یکسان می‌رسد، اما درکودکستانهای خصوصی نه. در سال 1990 تفاوت مابین تعداد کودکان دختر و پسر نسبتاً زیاد است بطوریکه 55/13 درصد کودک پسر و 51/19 درصد کودک دختر در این کودکستانهای خصوصی شرکت داشته‌اند. این رقم در سال 1995 تقریباً متعادل

آموزش پیش دبستانی کشور اندونزی (تحقیق)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 14

آموزش پیش‌دبستانی

کشوراندونزی

ساختار آموزشی

طول دوره آموزش پیش دبستانی1/ 2سال است که ازسن 4سالگی آغاز گردیده و تا سن6سالگی به طول می انجامد. این مقطع آموزشی در زمره آموزش رسمی و رایگان بوده اما گذراندن آن برای کودکان اجباری نمی باشد. طبق آمارسال 1994،نسبت مربیان به کودکان در مراکز آموزش پیش دبستانی به نسبت 9/ 16است.این آموزش مبنایی است برای رشدو ارتقاء دانش،مهارت وقوه ابتکارکودک،ازمیان انواع آموزشهای پیش‌دبستانی،مهدکودک رایجتراست که مدت یک تادوسال برای کودکان4تا6ساله بطول می‌انجامد.کودکستان نیز برای بچه‌های 3ساله و کوچکتر است.

تعداد کل معلمان

تعداد کل ثبت نامی

تعدادمدارس

سال تحصیلی

29367

1604208

39121

199

93429

1614715

39284

1991

95585

1596283

40007

1992

96466

1636342

40506

1993

کودکستان و مهد کودک

کودکستان(KB) مؤسسه‌ای است برای رفاه اجتماعی کودکان و یکی از مدارس پیش‌دبستانی به حساب می‌آید. اساسی‌ترین اهداف این گونه مؤسسات این است که فعالیتهای آموزشی را فراهم ببینید که باعث رشد و توسعه جسم وذهن کودکان شود وهمچنین نیروی ابتکار، خلاقیت و تفکر آنان رانیزرشد دهد.مهد کودک(TPA) برای مراقبت از نوزادانی که والدین آنها مشغول به کار هستند تدارک دیده شده است. در کشور اندونزی، سازمانهای مربوطه همچون سازمان امور اجتماعی، سازمان فرهنگ و آموزش و انجمنها و مؤسسات خود اداره می‌شوند. براساس قانون مصوبة دولت درباره آموزش پیش دبستانی، تنها کودکان زیر سه سال می‌توانند در کودکستانها و مهدکودکها پذیرفته شوند. با وجود اینکه اطلاعات متناوب دقیق و کاملی از تعداد کودکستانها و مهد کودکها در دسترس نیست، اما می‌توان تعداد این نوع مؤسسه، در کشور اندونزی را نسبتاً کم تخمین زد. از اطلاعات بدست آمده در سال 1997 این طور برآورد می‌شود که از میان کودکستانهای موجود در استانها و شهرهای بزرگ اندونزی تعداد 202 کودکستان با ظرفیت 6185 نفری، از سری مؤسسات خصوصی اداره می‌شده‌اند و حدود 759 مهدکودک با ظرفیت 17048 نفری، که در ادارات، بازارها و باغها قرار داشتند از طرف دولت حمایت می‌شده است. تقریباً می‌توان گفت که تعداد کودکان 3 تا 5 سالی که در برنامه‌های ECD از طریق KB(کودکستانها) و TPA(مهدکودکهایی)که ازسوی سازمان امور اجتماعی وسازمان فرهنگ و آموزش(MOEC) اداره می‌شوند، نسبتاً کم است. این رقم درسال 1997 به 14/0 درصد در سطح مهدکودکها و 005/0 درصد درسطح کودکستانها می‌رسد. اطلاعات جمع‌آوری شده که میزان شرکت کنندگان را که بر اساس جنسیت آنها تخمین زده، قابل دسترسی نیست. بر اساس اطلاعات بدست آمده در سالهای 1997 و1998، این‌طور به نظر می‌رسد که افزایشی بالغ بر19/10درصد در تعداد کودکستاتها وجود داشته‌است. بر طبق اطلاعات جمع‌آوری شده، هنوز همه استانها دارای کودکستان نمی‌باشند. از 27 استان، فقط 13 استان کودکستان دارند.

کودکستانها به‌ عنوان مدارس پیش‌دبستانی، از طریق کانان مدرسه‌ای به اجرا در می‌آیند تا کمکی باشند برای رشد نگرش اساسی، شناخت، مهارت و خلاقیت کودکان در بیرون از محیط خانواده قبل از ورود به مقطع آموزش ابتدایی. کودکان شرکت کننده در این کودکستانها، کودکان 4 تا 6 سال می‌باشند، چرا که در این مقطع آموزشی از کودکان شرکت کننده، انتظار می‌رود که قادر به درک و جذب برنامه‌های ارائه شده در این کودکستانها(TK) باشند. در کشور اندونزی این نوع آموزش هنوز از جمعیت بالایی برخوردار نیست، بطوریکه، با وجود افزایشی که در میزان ناخالص پذیرش((GER)Gross Exrollment Rate) وجود داشته است، اما هنوز آن طور که باید و شایست نیست. در نواحی شهرنشین میزان ناخالص پذیرش(GER) کودکان در کودکستانها بالغ بر 65/36 درصد در 1990 بوده است که این رقم تا 46/43 درصد در سال 1995 افزایش داشته است. این کاهش 96/41 درصدی درسال 1996 رخ داد و پس از آن کاهش‌ها و افزایش‌های نامحسوس دیگر نیز وجود داشته،و بالاخره در سال 2000 میزان ناخالص پذیرش(GER) را تا 30/42 درصد تخمین زده‌اند.در نواحی روستا نشین درصد شرکت کنندگان کمتر از نواحی شهری است. و از لحاظ کاهش و افزایش، همان وضعیت که در شهرها می‌بینیم در مورد آنها نیز صادق است. با وجودی کمی شرکت کنندگان، اما افزایشی را از 94/8 درصد تا 23/11 درصد مابین سالها 1990 تا 1995 داشته‌ایم. در طی یک دورة 10 ساله افزایش شمار کودکان دختر و پسر در کودکستانهای خصوصی بیشتر از کودکستانها عمومی بوده است.در سال 1990 شمار دانش آموزان در کودکستانهای خصوصی 42/16درصد بوده درحالی که شمار دانش آموزان در کودکستانهای عمومی فقط 07/0 درصد بوده است.هرسال این درصد افزایش پیدا کرد تا اینکه درسال 1995درصد شرکت کنندگان کودکستانهای خصوصی به 13/20 ودرصد شرکت کنندگان کودکستانهای دولتی به 10/0 رسید. شمار شرکت کنندگان در مدارس خصوصی در سال 1996 کاهش 86/18 درصدی داشته و در سال 2000 افزایش 88/19 درصدی. درحالی که کودکستانهای دولتی تا سال 2000، با وجود نامحسوس بودن، دائماً افزایش داشته است به طوریکه این درصد در سال 2000 تا 17/0 درصد تخمین زده شده است. شمار کودکان دختر و پسر در کودکستانهای دولتی به نظر یکسان می‌رسد، اما درکودکستانهای خصوصی نه. در سال 1990 تفاوت مابین تعداد کودکان دختر و پسر نسبتاً زیاد است بطوریکه 55/13 درصد کودک پسر و 51/19 درصد کودک دختر در این کودکستانهای خصوصی شرکت داشته‌اند. این رقم در سال 1995 تقریباً متعادل