لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 80
مقدمه :
امروزه در اکثر نقاط دنیا ساخت و ساز ساختمان با روشهای گوناگون انجام می شود به ویژه در ساختمانهای کم طبقه استفاده از مصالحی غیر از فولاد و بتن بسیار رایج شده که این امر به دلایل مختلفی از جمله:صرفه جویی اقتصادی در هزینه و همچنین در منابع،سبک سازی ساختمان به خاطر مقاومت در برابر زلزله،صرفه جویی و استفاده بهینه از انرژی،استفاده راحت تر و مزایای بیشتر برای کاربر و …
در این جزوه به مقالات ارائه شده در سمینارهایی که در سالهای 80-81 برگزار شده و بیشتر به مسائل مطرح شده در مربوط است،اشاره ای خواهد شد.
در ابتدا نگاهی به متاوای با عنوان چالشهای مسکن و تراکم ساختمانی از مهندس مسعود معتمدی می اندازیم . «توسعه را فرایندی متعادل و پیوسته تعریف کرده اند که نیازمند دگرگونیهای ساختاری در مقاطع زمانی میان مدت و بلند مدت است.چنین فرایندی با رشدی پایدار مترادف است و هر نوع حرکت مقطعی و پرشتاب ضد توسعه محسوب می شود و زمینه ای برای برقراری رکودهای بعدی فراهم می کند«در واقع جمله فوق هدف نویسنده را از ارائه مقاله بیان می کند:رشد پرشتاب در بخش مسکن در سالهای اخیر در کشور تک محصولی مثل ایران که اغلب بخشهای تولیدی آن به دلیل نبود زیر ساختهای لازم برای سرمایه گذاری بی رونق می باشند می توانند سبب بی ثباتی و ناپایداری، نوعی وازدگی،کم کاری و بیماری هلندی (منظور مسائل ناشی از فراوانی بیش از حد ارز یا هر منبع دیگر در یک جامعه یا به بیان دیگر عرضة مازاد بر تقاضا است)شود – در کشور ما شتاب در سالهای 60-1359و 75-1374 و 80 – 1378 و رکود در سالهای 69-1367 و 77-1376 پیش آمده اند.
در ادامه مقاله رونق یافتن در سالهای 80-1378 مورد بررسی قرار گرفته:
طی سالهای 80-1378 بخش مسکن از رشدی 15 درصدی در سطح ملی برخوردار بوده که در مقایسه با رشد 2 تا 3 درصدی خانوارها در سطح ملی،طبعاً رشد بالایی است.دلیل این امر را می توان در رونق یافتن هر چه بیشتر فروش تراکم مازاد ساختمانی دانست.
همچنین سرمایه گذاری بیش از حد نیاز در تهران و تولید کمتر از تقاضای بازار در مناطق میان درآمد و کم درآمد مثل استان لرستان شده نیز نمی توان مفید باشد.
در ادامه مقاله انتقاد از نبود حمایت از انبوه سازی و صاحبان املاک و کم اهمیت بودن تراکم و جمعبندی و پیشنهادات مطرح شده است.
مقالة بتن سبک و عایق بتا استایرین از خانم میترا پورمهر به معرفی نوعی بتن سبک به نام بتااستایرین پرداخته است:
بهره گیری از بتن سبک دارای مزایای فنی و اقتصادی زیاد و هم دارای محدودیتهای مهمی مثل پایین بودن مقاومت های برشی و کششی و …، عدم درگیری مناسب مفتولها و مانند آن در بتن،جمع شدگی زیاد و…می باشد.بطور کلی بتااستایرین گونهای خاص از بتن های EPSمحسوب می شود.
در بتن نوع EPS ، گرانولها یا خرده های دامنه بندی شده و بسیار سبک پلی استایرین (به نام یونولیت)در ملات بتن با روشهایی خاص در حالت نوعی اموسیون و شناور نگه داشته شده اند – به این ترتیب می توان به بتن های سبک و عایق (با وزن حجمی خشک برابر یا کمتر از 800)دست یافت.این گروه از بتن ها در جهان شناخته شده اند و به ویژه در کشورهای پیشرفته
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .docx ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 3 صفحه
قسمتی از متن .docx :
تعریف مسکن
در تعریف مرکز آمار ایران مسکن یا واحد مسکونی، مکان، فضا و یا محوطهای است که یک یا چند خانوار در آن سکونت داشته و به یک یا چند ورودی (شارع عام یا شارع خاص) راه داشته باشد. مسکن شهری از نظر نوع، تراکم مسکونی و نیز تعداد طبقات و خانوار ساکن به چند دسته طبقهبندی میشود، اما از نظر جمعیتی به سه دسته تک خانواری، چند خانواری و مجتمع مسکونی قابل تقسیم است. مسکن مستقل ویلایی (Detached) به آن نوع از خانهها اطلاق میشود که مستقل و جدا از هم و دارای حیاط و فضای باز خصوصی می باشند. این خانهها، که محل سکونت یک یا دو خانوار میباشند، بعضاً در محله های قدیمی دیده می شوند و دارای تعداد زیادی اتاق هستند. به خانههای مستقل نسبتاً بزرگ در بخشهای جدید شهری اصطلاحاً مسکن ویلایی گفته میشود و محلههایی که این نوع خانهها در آنها احداث شده است، جزء منطقه تراکم بسیار کم به شمار میروند. خانه های نیمه مستقل (Semi-Detached) که به طور ردیفی در امتداد معابر شهری ساخته شدهاند، بخشهای میانی شهرهای ایران را تشکیل میدهند. اقتصاد زمین و ساختمان و تأمین مسکن برای خانوارهای جوان، سبب احداث یک یا چند اشکوب جدید روی طبقه اصلی میشود. خانه های آپارتمانی(Apartment Flats)، بخش عمدهای از مسکن شهری را در شهرهای بزرگ و متوسط تشکیل میدهند. خانههای آپارتمانی با توجه به اینکه در نواحی کم درآمد و یا پر درآمد احداث شوند، از نظر اندازه و نوع و میزان تنوع متفاوت خواهند بود. بخشهای مسکونی آپارتمانی، خاص نواحی پرتراکم شهری است. این نواحی خصوصیات اجتماعی و فرهنگی ویژهای دارند که میتوان از آن با عنوان (شیوه زندگی شهری) یاد کرد. مجتمعهای مسکونی (Clusters) با تجمع تعدادی آپارتمان در یک بلوک شهری، که به شکل یکپارچه طراحی و ترکیب شده باشند، پدید می آید. بسیاری از مجتمعهای مسکونی دارای فضای عمومی مشترکی هستند که مورد استقاده همگانی ساکنان مجتمع قرار میگیرد و دیگران حق استفاده و حتی ورود به آن را ندارند. یک مجتمع مسکونی ممکن است از خانههای ویلایی مستقل و یا آپارتمانهای چند طبقه شکل گیرد. اندازه مجتمعهای مسکونی نیز متنوع است و برخی از آنها ، مانند مجتمع اکباتان در تهران، به اندازه یک شهر متوسط جمعیت دارند. برج (Sky Scraper) اصطلاحاً به آپارتمانهای بلندمرتبه بیش از ده اشکوب گفته میشود. آپارتمانهای بلندمرتبه معمولاً برای اسکان اقشار کم درآمد و متوسط درآمد شهری، مانند کارگران و کارمندان، احداث میشوند، اما در کلان شهری مانند تهران ، الگوی دیگری از برج سازی شکل گرفته است. یعنی در نواحی مرفهنشین، که قدرت اقتصادی ساکنان آن و قیمت زمین بسیار زیاد است، آپارتمانهای بلندمرتبه بسیار مدرن برای استفاده طبقات پر درآمد شهری احداث میگردد.برجهای (اسکان، آ. اس. پ و ونک پارک) در تهران از جمله : این نمونهها می باشند. در سالهای اخیر برج سازی در نواحی ییلاقی، خوش آب و هوا و شمال شهر تهران به دلیل گرانی زمین و تقاضای زیاد، رواج یافته است که این برجها با مسکن ویلایی پیرامون خود هماهنگی ندارند و لذا مشکلات خاصی، نظیر جریان هوا، اشراف، مشکلات ترافیکی و غیره ، بوجود آورده اندمفهوم مسکن علاوه بر مکان فیزیکی، کل محیط مسکونی را نیز در بر می گیرد که شامل کلیه خدمات و تسهیلات ضروری مورد نیاز برای بهتر زیستن خانواده و طرحهای اشتغال ، آموزش و بهداشت افراد است. در واقع تعریف و مفهوم عام مسکن یک واحد مسکونی نیست بلکه کل محیط مسکونی را شامل می گردد. به عبارت دیگر مسکن چیزی بیش از یک سرپناه صرفاْ فیزیکی است و کلیه خدمات و تسهیلات عمومی لازم برای بهتر زیستن انسان را شامل می شود و باید حق تصرف نسبتاْ طولانی و مطمئن برای استفاده کننده آن فراهم باشد.
در دومین اجلاس اسکان بشر که در سال ۱۹۹۶ در استانبول برگزار شد، مسکن مناسب چنین تعریف شده است:
« سرپناه مناسب تنها به معنای وجود یک سقف بالای سر هر شخص نیست.، سرژناه مناسب یعنی آسایش مناسب ، فضای مناسب ، دسترسی فیزیکی و امنیت مناسب ، امنیت مالکیت ، پایداری و دوام سازه ای ، روشنایی ، تهویه و سیستم گرمایی مناسب ، زیر ساخت های اولیه مناسب از قبیل: آبرسانی ، بهداشت و آموزش ، دفع زباله ، کیفیت مناسب زیست محیطی ، عوامل بهداشتی مناسب ، مکان مناسب و قابل دسترسی از نظر کار و تسهیلات اولیه است. که همه این موارد باید با توجه به استطاعت مردم تامین شود .بی اغراق کلمه “مسکن” یا “خانه” یا آنچه رساننده مفهوم محل سکونت خانوادهها است در همه جوامع مفهومی متعالی و مقدس دارد . انسان ها در بیرون از خانه درگیر نبردی طولانی و دائمی برای زندگی کردن هستند . سرما و گرما و باد و باران همه بشر بیرون از خانه را به شکلی تهدید می کند . انسان فقط وقتی که در خانه و در میان عزیزان خود هست احساس آرامش می کند. اولین جان پناه ها غارها بودند که انسان با توجه به شرایط زیستی اطراف خود در آنها زندگی می کرده است اما این اماکن با وجود مزایایی که بر زندگی در فضای آزاد داشتند فاقد برخی امکانات رفاهی بودند در نتیجه انسان به این فکر افتاد تا برای دستیابی به زندگی بهتر و سعادتمندتر مکانی را برای سکونت خود و کسانش فراهم آورد پس به خانه سازی روی آورد. از آن سو افزایش جمعیت باعث تغییر وضع مسکن شد . مساکن امروزی گذشته از حفظ و حراست انسان از شرایط جوی ، کارکردهای متنوع دیگری نیز به عهده دارند . در حقیقت مسکن امروزی نه تنها مکانی جهت فراغت انسان است بلکه می تواند در تکامل او نیز تاثیر گذار بوده یا بالعکس باعث ایجاد تنشهای روانی ، نا بهنجاری ها و روی گردانی به دنیای جرایم نیز گردد. آنچه که در بادی امر به نظر می آید بدیهی بودن مفهوم و معنای مسکن است و در یک نگاهی سطحی نیاز چندانی به تبیین این مقوله احساس نمی شود اما با اندکی تامل و امعان نظر به این نکته که مفهوم مسکن چیزی فراتر از یک مکان فیزیکی است سست بودن این گفته به اثبات می رسد . مفهوم مسکن یک مفهوم سهل و ممتنع است. مسکن مسئلهای بسیار پیچیده و بسیار گسترده است. اهمیت مسکن از جایی نشئت می گیرد که بسیاری از نیازهای اولیه فرد همانند خوراک ، استراحت و ... در آن تامین می گردد. مفهوم مسکن علاوه بر مکان فیزیکی ، کل محیط مسکونی را نیز در بر می گیرد که شامل کلیه خدمات و تسهیلات ضروری مورد نیاز برای بهزیستن خانواده و طرح های اشتغال، آموزش و بهداشت افراد است. در دومین اجلاس اسکان بشر 1996() که در استانبول برگزار شد مسکن مناسب این چنین تعریف گشته است : “سرپناه مناسب تنها به معنای وجود یک سقف بالای سر هر شخص نیست ؛ سر پناه مناسب یعنی آسایش مناسب ، فضای مناسب ، دسترسی فیزیکی و امنیت مناسب، امنیت مالک ، پایداری و دوام سازه ای ، روشنایی ، تهویه و سیستم گرمایی مناسب، زیر ساخت های اولیه مناسب از قبیل آبرسانی ، بهداشت و آموزش ، دفع زباله، کیفیت مناسب زیست محیطی ، عوامل بهداشتی مناسب ، مکان مناسب و قابل دسترسی از نظر کار و تسهیلات اولیه است که همه این موارد باید با توجه به استطاعت مردم تامین شود. در واقع تعریف و مفهوم عام مسکن ، یک واحد مسکونی نیست بلکه کل محیط مسکونی را شامل می گردد. در یک تعریف ساده آمده است واحد مسکونی فضایی است مشتمل بر حداقل یک واحد آشپزخانه ، یک اتاق و یک توالت اختصاصی که تمام یا قسمتی از یک ساختمان مسکونی را تشکیل می دهد و دارای ورودی اختصاصی با خیابان ، کوچه و ... و یا به راهرو یا راه پله مشترک است . ساختمان مسکونی نیز فضایی است محصور ، ثابت و مستقل از زمین ها و ساختمان های مجاور خود که تمام یا قسمتی از سطح آن مسقف بوده و برای سکونت ساخته شده و دارای هیچ گونه فضای مختص فعالیت اقتصادی (اعم از خدماتی و تولیدی ) نیست و به عنوان محلی برای سکونت مورد معامله قرار گرفته است.مقوله مسکن گسترده و پیچیده است ؛ ابعاد متنوعــی دارد و نمیتوان تعریف واحدی از آن ارائه کرد . مسکن یک مکان فیزیکی است و به عنوان ســـــــر پناه نیاز اولیه و اساسی خانوار بحساب می آید . در این سر پناه برخی از نیازهای اولیه خانواده یا فـــرد مانند خوراک ؛ استراحت و حفاظت در برابر شرایط جوی تامین میشود . مفــــهوم مسکن علاوه بر مکان فیزیکی ؛ کل محیط مسکوـــــــنی را نیز در بر می گیرد که شامل کلیه خدمات و تسهیلات ضروری مورد نیاز برای بهتر زیستن خانواده و طرحهای اشتغــــــال ؛ آمـــــوزش و بهداشت افراد است . در واقع تعریف و مفهوم عام مسکن یک واحد مسکونی نیست بلکه کل محیــــــط مسکونی را شامل میگردد.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 67
مقدمه مسکن:
مسکن اثری چند وجهی است و از دیدگاههای گوناگون از جمله معمار(تناسب و زیبایی) فنون احداث بنا ، تاسیسات بناهای مسکونی ، هزینه زمین و ساختمان ، اعتبارات مسکن ، بازار مسکن ، قوانین و مقررات ناظر بر خانه سازی ، مسکن (( حاشیه ای )) و خرابیها قابل بررسی میباشد. آنچه در این نوشتار می آید ، بحث درباره چگونگی بررسی مسکن در چهار چوب طرح های توسعه و عمران ( جامع ) و تفصیلی شهرهای ایران است. در انگونه طرح ها بیشتر به برنامه ریزی کاربرد زمین یا اختصاص اراضی به مصارف گوناگون از جمله : مسکن ، بازرگانی ، گذرگاهها ، صنایع ، فضای سبز ، آموزش ، بهداشت ، ورزش و مانند اینها میپردازند. بنابر این در بررسی مسکن در قالب طرح های مذکور نیز موضوع زمین از اهمیت بیشتری برخوردار است. در میان کاربردهای گوناگون زمینهای شهری ، کاربر و مسکونی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.گذشته از اینکه هدف اصلی هرگونه شهر سازی ها ایجاد سکونتگاه انسانی است سهم مسکن از این نظر صرفا ً دست بالا دارد.سنجش مهم مسکن در انواع کاربردها آسان نیست.زیرا تعریف یکسان و یک نواختی از محدودۀ شهر و در نتیجه ساخت آن شده است. هم اینک در شهرهای ایران هم زمان محدودههای گوناگونی از جمله محدوده نظارتی و محدوده قانونی و محدوده خذماتی شهرداری وجود دارد وانگهی بدلیل زمینهای وسیع ساخته شده و احیانا ً زمینهای زراعی بازمانده از شیوۀ معیشت روستائی درون همین محدوده ها محاسبه ها و مقایسه های چندان معناداری نیست. در یکی از شهرهایی که اطلاعات تفصیلی درباره آن در دسترس است نسبت به زمینهای مسکونی به کل محدودۀ 10 ساله شهر 15% اما نسبت به مساحت دایر پس از کسر زمینهای دایر و کشاورزی آن 34% میباشد. بررسی محللات گوناگون همین شهر نشان میدهد که رابطۀ نسبتا ً نزذیکی میان سهم زمینهای مسکونی و تراکم جمعیت وجود دارد. تز جمله نسبت 34% با چگالی 86 نفر در هکتار متناظر است ، به نسبت زمینهای مسکونی به مساحت دایر شهر در تراکم 100 ، 120 ، 140 نفر. در هکتار به ترتیب 38 ، 44 ، 50 ، درصد بدست می آید.تصور میرود این نسبتها در بیشتر شهرهای متوسط و بزرگ ایران اشغال شده است.
بناهای تاریخی
خانه بروجردیها در کاشان
قدمت خانه بروجردیها به طوری که در کتیبه چهار طرف تالار آن آمده به سال 1292 ه.ق باز می گردد . این خانه را حاج سید جعفر نطنزی که از بروجرد مال التجاره وارد می کرده ساخته است . بنا بر اظهارات موثق ساخت این مجموعه در حدود 18 سال یعنی تا سال 1310 ه.ق به درازا کشیده ، و در آن بیش از 150 بنا و هنرمند گچکار و آینه کار و دیگر هنرمندان به کار گرفته شده اند . بنای مذکور در اصل به صورت اندرونی و بیرونی بوده و این بخش از سال 1353 ه.ش به تملک سازمان میراث فرهنگی در آمده و در فهرست آثار تاریخی کشور ثبت شده است . بخش اندرونی که در شمال شرقی و شرق بنا واقع است هنوز تحت مالکیت خصوصی می باشد
پرسپکتیو
بنا حیاطی کشیده دارد که در دو سر آن دو مجموعه ی فضائی مهم قرار گرفته اند و نمای این دو بخش نسبت به دو جبهه ی دیگر ارتفاع بیشتری دارد . جبهه ی جنوبی حیاط مهمترین بخش خانه و مشتمل بر یک تالار برزگ ، پر عظمت و مرتفع به شکل هشت و نیم هشت با اتاقها و فضاها ئی است که در دو طبقه و دورتا دور تالار قرار گرفته اند . در جلوی تالار فضایی وجود دارد که رابط بین تالار و ایوان بزرگ مشرف به حیاط است . در دو سوی این قسمت رابط ، دو فضای سر پوشیده وسیع دیگر قرار دارند که خود واسط اتصال اتاقهای کناری مجموعه با یکدیگر شده اند . اغلب فضاهای اصلی این بخش از خانه دارای تزئینات مفصلی هستند ، به خصوص تالار اصلی که سقف گنبدی و یزدی بندی شده دارد و نورگیرهایی در لابلای واحدهای آن تعبیه شده که سقف را به صورت در متلالئی در آورده اند . حجم بیرونی این نورگیرها به همراه نور گیر اصلی وسط شکل ویژه ای به گنبد بخشیده اند . دیوارهای شاه نشین تالار نقاشی هایی از پادشاهان قاجار برخود دارند که تأثیر سبک اروپایی در آنها کاملاً مشهود است . کلیه ی جداره های تالار نیز دارای تزئینات گچبری رنگی می باشند . ایوان جلوی این بخش با نمائی شاخص و بلند در جلوی حجم پرهیبت سقف تالار خود نمائی می نماید .
برش افقی طبقه اول
مجموعه ی این عناصر با دو بادگیر واقع در دو سوی این جبهه اهمیت این بخش خانه را به مخاطب تازه وارد گوشزد می نماید و حوض طویل و کشیده میان حیاط و باغچه های دو سوی آن نیز به شکوه این منظره می افزایند . سرداب بزرگ خانه در زیر این بخش واقع شده و ورودی آن بر محور حیاط و در زیر ایوان اصلی واقع است .
مجموعه واقع در جبهه ی شمالی دارای یک تالار پنج دری با شاه نشین است که یک مهتابی در جلوی خود دارد و بادگیری هم در پشت آن دیده می شود . فضای داخلی تالار دارای تزئینات گچ بری است . دو اتاق سه دری کوچک در دو سوی مهتابی قرار دارند که در مقایسه با تالار و فضاهای طرفین آن از ارتفاع کمتری برخوردارند و ترکیب حجمی خاصی را به وجود آورده اند .
در جبهه ی شرقی سه اتاق و فضاهای خدماتی قرار دارند و در جبهه ی مقابل تنها طاق نماهایی قرینه با نمای روبرو دیده می شوند که یک ایوان ستون دار کم عمق در میانه ی آنها قرار گرفته است . ورودی خانه شامل یک سر در و جلو خان با تزئینات گچبری ، چند فضای متوالی مختلف الشکل و دالانی است که به حیاط منتهی می شود . این ترکیب جالب وارد شونده را طی سلسله مراتبی و به گونه ای خاص به درون هدایت می کند .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .docx ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 3 صفحه
قسمتی از متن .docx :
تعریف مسکن
در تعریف مرکز آمار ایران مسکن یا واحد مسکونی، مکان، فضا و یا محوطهای است که یک یا چند خانوار در آن سکونت داشته و به یک یا چند ورودی (شارع عام یا شارع خاص) راه داشته باشد. مسکن شهری از نظر نوع، تراکم مسکونی و نیز تعداد طبقات و خانوار ساکن به چند دسته طبقهبندی میشود، اما از نظر جمعیتی به سه دسته تک خانواری، چند خانواری و مجتمع مسکونی قابل تقسیم است. مسکن مستقل ویلایی (Detached) به آن نوع از خانهها اطلاق میشود که مستقل و جدا از هم و دارای حیاط و فضای باز خصوصی می باشند. این خانهها، که محل سکونت یک یا دو خانوار میباشند، بعضاً در محله های قدیمی دیده می شوند و دارای تعداد زیادی اتاق هستند. به خانههای مستقل نسبتاً بزرگ در بخشهای جدید شهری اصطلاحاً مسکن ویلایی گفته میشود و محلههایی که این نوع خانهها در آنها احداث شده است، جزء منطقه تراکم بسیار کم به شمار میروند. خانه های نیمه مستقل (Semi-Detached) که به طور ردیفی در امتداد معابر شهری ساخته شدهاند، بخشهای میانی شهرهای ایران را تشکیل میدهند. اقتصاد زمین و ساختمان و تأمین مسکن برای خانوارهای جوان، سبب احداث یک یا چند اشکوب جدید روی طبقه اصلی میشود. خانه های آپارتمانی(Apartment Flats)، بخش عمدهای از مسکن شهری را در شهرهای بزرگ و متوسط تشکیل میدهند. خانههای آپارتمانی با توجه به اینکه در نواحی کم درآمد و یا پر درآمد احداث شوند، از نظر اندازه و نوع و میزان تنوع متفاوت خواهند بود. بخشهای مسکونی آپارتمانی، خاص نواحی پرتراکم شهری است. این نواحی خصوصیات اجتماعی و فرهنگی ویژهای دارند که میتوان از آن با عنوان (شیوه زندگی شهری) یاد کرد. مجتمعهای مسکونی (Clusters) با تجمع تعدادی آپارتمان در یک بلوک شهری، که به شکل یکپارچه طراحی و ترکیب شده باشند، پدید می آید. بسیاری از مجتمعهای مسکونی دارای فضای عمومی مشترکی هستند که مورد استقاده همگانی ساکنان مجتمع قرار میگیرد و دیگران حق استفاده و حتی ورود به آن را ندارند. یک مجتمع مسکونی ممکن است از خانههای ویلایی مستقل و یا آپارتمانهای چند طبقه شکل گیرد. اندازه مجتمعهای مسکونی نیز متنوع است و برخی از آنها ، مانند مجتمع اکباتان در تهران، به اندازه یک شهر متوسط جمعیت دارند. برج (Sky Scraper) اصطلاحاً به آپارتمانهای بلندمرتبه بیش از ده اشکوب گفته میشود. آپارتمانهای بلندمرتبه معمولاً برای اسکان اقشار کم درآمد و متوسط درآمد شهری، مانند کارگران و کارمندان، احداث میشوند، اما در کلان شهری مانند تهران ، الگوی دیگری از برج سازی شکل گرفته است. یعنی در نواحی مرفهنشین، که قدرت اقتصادی ساکنان آن و قیمت زمین بسیار زیاد است، آپارتمانهای بلندمرتبه بسیار مدرن برای استفاده طبقات پر درآمد شهری احداث میگردد.برجهای (اسکان، آ. اس. پ و ونک پارک) در تهران از جمله : این نمونهها می باشند. در سالهای اخیر برج سازی در نواحی ییلاقی، خوش آب و هوا و شمال شهر تهران به دلیل گرانی زمین و تقاضای زیاد، رواج یافته است که این برجها با مسکن ویلایی پیرامون خود هماهنگی ندارند و لذا مشکلات خاصی، نظیر جریان هوا، اشراف، مشکلات ترافیکی و غیره ، بوجود آورده اندمفهوم مسکن علاوه بر مکان فیزیکی، کل محیط مسکونی را نیز در بر می گیرد که شامل کلیه خدمات و تسهیلات ضروری مورد نیاز برای بهتر زیستن خانواده و طرحهای اشتغال ، آموزش و بهداشت افراد است. در واقع تعریف و مفهوم عام مسکن یک واحد مسکونی نیست بلکه کل محیط مسکونی را شامل می گردد. به عبارت دیگر مسکن چیزی بیش از یک سرپناه صرفاْ فیزیکی است و کلیه خدمات و تسهیلات عمومی لازم برای بهتر زیستن انسان را شامل می شود و باید حق تصرف نسبتاْ طولانی و مطمئن برای استفاده کننده آن فراهم باشد.
در دومین اجلاس اسکان بشر که در سال ۱۹۹۶ در استانبول برگزار شد، مسکن مناسب چنین تعریف شده است:
« سرپناه مناسب تنها به معنای وجود یک سقف بالای سر هر شخص نیست.، سرژناه مناسب یعنی آسایش مناسب ، فضای مناسب ، دسترسی فیزیکی و امنیت مناسب ، امنیت مالکیت ، پایداری و دوام سازه ای ، روشنایی ، تهویه و سیستم گرمایی مناسب ، زیر ساخت های اولیه مناسب از قبیل: آبرسانی ، بهداشت و آموزش ، دفع زباله ، کیفیت مناسب زیست محیطی ، عوامل بهداشتی مناسب ، مکان مناسب و قابل دسترسی از نظر کار و تسهیلات اولیه است. که همه این موارد باید با توجه به استطاعت مردم تامین شود .بی اغراق کلمه “مسکن” یا “خانه” یا آنچه رساننده مفهوم محل سکونت خانوادهها است در همه جوامع مفهومی متعالی و مقدس دارد . انسان ها در بیرون از خانه درگیر نبردی طولانی و دائمی برای زندگی کردن هستند . سرما و گرما و باد و باران همه بشر بیرون از خانه را به شکلی تهدید می کند . انسان فقط وقتی که در خانه و در میان عزیزان خود هست احساس آرامش می کند. اولین جان پناه ها غارها بودند که انسان با توجه به شرایط زیستی اطراف خود در آنها زندگی می کرده است اما این اماکن با وجود مزایایی که بر زندگی در فضای آزاد داشتند فاقد برخی امکانات رفاهی بودند در نتیجه انسان به این فکر افتاد تا برای دستیابی به زندگی بهتر و سعادتمندتر مکانی را برای سکونت خود و کسانش فراهم آورد پس به خانه سازی روی آورد. از آن سو افزایش جمعیت باعث تغییر وضع مسکن شد . مساکن امروزی گذشته از حفظ و حراست انسان از شرایط جوی ، کارکردهای متنوع دیگری نیز به عهده دارند . در حقیقت مسکن امروزی نه تنها مکانی جهت فراغت انسان است بلکه می تواند در تکامل او نیز تاثیر گذار بوده یا بالعکس باعث ایجاد تنشهای روانی ، نا بهنجاری ها و روی گردانی به دنیای جرایم نیز گردد. آنچه که در بادی امر به نظر می آید بدیهی بودن مفهوم و معنای مسکن است و در یک نگاهی سطحی نیاز چندانی به تبیین این مقوله احساس نمی شود اما با اندکی تامل و امعان نظر به این نکته که مفهوم مسکن چیزی فراتر از یک مکان فیزیکی است سست بودن این گفته به اثبات می رسد . مفهوم مسکن یک مفهوم سهل و ممتنع است. مسکن مسئلهای بسیار پیچیده و بسیار گسترده است. اهمیت مسکن از جایی نشئت می گیرد که بسیاری از نیازهای اولیه فرد همانند خوراک ، استراحت و ... در آن تامین می گردد. مفهوم مسکن علاوه بر مکان فیزیکی ، کل محیط مسکونی را نیز در بر می گیرد که شامل کلیه خدمات و تسهیلات ضروری مورد نیاز برای بهزیستن خانواده و طرح های اشتغال، آموزش و بهداشت افراد است. در دومین اجلاس اسکان بشر 1996() که در استانبول برگزار شد مسکن مناسب این چنین تعریف گشته است : “سرپناه مناسب تنها به معنای وجود یک سقف بالای سر هر شخص نیست ؛ سر پناه مناسب یعنی آسایش مناسب ، فضای مناسب ، دسترسی فیزیکی و امنیت مناسب، امنیت مالک ، پایداری و دوام سازه ای ، روشنایی ، تهویه و سیستم گرمایی مناسب، زیر ساخت های اولیه مناسب از قبیل آبرسانی ، بهداشت و آموزش ، دفع زباله، کیفیت مناسب زیست محیطی ، عوامل بهداشتی مناسب ، مکان مناسب و قابل دسترسی از نظر کار و تسهیلات اولیه است که همه این موارد باید با توجه به استطاعت مردم تامین شود. در واقع تعریف و مفهوم عام مسکن ، یک واحد مسکونی نیست بلکه کل محیط مسکونی را شامل می گردد. در یک تعریف ساده آمده است واحد مسکونی فضایی است مشتمل بر حداقل یک واحد آشپزخانه ، یک اتاق و یک توالت اختصاصی که تمام یا قسمتی از یک ساختمان مسکونی را تشکیل می دهد و دارای ورودی اختصاصی با خیابان ، کوچه و ... و یا به راهرو یا راه پله مشترک است . ساختمان مسکونی نیز فضایی است محصور ، ثابت و مستقل از زمین ها و ساختمان های مجاور خود که تمام یا قسمتی از سطح آن مسقف بوده و برای سکونت ساخته شده و دارای هیچ گونه فضای مختص فعالیت اقتصادی (اعم از خدماتی و تولیدی ) نیست و به عنوان محلی برای سکونت مورد معامله قرار گرفته است.مقوله مسکن گسترده و پیچیده است ؛ ابعاد متنوعــی دارد و نمیتوان تعریف واحدی از آن ارائه کرد . مسکن یک مکان فیزیکی است و به عنوان ســـــــر پناه نیاز اولیه و اساسی خانوار بحساب می آید . در این سر پناه برخی از نیازهای اولیه خانواده یا فـــرد مانند خوراک ؛ استراحت و حفاظت در برابر شرایط جوی تامین میشود . مفــــهوم مسکن علاوه بر مکان فیزیکی ؛ کل محیط مسکوـــــــنی را نیز در بر می گیرد که شامل کلیه خدمات و تسهیلات ضروری مورد نیاز برای بهتر زیستن خانواده و طرحهای اشتغــــــال ؛ آمـــــوزش و بهداشت افراد است . در واقع تعریف و مفهوم عام مسکن یک واحد مسکونی نیست بلکه کل محیــــــط مسکونی را شامل میگردد.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 80
مقدمه :
امروزه در اکثر نقاط دنیا ساخت و ساز ساختمان با روشهای گوناگون انجام می شود به ویژه در ساختمانهای کم طبقه استفاده از مصالحی غیر از فولاد و بتن بسیار رایج شده که این امر به دلایل مختلفی از جمله:صرفه جویی اقتصادی در هزینه و همچنین در منابع،سبک سازی ساختمان به خاطر مقاومت در برابر زلزله،صرفه جویی و استفاده بهینه از انرژی،استفاده راحت تر و مزایای بیشتر برای کاربر و …
در این جزوه به مقالات ارائه شده در سمینارهایی که در سالهای 80-81 برگزار شده و بیشتر به مسائل مطرح شده در مربوط است،اشاره ای خواهد شد.
در ابتدا نگاهی به متاوای با عنوان چالشهای مسکن و تراکم ساختمانی از مهندس مسعود معتمدی می اندازیم . «توسعه را فرایندی متعادل و پیوسته تعریف کرده اند که نیازمند دگرگونیهای ساختاری در مقاطع زمانی میان مدت و بلند مدت است.چنین فرایندی با رشدی پایدار مترادف است و هر نوع حرکت مقطعی و پرشتاب ضد توسعه محسوب می شود و زمینه ای برای برقراری رکودهای بعدی فراهم می کند«در واقع جمله فوق هدف نویسنده را از ارائه مقاله بیان می کند:رشد پرشتاب در بخش مسکن در سالهای اخیر در کشور تک محصولی مثل ایران که اغلب بخشهای تولیدی آن به دلیل نبود زیر ساختهای لازم برای سرمایه گذاری بی رونق می باشند می توانند سبب بی ثباتی و ناپایداری، نوعی وازدگی،کم کاری و بیماری هلندی (منظور مسائل ناشی از فراوانی بیش از حد ارز یا هر منبع دیگر در یک جامعه یا به بیان دیگر عرضة مازاد بر تقاضا است)شود – در کشور ما شتاب در سالهای 60-1359و 75-1374 و 80 – 1378 و رکود در سالهای 69-1367 و 77-1376 پیش آمده اند.
در ادامه مقاله رونق یافتن در سالهای 80-1378 مورد بررسی قرار گرفته:
طی سالهای 80-1378 بخش مسکن از رشدی 15 درصدی در سطح ملی برخوردار بوده که در مقایسه با رشد 2 تا 3 درصدی خانوارها در سطح ملی،طبعاً رشد بالایی است.دلیل این امر را می توان در رونق یافتن هر چه بیشتر فروش تراکم مازاد ساختمانی دانست.
همچنین سرمایه گذاری بیش از حد نیاز در تهران و تولید کمتر از تقاضای بازار در مناطق میان درآمد و کم درآمد مثل استان لرستان شده نیز نمی توان مفید باشد.
در ادامه مقاله انتقاد از نبود حمایت از انبوه سازی و صاحبان املاک و کم اهمیت بودن تراکم و جمعبندی و پیشنهادات مطرح شده است.
مقالة بتن سبک و عایق بتا استایرین از خانم میترا پورمهر به معرفی نوعی بتن سبک به نام بتااستایرین پرداخته است:
بهره گیری از بتن سبک دارای مزایای فنی و اقتصادی زیاد و هم دارای محدودیتهای مهمی مثل پایین بودن مقاومت های برشی و کششی و …، عدم درگیری مناسب مفتولها و مانند آن در بتن،جمع شدگی زیاد و…می باشد.بطور کلی بتااستایرین گونهای خاص از بتن های EPSمحسوب می شود.
در بتن نوع EPS ، گرانولها یا خرده های دامنه بندی شده و بسیار سبک پلی استایرین (به نام یونولیت)در ملات بتن با روشهایی خاص در حالت نوعی اموسیون و شناور نگه داشته شده اند – به این ترتیب می توان به بتن های سبک و عایق (با وزن حجمی خشک برابر یا کمتر از 800)دست یافت.این گروه از بتن ها در جهان شناخته شده اند و به ویژه در کشورهای پیشرفته