تحقیق در مورد نقش expansin ، پروتئین سست کننده دیواره گیاهی (word)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

نقش expansin ، پروتئین سست کننده دیواره گیاهی

در شکل گیری اندامهای گیاهی

خلاصه:

دیواره سلولی، سلولهای گیاهی در حال رشد تشکیل شبکه ای سلولزی از میکروفیبریلها واقع در ماتریکس پلی ساکاریدی و پروتئینی را می دهد. دیواره های سلولی به سلول گیاهی ثبات شکل می دهند ولی در برابر رشد سلولی انعطاف پذیری خاصی از خود نشان می دهند.Exapasin نوعی پروتئین سلولی است که باعث سست شدن دیواره و رشد بهتر سلول می شود. رشد سلولی از مهمترین عوامل تعیین میزان طول گیاه می باشد. در این مقاله به نحوه کنترل رشد سلول از طریق Exapasin می پردازیم.

مقدمه:

ساختار اندامهای زایشی گیاهی نقش اصلی را در طبقه بندی گیاهان Linneeus ایفا می کند. این نشان می دهد که شکل و اندازه دیگر گیاهان به میزان زیادی بسته به تغییرات شرایط محیطی می باشد در نور کم گیاهان برگهای کوچک ولی قد بلند با شاخه های کم دارند و در نور کافی برگها گسترده می شوند و ساقه دارای شاخه های متعدد می گردد. این نوع واکنشهای فراسلولی معمولاً برگرفته از واکنشهای درون سلولی در برابر تغییرات محیط می باشند. انعطاف پذیری زیاد در رشد گیاهان باعث ایجاد فرصتی برای کنترل رشد برای گیاه است.

قدرت تغییر در اندازه و شکل گیاه یک نکته مهم در کشاورزی محسوب می شود. اندازه یک اندام می تواند تحت تاثیر افزایشی اندازه سلول ها و یا افزایش تعداد آنها باشد. در نتیجه افزایش اندازه سلول و تعداد سلولهامی توانند دو عامل کنترل کننده اندازه بافتها به حساب آیند. در این مقاله بیشتر بر روی چگونگی کنترل رشد بافتها از طریق افزایش اندازه سلول می پردازیم.

سلولهای حیوانی از طریق افزودن ماده حیاتی به خود بزرگ می شوند ولی سلولهای گیاهی اغلب از طریق وارد کردن آب به واکوئلهای خودشان اندازه خودشان را افزایش می دهند که این بدون هیچ گونه افزایش در مقدار ماده سیتوپلاسمی صورت می گیرد.

ورود آب به داخل واکوئلها فشار تورژسانسی بر روی دیواره سلولی وارد می کند که باعث ثبات شکل سلولها می شود. بنابراین سلول گیاهی تنها زمانی می تواند افزایش حجم یابد که دیواره سلولی سست شود. با اینکه ورود آب به داخل سلول و سست شدن دیواره سلولی دو عامل اصلی در رشد سلولهای گیاهی به حساب می آیند، ولی آندوسیتوز آب نمی تواند یک عامل محدود کننده هم محسوب می شود زیرا میزان آب ورودی بسیار زیاد است.

به بیان دیگر تغییر در دیواره سلولی نقش اساسی و محوری در افزایش حجم سلولی ایفا می کند. تلاشهای انجام شده برای یافتن فاکتورهای مربوط به گسترش دیواره سلولی به کشف expansin منجر شد. Expansin عمل وارد شدن به داخل دیواره سلولی را همراه با از بین بردن پیوندهای هیدروژنی بین پلیمرهای دیواره انجام می دهد. مولکولهای اگزوژن expansin قابلیت توسعه سلولی و اندام زایی در گیاهان را دارند. نحوه بیان ژنهای expansin به میزان زیادی وابسته به رشد اندامها و شکل گیری درست آنها دارد. علاوه بر این بررسیهای جدید شامل دستکاری در نحوه بیان ژنهای expansin نقش expansin در رشد اندامهای گیاهی را به اثبات رسانیده است. این مقاله به بررسی این امکان که رشد اندامها تحت کنترل expansin باشد، می پردازد.

Expansin

اهمیت نقش دیواره سلول گیاهی اولین بار توسط Heyn در اوائل دهه 1930 در هلند مورد توجه قرار گرفت. Heyn دریافت که ساقه های تیمار شده با اکسین انعطاف پذیری بیشتری دارند و بررسی های بیشتر مشخص کرد که هورمون رشد گیاهی از طریق ایجاد دگرگونی در ساختار دیواره در رشد سلولی دخالت دارد. بعدها در دهه 1980 نشان داده شد که دیواره سلولهای ساقه در بافر اسیدی (6=PH) توسعه و گسترش زیادی می یابند . این یافته ها، تائیدی بر نظریه رشد اسیدی بود که می گوید رشد سلول های گیاهی با میانجیگری اکسین احتیاج به اسیدی شدن دیواره سلولی دارد. نکاتی که Cosgrove در تئوری تاثیر اسید بر توسعه دیواره سلولی بیان گردد. نشان گر معدود دیدگاه هایی در این پدیده بود:

تیمار با گرما یا پروتئاز باعث از بین رفتن دیواره سلولی می شود.

مقادیر بالایی از Q10 دیده شد.

پیوندهای احیاگر –SH قابلیت گسترش را بالا می برند.

سنتر پروتئین توسط ریبوزوم ها

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 7

موضوع:

سنتز پروتئین توسط ریبوزوم ها

ریبوزوم :

ریبوزمها از اندامکهای بدون غشای سیتوپلاسمی در همه ی سلول‌های پروکاریوتی هستند که در سال 1983 بوسیله پالاد کشف شده‌اند. این اندامک ها را دانه‌های پالاد نیز می‌نامند. از آنجا که سنتز پروتئین ها بوسیله ی ریبوزوم ها صورت می‌گیرد اهمیت زیادی دارند. ریبوزومها ذراتی بیش و کم کروی ، متراکم (کدر) نسبت به الکترونها هستند که نظرشان از 40 تا حدود 300 آنگستروم می‌رسد .

اشکال ریبوزومها :

ریبوزمهای آزاد سیتوپلاسمی که در سیتوپلاسم سلول های پروکاریوتی از نوع 70s و در سیتوپلاسم یاخته‌های یوکاریوتی از نوع 80s یعنی بزرگتر و سنگین‌تر هستند.ریبوزوم های چسبنده به غشای شبکه آندوپلاسمی دانه‌دار که این حالت تنها در سلول های یوکاریوتی که شبکه ی آندوپلاسمی دارند، دیده می‌شود. در این سلول‌ها نسبت ریبوزم های آزاد سیتوپلاسمی به ریبوزم های چسبیده به غشای شبکه بر حسب شرایط فیزیولوژیکی سلول تغییر می‌کند و هر چه سنتز پروتئین های ترشحی و پروتئین های ساختمانی ویژه‌ای که در ساختمان غشای شبکه ی آندوپلاسمی ، غشای کیسه‌های گلژی ، لیزوزوم ها و پلاسمالم وجود دارند بیشتر باشد، نسبت ریبوزومهای چسبیده به غشای شبکه نیز بیشتر می‌شود.

در یاخته‌های ترشحی آسینیهای باز لوزوالمعده که آنزیمهای گوارشی مختلف را می‌سازند و یاخته‌های خونی که ایمنوگلوبین‌ها را می‌سازند تا 90% ریبوزومها به غشای شبکه ی آندوپلاسمی چسبیده‌اند. بر عکس در رتیکولوسیتها ، بافت های مریستمی گیاهان و سلول های عصبی رویانی بیشتر ریبوزوم ها آزادند.

ریبوزوم های موجود در اندامکهایی مانند میتوکندری و کلروپلاست نیز تنها در سلول های یوکاریوتی وجود دارند. ضریب ته نشینی آنها بر حسب گونه ی سلول‌ها متفاوت است و به هر حال سبک تر و کوچک تر از ریبوزوم های سیتوپلاسمی سلول مربوطه هستند. از نظر ساخت و کار ، حساسیت به آنتی بیوتیکها و بیش از آن ابعادشان به ریبوزوم های پروکایوتی شبیه‌اند.

 نحوه قرار گیری ریبوزومها :

ریبوزوم های سیتوپلاسمی ، اندامکی و ریبوزم های چسبیده به غشای آندوپلاسمی می‌توانند به حالت منفرد (مونوزوم) یا به حالت چند تایی ( پلی زوم) باشند. مجموع حدود 5 تا 80 ریبوزوم را که به مولکولی از mRNA چسبیده‌اند، پلی زوم نامند. ریبوزوم ها تنها وقتی که به حالت پلی زوم باشند، سنتز پروتئین دارند. گاهی در سیتوپلاسم پلی زومها حالت مارپیچی یا حلزونی به خود می‌گیرند فراوانی این نوع پلی زومها در یاخته را نشانه ی نوعی اختلال در فرآیند سنتز پروتئین می‌دانند.

تحقیق در مورد نقش expansin ، پروتئین سست کننده دیواره گیاهی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

نقش expansin ، پروتئین سست کننده دیواره گیاهی

در شکل گیری اندامهای گیاهی

خلاصه:

دیواره سلولی، سلولهای گیاهی در حال رشد تشکیل شبکه ای سلولزی از میکروفیبریلها واقع در ماتریکس پلی ساکاریدی و پروتئینی را می دهد. دیواره های سلولی به سلول گیاهی ثبات شکل می دهند ولی در برابر رشد سلولی انعطاف پذیری خاصی از خود نشان می دهند.Exapasin نوعی پروتئین سلولی است که باعث سست شدن دیواره و رشد بهتر سلول می شود. رشد سلولی از مهمترین عوامل تعیین میزان طول گیاه می باشد. در این مقاله به نحوه کنترل رشد سلول از طریق Exapasin می پردازیم.

مقدمه:

ساختار اندامهای زایشی گیاهی نقش اصلی را در طبقه بندی گیاهان Linneeus ایفا می کند. این نشان می دهد که شکل و اندازه دیگر گیاهان به میزان زیادی بسته به تغییرات شرایط محیطی می باشد در نور کم گیاهان برگهای کوچک ولی قد بلند با شاخه های کم دارند و در نور کافی برگها گسترده می شوند و ساقه دارای شاخه های متعدد می گردد. این نوع واکنشهای فراسلولی معمولاً برگرفته از واکنشهای درون سلولی در برابر تغییرات محیط می باشند. انعطاف پذیری زیاد در رشد گیاهان باعث ایجاد فرصتی برای کنترل رشد برای گیاه است.

قدرت تغییر در اندازه و شکل گیاه یک نکته مهم در کشاورزی محسوب می شود. اندازه یک اندام می تواند تحت تاثیر افزایشی اندازه سلول ها و یا افزایش تعداد آنها باشد. در نتیجه افزایش اندازه سلول و تعداد سلولهامی توانند دو عامل کنترل کننده اندازه بافتها به حساب آیند. در این مقاله بیشتر بر روی چگونگی کنترل رشد بافتها از طریق افزایش اندازه سلول می پردازیم.

سلولهای حیوانی از طریق افزودن ماده حیاتی به خود بزرگ می شوند ولی سلولهای گیاهی اغلب از طریق وارد کردن آب به واکوئلهای خودشان اندازه خودشان را افزایش می دهند که این بدون هیچ گونه افزایش در مقدار ماده سیتوپلاسمی صورت می گیرد.

ورود آب به داخل واکوئلها فشار تورژسانسی بر روی دیواره سلولی وارد می کند که باعث ثبات شکل سلولها می شود. بنابراین سلول گیاهی تنها زمانی می تواند افزایش حجم یابد که دیواره سلولی سست شود. با اینکه ورود آب به داخل سلول و سست شدن دیواره سلولی دو عامل اصلی در رشد سلولهای گیاهی به حساب می آیند، ولی آندوسیتوز آب نمی تواند یک عامل محدود کننده هم محسوب می شود زیرا میزان آب ورودی بسیار زیاد است.

به بیان دیگر تغییر در دیواره سلولی نقش اساسی و محوری در افزایش حجم سلولی ایفا می کند. تلاشهای انجام شده برای یافتن فاکتورهای مربوط به گسترش دیواره سلولی به کشف expansin منجر شد. Expansin عمل وارد شدن به داخل دیواره سلولی را همراه با از بین بردن پیوندهای هیدروژنی بین پلیمرهای دیواره انجام می دهد. مولکولهای اگزوژن expansin قابلیت توسعه سلولی و اندام زایی در گیاهان را دارند. نحوه بیان ژنهای expansin به میزان زیادی وابسته به رشد اندامها و شکل گیری درست آنها دارد. علاوه بر این بررسیهای جدید شامل دستکاری در نحوه بیان ژنهای expansin نقش expansin در رشد اندامهای گیاهی را به اثبات رسانیده است. این مقاله به بررسی این امکان که رشد اندامها تحت کنترل expansin باشد، می پردازد.

Expansin

اهمیت نقش دیواره سلول گیاهی اولین بار توسط Heyn در اوائل دهه 1930 در هلند مورد توجه قرار گرفت. Heyn دریافت که ساقه های تیمار شده با اکسین انعطاف پذیری بیشتری دارند و بررسی های بیشتر مشخص کرد که هورمون رشد گیاهی از طریق ایجاد دگرگونی در ساختار دیواره در رشد سلولی دخالت دارد. بعدها در دهه 1980 نشان داده شد که دیواره سلولهای ساقه در بافر اسیدی (6=PH) توسعه و گسترش زیادی می یابند . این یافته ها، تائیدی بر نظریه رشد اسیدی بود که می گوید رشد سلول های گیاهی با میانجیگری اکسین احتیاج به اسیدی شدن دیواره سلولی دارد. نکاتی که Cosgrove در تئوری تاثیر اسید بر توسعه دیواره سلولی بیان گردد. نشان گر معدود دیدگاه هایی در این پدیده بود:

تیمار با گرما یا پروتئاز باعث از بین رفتن دیواره سلولی می شود.

مقادیر بالایی از Q10 دیده شد.

پیوندهای احیاگر –SH قابلیت گسترش را بالا می برند.

تحقیق در مورد پروتئین سازی در سلول

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 2 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

پروتئین سازی در سلول چگونه انجام می شود؟

پروتئین‌ها مواد آلی بزرگ و یکی از انواع درشت‌ملکول‌های زیستی هستند که از زیرواحدهایی به نام اسید آمینه ساخته شده‌اند. پروتئین‌ها مانند زنجیری از یک کلاف سه‌بعدی بسپارهایی هستند که از ترکیب اسیدهای آمینه حاصل می‌شوند. اسیدهای آمینه مثل یک زنجیر خطی توسط پیوند پپتیدی میان گروه‌های کربوکسیل و آمین مجاور به یکدیگر متصل می‌شوند تا یک پلی پپتید را به وجود بیاورند. ترتیب اسیدهای آمینه در یک پروتئین توسط ژن مشخص می‌شود. اگرچه کد ژنتیک ۲۰ تا اسید آمینه استاندارد را معرفی می‌کند، در بعضی از اندامگان‌ها (ارگانیسم‌ها) کد ژنتیک شامل سلنوسیستئین و در بعضی از آرکی‌باکتری‌ها پ یرولزین می‌باشد. گاهی در پروتئین‌ها دگرگونی به وجود می‌آید: یا قبل از آنکه پروتئین بتواند به وظایفش در یاخته عمل کند و یا به عنوان قسمتی از مکانیسم بازرسی. پروتئین‌ها معمولا به یکدیگر می‌پیوندند تا یک وظیفه‌ای را با یکدیگر انجام دهند که این خود باعث استوار شدن پروتئین می‌شود. چون ترتیب‌های نامحدودی در توالی و طول زنجیره اسید آمینه‌ها در تولید پروتئین‌ها وجود دارد، از این رو انواع بی‌شماری از پروتئین‌ها نیز می‌توانند وجود داشته باشند[۱]

ساختار پروتئین

ساختار پروتئین، و یا ساختمان پروتئین به ساختاری گفته می‌شود که پروتئین به خود می‌گیرد. پروتئین دارای چهار ساختار می‌باشد.

ساختار اول: به توالی پروتئین که به صورت رشته‌ای از اسیدهای آمینه می‌باشد گفته می‌شود. پروتئین‌ها پلی‌مرهایی خطی از اسیدهای آمینه هستند که با پیوند پپتیدی بهم متصل شده‌اند.

ساختار دوم: به نظم‌های موضعی گفته می‌شود که پروتئین در حین تاشدگی به خود می‌گیرد. ساختار دوم پروتنئین‌ها خود به چند دسته تقسیم می‌شود:

ساختار دوم قسمتی از یک پروتئین؛مارپیچ آلفا به رنگ خاکستری و صفحه بتا به رنگ قرمز نمایش داده شده

مارپیچ آلفا ساده ترین و انعطاف پذیرترین ترتیب، کونفرماسیونی مارپیچی و راست گرد بود به نام مارپیچ آلفا. مارپیچ آلفا یکی از ساختارهای دوم رایج در پروتئین‌هاست. مارپیچ آلفا یک مارپیچ راست‌گرد است که ساختار آن هر ۴/۵ آنگستروم یک‌بار تکرار می‌شود. در هر دو مارپیچ آلفا، ۶/۳ اسید آمینه وجود دارد. یعنی هر ۵/۱ آنگستروم یک اسید آمینه در طول مارپیچ آلفا قرار می‌گیرد. هر گروه کربوکسیل و آمین در مارپیچ آلفا با اسید آمینه‌ای با فاصله چهار تا از خود، دارای باند هیدروژنی می‌باشد و این الگو در سراسر مارپیچ، غیر از چهار اسیدآمینه در دو انتهای آن تکرار شده‌است.

صفحه‌های بتا: ساختار صفحه‌های بتا، ساختار دوم بسیارکشیده و چین‌دار می‌باشد. یکی از تفاوت‌های مهم صفحه‌های بتا با مارپیچ آلفا این است که اسیدآمینه‌هایی که معمولاً در ساختار اول زنجیره پروتئینی با فاصله زیاد از هم قرارگرفته‌اند، برای تشکیل این ساختار در مجاورت یکدیگر قرار می‌گیرند بنابراین صفحه‌های بتا تمایل به سختی داشته و انعطاف‌پذیری ناچیزی دارند. پیوندهای هیدروژنی بین‌رشته‌ای که میان گروه‌های CO یک رشته بتا و NH رشته بتای مجاور ایجاد می‌شوند، به صفحات بتا پایداری می‌بخشند و باعث می‌شوند که این صفحات ظاهری زیگزاگ داشته باشند.

ساختار سوم: حالت سه‌بعدی که پروتئین بعد از پیچش به خود می‌گیرد گفته می‌شود.

ساختار چهارم: حالت قرارگیری چند پروتئین در فضا کنار یکدیگر. بیشتر پروتئین‌ها از پیوند زنجیرهای پلی پپتیدی مشابه و یا متفاوت ساخته شده‌اند، اتصال بین زنجیرها توسط پیوندهای ضعیف تری برقرار می‌گردد. این ساختارترتیب قرارگرفتن زیر واحدهای یک پروتئین را شرح می‌دهد و نقش مهمی در توضیح چگونگی شرکت پروتئین در واکنش‌های شیمیایی دارد.