ده راهکار برای تعلیم و تربیت برتر

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

ده راهکار برای تعلیم و تربیت برتر

شاید یکی از شاخص‌ترین تفاوت‌های تعلیم و تربیت در گذشته و حال، لزوم توجه آموزگاران به مشکلات متعدد تعلیم و تربیتی دانش‌آموزان باشد، که این امر ناشی از درگیری دانش‌آموزان امروزی با نابسامانی متعدد، اعم از آموزشی و پرورشی است.

در نگاهی کلی می‌توان مشکلات آموزشی - پرورشی کودکان و نوجوانان را از مواردی چون ناتوانی در فراگیری آموزش‌ها تا انواع نابسامانی‌های روحی- روانی دانست، که به این ترتیب جای بحثی نمی‌ماند که آموزگاران موظف‌اند بخشی از نیازهای این دانش‌آموزان را پاسخ گویند. از نگاهی دیگر اگر آموزگاران نخواهند تا نتوانند نابسامانی ذهنی - جسمی دانش‌آموزان‌شان را برطرف کنند، بی‌تردید دانش‌آموزان به دلیل درگیری‌های ذهنی‌شان آنچه را که آموزش داده می‌شود، فرا نمی‌گیرند.

در این بررسی سعی شده تا ده راهکار ساده اما مهم برای برقراری ارتباط آموزگار با دانش‌آموزان با هدف رفع مشکلات مختلف آنها ارائه شود.

با دانش‌آموزان مرتبط شویم

آموزگار به صندوقچه اسرار دانش‌آموزان تبدیل شود، سخنان آنها را بشنود و سعی کند بی آن که دیگران را به شکلی نادرست در جریان مشکلات آنها قرار بدهد، مشکلات را به بهترین نحو با والدین و اولیای مدرسه در میان گذاشته و تلاش خود را در جهت رفع آنها معطوف کند. اعتماد دانش‌آموز به آموزگار باعث می‌شود تا دانش‌آموز آزادانه مسایلش را با آموزگار در میان گذاشته و از او کمک بخواهد. برای آن که بتوانیم دانش‌آموزان و مشکلات آنها را شناخته و یاری‌شان کنیم، دقایق پایانی کلاس را هر بار به گفت وگو با یک یا چند نفر از دانش‌آموزان اختصاص دهیم تا از علایق، خواسته‌ها و مشکلات آنها آگاه شویم. در سایه این شناخت و آگاهی، برقراری ارتباط آسان‌تر و رفع مشکلات سهل‌تر خواهد شد. از سوی دیگر، ارتباط منطقی و صمیمی دانش‌آموز و آموزگار، احساس آرامش را بر کلاس درس حاکم می‌کند و این احساس خوشایند فرایند آموزش - فراگیری را به حرکتی دلچسب و تأثیرگذار تبدیل می‌کند.

اختصاص ساعت‌هایی خاص به گفت وگو با دانش‌آموزانی که با مشکلات بیشتری روبه‌رو هستند، بسیار راهگشا است.

او را به سوی خوب بودن سوق دهیم

روانشناسان معتقدند سرآغاز تصحیح رفتارهای ناشایست دانش‌آموزان تفسیر خوب رفتارهای نادرست آنها است؛ به این معنی که برای مقابله با رفتارهای ناپسند دانش‌آموزان، به جای دعوا و مشاجره، با آنها به خوبی و با منطق و آرامش برخورد کرده و رفتار آنها را به گونه‌ای دیگر و یا از

نگاهی دیگر تعبیر و تفسیر کنیم.

دانش‌آموز ناآرام سعی دارد تا به هر شکل ممکن نظم کلاس را به هم ریخته و آموزگار و همکلاسی‌هایش را آزار دهد؛ که این ناآرامی و اذیت ممکن است به دلایل مختلف اعم از ابتلا به بیش‌فعالی؛ نا‌بسامانی‌های روحی - روانی؛ نیاز به جلب توجه و... بروز کند.

اما علت هر چه هست، نباید با او برخوردی تند و خشن داشت. گفت وگو با او و تفسیر رفتارهای ناپسند او به گونه‌ای دیگر، دانش‌آموز را از ادامه روند نامناسبی که در پیش گرفته، باز می‌دارد.

به طور مثال هنگامی که با شیطنت سعی دارد تا نظم کلاس را به هم بریزد، به جای خشمگین شدن تنها به گفتن این عبارت بسنده کنید که: «او سعی دارد تا با شوخی‌هایش خستگی را از تن همه ما به در کند.» استفاده از عبارت‌هایی از این دست دانش‌آموز را شرمنده کرده و او را به سوی تصحیح رفتار خویش سوق می‌دهد.

راهنمایی‌ها باید ساده، کوتاه و کارا باشد

جوانان و نوجوانان، حتی کودکان از نصیحت بیزارند و هر چه صحبت‌ها به سوی نصیحت و پرگویی پیش برود نتیجه عکسی را به دنبال دارد. بنابراین با کوتاه‌ترین اما بهترین و تأثیرگذارترین عبارت‌ها آنها را راهنمایی کنید. به جای ریز شدن در مسایل و بحث و گفت وگوی بیهوده، تلاش کنید تا با فهرست‌بندی مطالب و پرداختن به نکات کلیدی و مورد نظر، در کوتاه‌ترین زمان ممکن به بهترین نتیجه دست یابید. روانشناسان عقیده دارند برای نتیجه‌گیری بهتر، کافی است کلیدهای موفقیت به صورت خلاصه و فهرست‌وار به آنها ارائه شده و هر بار تنها یادآوری کوتاهی درباره سرفصل‌ها صورت بگیرد. ذهن دانش‌آموزان خودبه‌خود و براساس داده‌های کلیدی، راه صحیح را پیدا خواهد کرد. این روش برای آموزگاران و والدین توصیه شده و پرگویی مضرترین شیوه برای تصحیح رفتار دانش‌آموزان است. دوستی و رفاقت را شکوفا کنید

روانشناسان براین باورند که همسالان بیش از دیگران یکدیگر را باور داشته و به سخنان و رفتارهای یکدیگر اعتماد دارند. بنابراین با

تربیت دینی کودکان در دوره‌ی پیش از دبستان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 58

تربیت دینی کودکان در دوره‌ی پیش از دبستان

مقدمه

آموزش و پرورش در دوره‌ی پیش از دبستان، از دیرباز در کشور ما به عنوان مرحله‌ای از آموزش مطرح بوده است. یعنی از همان زمانی که برنامه‌ریزی در امر تعلیم و تربیت کودکان در دوره‌ی دبستان به طور جدی مورد توجه قرار گرفت، مسئله‌ی تعلیم و تربیت کودکان در سال‌های اولیه‌ی پیش از دبستان نیز، که باید آن را سال‌های سازندگی و تشکیل دهنده‌ی بسیاری از صفات و ویژگی‌های کودک نامید، از اهمیت خاصی برخوردار بوده است؛ لیکن، کمبودها و تنگناهای اطلاعاتی و اقتصادی همواره موجب کوتاهی در پرداختن به آن گردیده است.

نگاهی گذرا به تغییرات و تحولات آموزش و پرورش پیش از دبستان، در طول بیش از نیم قرن گذشته، نشانگر این واقعیت است که مبحث تربیت دینی گاهی به عمد و گاهی به سهو نادیده گرفته شده یا براساس یافته‌های پژوهشی بدان پرداخته نشده است؛ لیکن تزلزل و مشکلات موجود در اعتقادات دینی جوانان این عصر ایران زمین، لزوم بازنگری عمیق و مبتنی بر مطالعه را در برنامه‌های دوره‌ی پیش از دبستان الزامی می‌کند.

در این مقاله در پی آنیم که با توجه به ویژگی‌های فطری دین‌خواهی و خداجویی کودکان پیش دبستانی و نیز با درنظر گرفتن احادیث و رهنمود‌های بزرگان دین، به راه‌های عملی در تربیت دینی کودکان، در دوره‌ی پیش از دبستان، دست یابیم.روش‌های تربیت دینی کودکان پیش دبستانی کودک امانتی الهی و ودیعه‌ای آسمانی است که به پدر و مادر سپرده شده است. قلب پاک کودک، گوهری گران‌مایه و نفیس و آیینه‌ای روشن است که از هر گونه نقش و نگاری خالی است و در عین حال قابلیت پذیرش هر نقشی را دارد... پس اگر وی را طبق اصول صحیح تعلیم و تربیت، به عادات و صفات نیک پرورش دهند، به آن عادات خو گرفته، بر آن صفات نشو و نما می‌کند.(سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی، 1365)

هدایت کودکان جز از طریق پرورش صحیح مذهبی آنان میسر نیست و کودکان برای پذیرش رفتار‌هی صحیح و مطلوب اجتماعی از طریق آموزش مسایل دینی، آمادگی بیشتری دارند تا از راه‌های دیگر. در مرحله‌ی پیش از دبستان، بهتر است آموزش مسایل به صورت «آموزش غیر مستقیم» باشد و هر کودک به تناسب میزان تمایل و توان خویش کشف کند و یاد بگیرد. علاوه بر آن بهتر است کودک در انجام فعالیت‌ها از آزادی بیشتری برخوردار شود و آموزش برای او جنبه‌ی سرگرمی و بازی داشته باشد. در روش آموزش غیر مستقیم، کودکان فرصت دارند برنامه‌های کار خود را تنظیم کنند و درباره‌ی دانسته‌ها و کشفیات خود، پرسش‌های گوناگون مطرح نمایند. ارزشیابی از آموخته‌های آنان نیز باید به صورت غیر مستقیم انجام شود، مانند ارزشیابی در حین بحث و گفت وگو و مشاهده. به بیان دیگر، نیازی نیست سخن از امتحان به میان آید.

ویژگی‌های که در دوره‌ی پیش از دبستان بسیار مهم است و باید به آن‌ها توجه کرده، روش‌های آموزشی را براساس آن ویژگی‌ها طرح‌ریزی نمود، عبارت‌اند از:1-علاقه‌ی کودکان به بازی.

2-قدرت و نیاز کودکان به الگوگیری، نقش‌پذیری و تقلید در این سن.3- شادی کودکان و علاقه‌ی آن‌ها به مطالب آهنگین.گستره‌ی برنامه‌ها و فعالیت‌های دوران پیش دبستانی را نیز می‌توان در موارد زیر خلاصه کرد:

الف) توسعه‌ی مهارت‌های حسی و حرکتی.

ب) توسعه‌ی مهارت‌های کلامی.

ج) توسعه‌ی مهارت‌های شناختی.

د) توسعه‌ی مهارت‌های اجتماعی.

هـ) توسعه‌ی قوای خلاق و زیبایی شناختی.

و) تقویت مهارت‌های خود‌یاری و رشد عاطفی. (افروز، 1378)

دکتر غلامحسین شکوهی (1363)، اهداف عمده‌ی آموزش و پرورش در دوره‌ی قبل از دبستان را به صورت زیر بیان کرده است:

پرورش عادات مفید در کودک به منظور تأمین تندرستی و ایجاد مهارت‌های که برای تطبیق شخص با محیط لازم است.

پرورش رفتارهای اجتماعی مطلوب در کودکان.

پرورش عواطف کودکان.

کمک به پرورش استعداد‌های فطری کودکان.

ایجاد حس اعتماد به نفس و امنیت خاطر در کودکان.

متوجه ساختن کودک به دنیای پیرامونش.

تشویق حس استقلال‌طلبی.

پرورش حس زیبایی‌شناسی در کودکان.

با یک بررسی ساده می‌توان جایگاه تربیت دینی کودکان را در کنار هر یک از موارد بالا یا به شکل چتر فلسفی گسترده در بالای موارد فوق مشاهده کرد. برای مثال، در پرورش عواطف کودک مسلمان، علاوه بر پرورش حسّ نوع‌دوستی، به پرورش حس برادری اسلامی و کنترل عواطف نیز توجه می‌شود. علاوه بر آن برای ایجاد حس اعتماد به نفس در کودک مسلمان، گوشزد کردن

مقاله نقش و مسئولیت مشترک و اختصاصی والدین در تربیت فرزندان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 30

عنوان :

نقش و مسئولیت مشترک و اختصاصی

والدین در تربیت فرزندان

چکیده:

موضوع مورد تحقیق بر این فریضه استوار است که پدر و مادر در تربیت فرزندان نقش و مسئولیت موثر دارند یا به طور کلی نقش پدر و مادر در تربیت فرزندان تا چه میزان است و برای رسیدن به درستی یا نادرستی فریضه مورد نظر و پاسخ قانع کننده در این مورد سئوالاتی که در این تحقیق ارائه گردیده .

1: آیا هر یک از والدین در تربیت فرزندان بطور خاص وظایف جداگانه دارند یا وظیفه آنها مشترک است .

2:نقش و مسئولیت کدامیک از والدین در تربیت فرزندان بیشتر موثر است .

تربیت فرزندان از حساسترین موضوع هائی است که والدین باید به آن توجه بیشتری داشته باشند در میان سایر عوامل نقش جو عاری آزاد عاری از تهدید و فشار توأم با همکاری و همدلی در رشد تربیتی فرزندان مورد تأثیر قرار گرفته است .

از نظر قرآن و روایات اهل بیت (ع) از نظر تاریخ و تجزیه اثبات شده است که پدر و مادر در سرنوشت اولاد دخالت موثر دارند تأ ثیر بااندازه ای است که از پیامبر اسلام (ص) روایت مشهور رسیده ( السعید‏‏‏ُ مَنٌ سعد فی بطن اُمه ئ اشقی من شقی فی بطن اُمه )

دل مادر، زمینه ساز برای سعادت و یا برای شقاوت به عبارت دیگر پدر و مادر زمینه ساز سعادت و یا شقاوت بچه اند .

مقدمه:

بعقیده ما مهمترین دورة تربیت کردن ، دوره خردسالی و کودکی و نوجوانی است و بعبارت دیگر هر چه سن در دوره ی پائین تر قرار داشته باشد تربیت عملی تر و امکان پذیرتر است . برخی از رونشناسان و دانشمندان تربیت ،عقیده دارند که تمام شخصیت کودک تا سن هفت سالگی او تکوین می یابد شاید نظر عمده آنان آمادگی بیشتر و پذیرش کاملتر کودکان می باشد اسلام نیز به دوره کودکی و نوجوانی اهمیت خاص قائل شده است رفتار پدر و مادر با فرزندان دختر و پسر خود متفاوت از یکدیگر است مادران ما اگر چه می کوشند رفتار یکسانی با تمامی فرزندان داشته باشند نسبت به دختران سختگیر تر هستند در مقابل پدران می کوشند تا فرزندان پسر را تحت سلطه ی خود گیرند و با فرزندان دختر رفتاری نرم و ملایم دارند .

اگر جه پدر و مادر هر دو در ساختمان اصلی کودک سهیم هستند زیرا سلول جنسی زن و مرد باید فرزند را بسازد ولی مادر از این نظر که متجاوز از نه ماه باید جنین را در رحم خود نگه دارد ، شرایط زندگی او در زندگی جنین اثر مستقیم دارد . پس سهم مادر و مسئولیت او در تولد فرزند سالم بیش از پدر خواهد بود.

مادر باید توجه کند که سعادت و یا شقاوت ، خوشبختی یا تیره بختی فرزند آینده اش تا حد زیادی به اصول رفتار و عملکرد او در این دوران دارد . پدر در همه امری که بیان شد نقش مهمی بر عهده دارد . مرد باید با حمایت و مراقبت مستمر خود همسرش را یاری کند و با ایجاد امید و الگویی در او ، زمینه مناسبی برای پرورش جنین فراهم سازد .

بعد از تولد طفل معمولا مراقبت و مواظبت مادر تا 7 سالگی بیشتر از پدر است بخاطر ارتباط مستمر مادر با فرزندان در محیط خانه و بعد از 7 سالگی نقش و مسئولیت پدر بیشتر می گردد البته بعد از رسیدن فرزندان به 7 سالگی پدر و مادر در تربیت فرزندان بطور مشترک نقش و مسئولیت دارند.

در پایان نکته جالب در تربیت فرزندان اینست که همه پدران و مادران فرزندان خود را تربیت می نمایند ولی متأ سفانه به راه و روش تربیت آشنایی نداشته ، صلاحیت تربیت کردن را واجد نمی باشند پس آنها باید در عین برخورداری از علاقه و شوق تربیت و راهنمایی باید به شیوه تربیتی آشنایی کامل داشته و آنها را در امر سازندگی بکار گیرند .

تعریف تربیت

تربیت : عبارتست از پرورش دادن ، یعنی استعداد های درونی را که بالقوه در یک شئ موجود است به فعلیت در آوردن و پروردن و لهذا تربیت فقط در مورد جاندارها یعنی گیاه و حیوان و انسان صادق است و اگر در مورد غیر جاندار این کلمه را بکار می بریم مجازاً بکار برده ایم نه اینکه به مفهوم واقعی ، آن شئ را پرورش داده ایم . یعنی یک سنگ و یا یک فلز را نمی شود پرورش داد . آنطور که یک گیاه یا یک حیوان و یا یک انسان را پرورش می دهند این پرورش دادنها به معنی شکوفا کردن استعدادهای درونی آن موجود ها است که فقط در مورد موجود های زنده صادق است . و از همین جا معلوم می شود که تربیت تابع و پیرو فطرت ، یعنی تابع و پیرو طبیعت سرشت شئ باشد اگر بنا باشد یک شئ شکوفا شود باید کوشش کرد همان استعدادهایی که در آن هست بروز و ظهور بکند .

تربیت پرورش دادن استعدادهای انسانی است که البته شامل پرورش جسم نیز می شود و پس تربیت ساختن نیست که مثلاً خانه ای را می سازند که اجزاء و اشیائی را با هم ترکیب می کنند و نظمی میانشان برقرارمی سازند ، بلکه از نوع پرورش یک موجود

پایان نامه توصیف عملکرد مرکز آموزش و تربیت مربی سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران در دهه 70 (word)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 17

توصیف عملکرد مرکز آموزش و تربیت مربی سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران در دهه 70

پایان نامه :

برای دریافت درجه کارشناسی ارشد

در رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی

عنــوان :

توصیف عملکرد مرکز آموزش و تربیت مربی سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران در دهه 70

خلاصه تحقیق:

تحقیق حاضر با هدف توصیف عملکرد مرکز آموزش و تربیت مربی سازمان تربیت بدنی در دهة 70 انجام شد. این پژوهش از نوع توصیفی بوده که به شکل میدانی انجام گرفته است. نمونه آماری 10 نفر از مدیران، 11 نفر از مدرسین و 128 نفر از فارغ التحصیلان مرکز آموزش بودند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه هایی بود که از سه بخش مشخصات فردی، آموزش و اداری – اجرایی تشکیل می شدند. برای تجزیه داده ها از دو روش آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. داده های توصیفی با استفاده از روش آمار توصیفی تجزیه و فراوانی، درصد و میانگین محاسبه و نتایج در جداول و شکل ها ارائه شدند. برای آزمون فرضیه های تحقیق از روش آماری مجذور کای استفاده گردید.

نتایج نشان داد که:

اکثر مدرسین در رشته تربیت بدنی تحصیل کرده بودند و از شغل مدرسی رضایت داشتند. همچنین 91% آنان اعلام نمودند که از طرح درس استفاده می کردند.

اکثر مدیران اعلام داشتند که دوره تخصصی مدیریت و یا مدیریت آموزشی را گذرانده اند. در بخش آموزش مهمترین مشکلات از دیدگاه فارغ التحصیلان عبارت بودند از کمبود وسایل کمک آموزشی، کمبود کتاب و جزوه، کمبود فضاهای آموزشی، عدم همخوانی روش ارزشیابی دروس نظری با محتوای دروس و از دیدگاه مدرسین این مشکلات عبارت بودند از کمبود وسایل کمک آموزشی، کمبود کتاب و جزوه، نبود مدرسین متخصص برای تدریس دروس نظری که از نتایج به دست آمده مشخص می شد که مشکلات مدرسین وفارغ التحصیلان در بخش آموزش به جز یک مورد مشابه بوده است. همچنین اکثرفارغ التحصیلان از نحوة گذراندن اوقات خود در مرکز آموزش رضایت نداشتند.

در بخش آمار استنباطی نیز نتایج پژوهش به شرح ذیل بوده است:

بین نظرات آزمودنی ها در بخش آموزش (استفاده از طرح درس در دروس نظری توسط مدرسین) تفاوت معنی داری وجود نداشت.

بین نظرات آزمودنی ها در بخش آموزش (همخوانی تدریس دروس عملی با محتوای کتاب و جزوه) تفاوت معنی داری وجود نداشت.

بین نظرات آزمودنی ها در بخش اداری (افزایش کارآیی و ایجاد شایستگی با تحصیل در مرکز آموزش) تفاوت معنی داری وجود نداشت.

بین نظرات آزمودنی ها در بخش اداری (استفاده از وسایل کمک آموزشی) تفاوت معنی داری وجود نداشت.

بین نظرات آزمودنی ها در بخش اداری (استفاده از کتابخانه تخصصی) تفاوت معنی داری وجود نداشت.

واژه های کلیدی: آموزش، عملکرد، مرکز آموزش، نیروی انسانی

در میان سازمان ها و نهادهایی که جهت توسعه و تعمیم سلامتی جامعه در تلاشند، سازمان تربیت بدنی از بزرگترین آنها می باشد. علمی کردن فعالیت های ورزشی از طریق توسعه و تقویت امر آموزش و تحقیقات و نیز ارتقاء سطح تخصصی نیروی انسانی، بخشی از اهداف این سازمان بوده و لازم است نسبت به تأمین مربیان ورزش کارآمد که اساسی ترین رکن در راستای اهداف این سازمان تلقی می گردد، اقدام شایسته به عمل آید. حوزة معاونت فرهنگی و آموزشی سازمان تربیت بدنی برحسب رسالت و مسؤولیت خود، مرکز آموزش تربیت بدنی و علوم ورزشی را تأسیس نمود که از اهداف اصلی آن تربیت نیروی انسانی متخصص در زمینة تربیت بدنی می باشد.

حوزة معاونت فرهنگی و آموزشی این سازمان با تأسیس این مرکز به منظور بالا بردن سطح معلومات علمی و توانایی های مربیان و آشنا نمودن هرچه بیشتر آنان در زمینه علوم ورزشی و هماهنگ نمودن آموزش مربیان برای اخذ درجات 3 و 2 و 1، ممتاز و بین المللی مربی گری و دوره های کاردانی، کارشناسی و کارشناسی ارشد تربیت بدنی در این مرکز، سعی در تربیت نیروهای متخصص ورزشی جهت ارتقای سطح علمی و کیفی نیروهای انسانی خود داشته و ضرورت تعیین، تأمین و تربیت و جذب نیروی انسانی در مرکز آموزش از موارد مورد نظر می باشد. و اما سؤال مهمی که باید در کنار سایر مسائل بررسی شود این است که آیا فارغ التحصیلان از شایستگی های علمی و مهارتی و انگیزش لازم برای انجام وظایف برخوردار هستند؟ آیا مرکز آموزش آنان را بر اساس شایستگی ها و وظایف مورد انتظار سازمان تربین بدنی آماده نموده است؟ دیدگاه فارغ التحصیلان در رابطه با عملکرد این مرکز چیست؟

برای تربیت و آماده سازی مطلوب دانشجویان این مرکز، قطعاً علاوه بر وجود مدرسین متخصص و متعهد، وجود اماکن و تجهیزات آموزشی و ورزشی از اهمیت بالایی برخوردار است و تأمین این نیازها، نیازمند بودجه کافی و متناسب با فعالیت‌ها می باشد. بدیهی است شناخت و بررسی عوامل ذکر شده و بررسی وضعیت موجود مرکز آموزش می تواند دست اندرکاران را در رفع کمبودها و برنامه ریزی منطقی تر یاری نماید. همچنین یافته های این تحقیق می‌تواند به عنوان یک مرجع معتبر جهت ارزیابی کیفی و کمی مرکز آموزش و تربیت مربی محسوب شده و توان بالقوه این مرکز را مشخص نموده و از طرفی به عنوان یک منبع اطلاعاتی در سیستم اطلاعاتی سازمان تربیت بدنی منعکس شده و همچنین نقاط قوت و ضعف سیستم آموزشی را در یک سازمان مشخص نماید.

پایان نامه توصیف عملکرد مرکز آموزش و تربیت مربی سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران در دهه 70 (word)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 17

توصیف عملکرد مرکز آموزش و تربیت مربی سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران در دهه 70

پایان نامه :

برای دریافت درجه کارشناسی ارشد

در رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی

عنــوان :

توصیف عملکرد مرکز آموزش و تربیت مربی سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران در دهه 70

خلاصه تحقیق:

تحقیق حاضر با هدف توصیف عملکرد مرکز آموزش و تربیت مربی سازمان تربیت بدنی در دهة 70 انجام شد. این پژوهش از نوع توصیفی بوده که به شکل میدانی انجام گرفته است. نمونه آماری 10 نفر از مدیران، 11 نفر از مدرسین و 128 نفر از فارغ التحصیلان مرکز آموزش بودند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه هایی بود که از سه بخش مشخصات فردی، آموزش و اداری – اجرایی تشکیل می شدند. برای تجزیه داده ها از دو روش آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. داده های توصیفی با استفاده از روش آمار توصیفی تجزیه و فراوانی، درصد و میانگین محاسبه و نتایج در جداول و شکل ها ارائه شدند. برای آزمون فرضیه های تحقیق از روش آماری مجذور کای استفاده گردید.

نتایج نشان داد که:

اکثر مدرسین در رشته تربیت بدنی تحصیل کرده بودند و از شغل مدرسی رضایت داشتند. همچنین 91% آنان اعلام نمودند که از طرح درس استفاده می کردند.

اکثر مدیران اعلام داشتند که دوره تخصصی مدیریت و یا مدیریت آموزشی را گذرانده اند. در بخش آموزش مهمترین مشکلات از دیدگاه فارغ التحصیلان عبارت بودند از کمبود وسایل کمک آموزشی، کمبود کتاب و جزوه، کمبود فضاهای آموزشی، عدم همخوانی روش ارزشیابی دروس نظری با محتوای دروس و از دیدگاه مدرسین این مشکلات عبارت بودند از کمبود وسایل کمک آموزشی، کمبود کتاب و جزوه، نبود مدرسین متخصص برای تدریس دروس نظری که از نتایج به دست آمده مشخص می شد که مشکلات مدرسین وفارغ التحصیلان در بخش آموزش به جز یک مورد مشابه بوده است. همچنین اکثرفارغ التحصیلان از نحوة گذراندن اوقات خود در مرکز آموزش رضایت نداشتند.

در بخش آمار استنباطی نیز نتایج پژوهش به شرح ذیل بوده است:

بین نظرات آزمودنی ها در بخش آموزش (استفاده از طرح درس در دروس نظری توسط مدرسین) تفاوت معنی داری وجود نداشت.

بین نظرات آزمودنی ها در بخش آموزش (همخوانی تدریس دروس عملی با محتوای کتاب و جزوه) تفاوت معنی داری وجود نداشت.

بین نظرات آزمودنی ها در بخش اداری (افزایش کارآیی و ایجاد شایستگی با تحصیل در مرکز آموزش) تفاوت معنی داری وجود نداشت.

بین نظرات آزمودنی ها در بخش اداری (استفاده از وسایل کمک آموزشی) تفاوت معنی داری وجود نداشت.

بین نظرات آزمودنی ها در بخش اداری (استفاده از کتابخانه تخصصی) تفاوت معنی داری وجود نداشت.

واژه های کلیدی: آموزش، عملکرد، مرکز آموزش، نیروی انسانی

در میان سازمان ها و نهادهایی که جهت توسعه و تعمیم سلامتی جامعه در تلاشند، سازمان تربیت بدنی از بزرگترین آنها می باشد. علمی کردن فعالیت های ورزشی از طریق توسعه و تقویت امر آموزش و تحقیقات و نیز ارتقاء سطح تخصصی نیروی انسانی، بخشی از اهداف این سازمان بوده و لازم است نسبت به تأمین مربیان ورزش کارآمد که اساسی ترین رکن در راستای اهداف این سازمان تلقی می گردد، اقدام شایسته به عمل آید. حوزة معاونت فرهنگی و آموزشی سازمان تربیت بدنی برحسب رسالت و مسؤولیت خود، مرکز آموزش تربیت بدنی و علوم ورزشی را تأسیس نمود که از اهداف اصلی آن تربیت نیروی انسانی متخصص در زمینة تربیت بدنی می باشد.

حوزة معاونت فرهنگی و آموزشی این سازمان با تأسیس این مرکز به منظور بالا بردن سطح معلومات علمی و توانایی های مربیان و آشنا نمودن هرچه بیشتر آنان در زمینه علوم ورزشی و هماهنگ نمودن آموزش مربیان برای اخذ درجات 3 و 2 و 1، ممتاز و بین المللی مربی گری و دوره های کاردانی، کارشناسی و کارشناسی ارشد تربیت بدنی در این مرکز، سعی در تربیت نیروهای متخصص ورزشی جهت ارتقای سطح علمی و کیفی نیروهای انسانی خود داشته و ضرورت تعیین، تأمین و تربیت و جذب نیروی انسانی در مرکز آموزش از موارد مورد نظر می باشد. و اما سؤال مهمی که باید در کنار سایر مسائل بررسی شود این است که آیا فارغ التحصیلان از شایستگی های علمی و مهارتی و انگیزش لازم برای انجام وظایف برخوردار هستند؟ آیا مرکز آموزش آنان را بر اساس شایستگی ها و وظایف مورد انتظار سازمان تربین بدنی آماده نموده است؟ دیدگاه فارغ التحصیلان در رابطه با عملکرد این مرکز چیست؟

برای تربیت و آماده سازی مطلوب دانشجویان این مرکز، قطعاً علاوه بر وجود مدرسین متخصص و متعهد، وجود اماکن و تجهیزات آموزشی و ورزشی از اهمیت بالایی برخوردار است و تأمین این نیازها، نیازمند بودجه کافی و متناسب با فعالیت‌ها می باشد. بدیهی است شناخت و بررسی عوامل ذکر شده و بررسی وضعیت موجود مرکز آموزش می تواند دست اندرکاران را در رفع کمبودها و برنامه ریزی منطقی تر یاری نماید. همچنین یافته های این تحقیق می‌تواند به عنوان یک مرجع معتبر جهت ارزیابی کیفی و کمی مرکز آموزش و تربیت مربی محسوب شده و توان بالقوه این مرکز را مشخص نموده و از طرفی به عنوان یک منبع اطلاعاتی در سیستم اطلاعاتی سازمان تربیت بدنی منعکس شده و همچنین نقاط قوت و ضعف سیستم آموزشی را در یک سازمان مشخص نماید.