تحقیق؛ پرستاری در اسلام

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

پرستاری در اسلام

6

ءپرستاری، به معنای کمک به رفع نیازهای‏جسمی و روانی بیمار است و در کشورهای‏غربی پس از کارهای پرستاری فردی به نام‏فلورانس نایشنگل آغاز می‏گردد، و قدمتی به‏طول چند صد سال دارد.

در اسلام پرستاری از شروع جنگ‏های‏اولیه در صدر اسلام در میادین جنگ‏ها شروع‏گردیده و تاریخ هزار ساله دارد.

در بعضی روایات، از پرستاری پیامبرانی نام‏برده شده که قبل از ظهور اسلام‏می‏زیسته‏اند.

لزوم پرستاری

امام صادق‏علیه السلام:

«المؤمن فی تبارهم و تراحمهم و تعاطفهم‏کمثل الجسد اذا اشتکی تداعی له سائره‏بالسهر و الحمی‏» (1)

مؤمنان در احسان و نیکی به یکدیگر ومهرورزیدن و مهربانی به هم، مانند پیکری‏هستند که هرگاه عضوی از آن به دردآید،اعضای دیگر نیز به بی‏خوابی و تب با اوهمدردی می‏کنند.

در جامعه اسلامی، افراد نسبت‏به یکدیگرنباید و نمی‏توانند بی‏تفاوت باشند، وپایه واساس زندگی بر محبت و رسیدگی به یکدیگرمی‏باشد، به خصوص نسبت‏به سالمندان یابیماران این تعهد و احسان باید صورت پذیرد.

پرستاری از دیدگاه ائمه‏علیهم السلام

در موقعیت‏های متفاوت پیامبر و ائمه‏گرامی‏علیهم السلام رهنمودهای فراوانی در این امرارائه فرموده‏اند. از جمله سخنانی که‏پیامبرصلی الله علیه وآله در آخرین روزهای عمربابرکتشان در مسجد مدینه فرمودند: چنین‏است: «من قام علی مریض یوما و لیلة بعثه‏الله مع ابراهیم الخلیل‏علیه السلام فجاز علی‏الصراط کالبرق اللامع و من سعی لمریض‏فی حاجة فقضاها خرج من ذنوبه کیوم‏ولدته امه‏» (2)

کسی که یک روز و یک شب پرستاری‏بیماری را به عهده بگیرد، خداوند او را باابراهیم خلیل‏علیه السلام محشور می‏کند، پس هم‏چون درخشش برقی از صراط عبور می‏کند وکسی که در برطرف کردن نیازهای مریض‏تلاش کند و نیاز او را برآورد، همانند روزی که‏از مادر متولد شده است از گناهانش پاک‏می‏گردد.

این رهنمودها نشانگر اهمیت رسول‏گرامی‏صلی الله علیه وآله بر پرستاری بوده و تاکید ایشان رابر همیاری در جامعه نشان می‏دهد.

امام صادق‏علیه السلام عن رسول الله‏صلی الله علیه وآله: «من‏سعی لمریض فی حاجة قضاها اولم یقضهاخرج من ذنوبه کیوم ولدته امه...» (3)

کسی که برای برآوردن نیاز بیماری تلاش‏کند، خواه نیازاو برآورده شود یا نه همانندروزی که از مادر متولد شده است از گناهان‏پاک می‏گردد.

علاوه براهمیت موضوع تاکید بر عمل‏انجام شده توسط پرستار دارد که مهم نیست‏و عمل است‏حال خواه منجر به نتیجه دلخواه‏گردد یا خیر، و شرط پاداش پرستار را منوط به‏بهبودی نیاروده و با ایجاد انگیزه بسیار راسخ‏در این امر به پرستاری تشویق می‏فرمایند.

پرستاری بزرگان

یوسف‏علیه السلام

یکی از پیامبران که نسبت پرستاری به اوداده شده حضرت یوسف‏علیه السلام می‏باشد، علامه‏مجلسی در کتاب بحارالانوار آورده‏اند: (4)

امام صادق‏علیه السلام: یکی از عواملی که موجب‏شد حضرت یوسف‏علیه السلام را فردی نیکوکاربدانند، این بود که در زندان به امر بیماران وپرستاری از آنان اهتمام می‏روزید و از آنان‏مراقبت می‏نمود.

با استناد به این حدیث می‏توان بر ارزش وتکریم پرستاری پی‏برد. امام صادق‏علیه السلام یکی‏از عوامل رشد و تعالی حضرت یوسف‏علیه السلام رادر مراقبت از بیماران ذکر نموده است.

پیامبرصلی الله علیه وآله

حضرت علی‏علیه السلام، گوشه‏ای از پرستاری‏پیامبرگرامی‏صلی الله علیه وآله را در شبی که وجود مبارک‏ایشان مبتلا به تب بوده یادآوری‏می‏نمایند. (5)

علی‏علیه السلام: شبی تب وجودم را فراگرفت وخواب را از من ربود. بدین جهت رسول‏خداصلی الله علیه وآله تا صبح نیز بیدار بود و شب را بین‏من و نماز تقسیم می‏کرد. پس از نماز نزد من‏می‏آمد و جویای حال من می‏شد و با نگاه‏کردن به من از وضعیت‏بیماری‏ام اطلاع‏می‏یافت و شیوه پیامبرصلی الله علیه وآله تا طلوع صبح این‏چنین بود. پس از آن که حضرت با اصحاب‏نماز گذاردند در حق من دعا کردند که خدایا!علی را شفا ده و سلامتی بخش که به خاطربیماری‏اش تا صبح نخوابیدم.

علی‏علیه السلام

امام حسین‏علیه السلام: چون فاطمه زهراعلیها السلام‏دخترگرامی رسول خداصلی الله علیه وآله بیمار شد به‏علی‏علیه السلام سفارش نمود، بیماری او را پنهان‏کنند و اجازه ملاقات به کسی ندهند. حضرت‏این گونه عمل کرد و خود عهده دار پرستاری‏از فاطمه‏علیها السلام شد و اسماء ایشان را یاری‏می‏کرد. (6)

فاطمه‏علیها السلام

در جنگ احد دندان پیامبراسلام‏صلی الله علیه وآله‏شکست و کلاهخود برسرایشان زخم واردکرد، در آن هنگام فاطمه‏علیها السلام خون جراحت‏پیامبر را می‏شست و علی‏علیه السلام با سپرآب‏می‏آورد، چون فاطمه مشاهده کرد خون بندنمی‏آید، تکه حصیری را

تحقیق در مورد دوران ظهور در اسلام

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 31 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

دوران ظهور در اسلام

پس از فتح جهان توسط آن حضرت و یکپارچگى تمام دولتهاى جهان به صورت یک حکومت اسلامى ، امام ( ع ) جهت تحقق بخشیدن به اهداف الهى در ابعاد گوناگون و در میان ملتهاى جهان اقدام مى کند ، وبراى تعالى بخشیدن وشکوفائى زندگى مادى و تحقق توانگرى و رفاه همگان قیام نموده و جهت گسترش فرهنگ و دانش ، و بالا بردن سطح آگاهى دینى و دنیایى مردم مى کوشد .

طبق برخى روایات ، میزان افزایش دانشى را که آن حضرت بردانش مردم اضافه مى کند ، به نسبت 25 به 2 است ، یعنى اضافه بر 2 جزء از علم را که قبلا دارا بوده اند 25 جزء دیگر را بر آن افزوده و به طور کلى دانش بشر 27 جزء خواهد شد . هم چنانکه در زمان آن حضرت پاى ساکنان زمین به سوى ساکنان کرات گشوده مى شود بلکه مرحله گشوده شدن درهاى عالم غیب به روى این جهان مادى ما آغاز مى گردد ، که انسانهائى از بهشت به زمین مى آیند که براى مردم اعجاز آور و خارق العاده خواهد بود و در روزگار آن حضرت و بعد از آن شمارى از پیامبران و امامان علیهم السلام به زمین باز خواهند گشت و تا هر زمان که اراده حق تعالى باشد فرمانروایى خواهند نمود.

واین امر از نشانه هاى رستاخیز و مقدمات آن مى باشد . به نظر مى رسد که جنبش دجال ملعون و فتنه وآشوب او یک حرکت انحرافى بهره گیرى از پیشرفت علوم و حالت رفاهى باشد که در زمان امام ( ع ) جامعه بشرى به آن دست مى یابد ، دجال از روشهاى پیشرفته چشمبندى ، براى فریب جوانان پسر و دختر و زنان که بیشتر پیروان او را تشکیل مى دهند ، استفاده مى کند .

از این رو در جهان موجى از فتنه و آشوب بوجود مى آورد که فریبکارى هاى او را باور مى کنند ، اما حضرت مهدى ( ع ) نیرنگ هاى وى را آشکار ساخته و به زندگى او وهوادارانش خاتمه مى بخشد .

این بود دورنمائى کلى از حرکت وانقلاب جهانى حضرت مهدى موعود ( ع ) .

اما روزگارى که این حوادث در آن رخ مى دهد ، آشکارترین نشانه ها و رویدادهاى آن از زبان روایات چنین است :

- نخست فتنه اى است که بر امت اسلامى پیش مى آید و روایات ، آن را آخرین و سخت ترین فتنه ها توصیف مى کند که بر آنان وارد شده ، وبا ظهور امام ( ع ) بر طرف مى گردد . نکته قابل این است که تمام ویژگیهاى کلى و مشروح این آشوب با فتنه و سلطه غربى ها و نیز کشورهاى شرقى هم پیمان با آنان در آغاز این قرن ، تطبیق مى کند چه این که این آشوب سراسر ممالک اسلامى و تمام خانواده آنان را در بر مى گیرد . " خانه اى وجود ندارد مگر این که آن فتنه داخل آن شده و هیچ مسلمانى نمى ماند مگر این که مورد آسیب آن واقع مى شود . "

ملت هاى کافر بر کشورهاى مسلمانان هجوم مى آورند ، آنگونه که گرسنگان آزمند بر سفره چرب و رنگین حمله مى کنند . " به هنگام فتنه و آشوب ، گروهى از غرب و گروهى از شرق آمده و بر امت من حکمرانى کنند . " این فتنه از سرزمین شام ، سرزمینى که دشمنان ما سلطه گرى استعمارى سیاه خویش را از آنجا آغاز نموده ، و آن را کانون پرتوافکن تمدن من نامند شروع مى شود در نتیجه آشوبى به پا مى شود که در زبان روایات به " فتنه فلسطین " از آن یاد شده ، آشوبى که کشور شام در اثر آن ، هم چون آب درون مشک به هم مى خورد . " چون فتنه فلسطین بر پا شود منطقه شام دچار آشفتگى و نابسامانى گردد ، مانند بهم خوردن آب در مشک ، وآنگاه که زمان پایانش فرا رسد پایان یافته و اندکى از شما پشیمان مى شوید . "

روایات ، نسل ها وفرزندان مسلمانان را بدین گونه توصیف مى کند : که آنان با فرهنگ این فتنه و آشوب نشو ونما مى کنند به گونه اى که از دیگر فرهنگ ها بى اطلاع مى مانند و فرمانروایان ستمگرى که با احکام کفر و هوا و هوس بر مسلمانان حکمرانى نموده و آنان را با بدترین وضعى شکنجه مى دهند . احادیث شریف ، به وجود آورندگان این آشوب را رومیان ( غربیها ) وترکان که ظاهرا مراد از آنان ( روسها ) باشند ، نام برده ، و آنگاه که حوادث بزرگى در سال ظهور حضرت مهدى ( ع ) رخ مى دهد ، آنان نیروهاى خود را در رمله فلسطین و در انطاکیه در ساحل ترکیه سوریه و در جزیره ، واقع در مرزهاى سوریه عراق ترکیه ، مستقر مى سازند . " زمانیکه روم ترک (روسیه و غرب ) علیه شما شورش و با یکدیگر نیز مخالفت و کشمکش مى نمایند و جنگ و درگیرى ها در جهان رو به افزایش مى رود ، هواداران ترکان ، جهت استقرار در جزیره و خوارج روم به انگیزه فرود آمدن در رمله به حرکت در مى آیند "

هم چنین در روایات آمده که آغاز ظهور آن بزرگوار از ایران خواهد بود . " نقطه آغاز ظهور او از سوى مشرق است و چون آن هنگام فرا رسد ، سفیانى خروج مى کند . " یعنى ، آغاز مقدمات وزمینه ظهور آن حضرت بدست طرفداران سلمان فارسى ، یاران درفش هاى سیاه انجام پذیرفته و نهضت آنان به دست مردى از قم به وجود مى آید"

مردى از قم قیام نموده و مردم را به حق دعوت مى نماید . گروهى که گرد او جمع مى شوند ، دلهاشان چون پاره هاى آهن محکم واستوار است و آنچنان نستوه اند که از تندبادها و طوفانهاى کارزار نمى هراسند ، و از نبرد خسته و افسرده نشده و وحشتى به دل راه نمى دهد ، و همواره توکل و اتکاء آنها به خدواند است و فرجام نیکو از آن تقوا پیشگان خواهد بود . "

آنان پس از بپاخاستن و به وچود آوردن انقلابشان از دشمنان خود ( ابرقدرتها ) مى خواهند که آنها را به حال خود رها نموده و در امور آنها دخالت نکنند ، اما آنان بر این امر اصرار دارند . " حق را مى جویند ، به آنان سپرده نمى شود ، بار دیگر خواستار آن مى شوند دیگر بار نیز سپرده نمى گردد ، با مشاهده این وضع سلاح بر دوش گرفته ، و به مبارزه ادامه مى دهند تا خواسته آنها را عملى مى نمایند ولى این بار اینان نمى پذیرند ، تا این که قیام نموده و پرچم نهضت را به دست صاحب شما یعنى حضرت مهدى ( ع ) مى سپارند ، و کشته هاى آنان شهیدان راه حق هستند " و به گفته روایات آنها سر انجام در جنگ طولانى خود پیروز گشته و دو شخصیتى که وعده داده شده در میان آنان ظاهر مى شوند . که یکى خراسانى بعنوان فقیه ومرجع ، یا رهبر سیاسى ، ودیگرى شعیب بن صالح که جوانى گندم گون ، باریش کم پشت از اهالى رى ، مى باشد به عنوان فرمانده نظامى مى باشد . با سپردن این دو شخصیت پرچم اسلام را به حضرت مهدى ( ع ) ، با نیروهاى خود در نهضت آن حضرت شرکت مى نمایند ، وشعیب بن صالح به سمت فرماندهى کل قواى حضرت مهدى ( ع ) نائل مى گردد .

هم چنین روایات از حرکتى یاد مى کند که در سوریه توسط " عثمان سفیانى " که از هواداران رومیان وهم پیمان با یهود است بر پا شده و وى سوریه واردن را یک پارچه در قلمرو حکومت خویش در مى آورد . " خروج سفیانى امرى حتمى است که از آغاز تا انجام آن پانزده ماه به طول مى انجامد . شش ماه آن را به جنگ و کشتار پرداخته و با به تصرف در آوردن پنچ منطقه ، نه ماه کامل بر آن مناطق فرمانروائى مى کند . "

طبق گفته روایات آن مناطق پنجگانه علاوه بر سوریه و اردن ، احتمالا لبنان را نیز در بر مى گیرد . این وحدت نامیمونى است که توسط سفیانى در کشور شام به وجود مى آید ، زیرا که هدف آن ایجاد یک خط دفاعى ( عربى ) از اسرائیل ، و پایگاهى براى رویاروئى با ایرانیان و زمینه سازان حکومت حضرت مهدى ( ع ) مى باشد . از این رو سفیانى اقدام به اشغال و تصرف عراق نموده و نیروهاى وى وارد عراق مى گردند . " او تعداد یکصد وسى هزار نیرو را به کوفه اعزام مى نماید و آنها در محلى بنام " روحاء " و " فاروق " فرود مى آیند ، آنگاه شصت هزار تن از آنان روانه کوفه شده و در محل مقبره حضرت هود ( ع ) در نخیله منزل مى کنند ، و گویا من سفیانى ( و یا همراه و یار او ) را مى بینم که در کوفه و در زمینهاى پهناور و سرسبز شما رحل اقامت افکنده و منادى او بانگ بر مى آورد که هر فردى سر شیعه على را بیاورد هزار درهم به او داده مى شود ، در این هنگام است که همسایه به همسایه اش حمله ور شده و مى گوید این شخص از زمره آنان است . "

آنگاه سفیانى را به پرکردن خلا سیاسى که در حجاز بوجود آمد وادار مى نمایند و براى مبارزه و نابودى حکومت حضرت مهدى ( ع ) که زبانزد مردم بوده و انتظار آغاز آن را از مکه دارند ، حکومت سفیانى را تقویت مى نمایند . از این رو سفیانى سپاه خود را به حجاز گسیل داشته و نیروهایش با ورود به شهر مدینه در آنجا دست به فساد زده و سپس آهنگ مکه مى نمایند ، جائى که حضرت

تحقیق؛ پر ستاری از نظر اسلام

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 8

پر ستاری از نظر اسلام :

پرستاران، خادمان بی‌منت و فرشتگان سپیدپوش جامعه هستند که لباس خدایی بر تن دارند، آنان حمایت و پشتیبانی جامعه را می‌جویند و خواهان ارج نهادن جامعه به جایگاه واقعی خویشند، همچنان که مقام معظم رهبری می‌فرماید: "طرف حساب پرستار فقط خداست."

همزمان با روز ولادت شیر زن واقعه کربلا که توانست با پیام‌رسانی، شایستگی زنان را در تاریخ به منصه‌ ظهور رسانده و ضامن بقای اسلام باشد و از بازماندگان حادثه‌ تلخ عاشورا مراقبت و پرستاری کند، روز پرستار نامیده شده‌ است. در کشور ما نیز پرستاران، در طول هشت سال دفاع مقدس، و در زمان‌های بحرانی به رغم کمبودها و مشکلات، خالصانه و بی‌ریا در جهت بهبود وضعیت بیماران تلاش کردند و غالبا به جای این که در آغوش گرم خانواده به ‌سر ببرند، بر بالین مجروحان جنگی، مصدومان و بیماران حاضر شده و از آنان مراقبت کردند.

واژه پرستار به معنای پرستنده؛ غمخوار و حافظ می‌باشد. و در فرهنگ لاتین پرستار از لغت Nutricious گرفته شده است که به معنای پروردن؛ تغذیه کردن و پرورش دادن است. با توجه به این معنا هرگونه مراقبت و مواظبتی که فرد از فرد دیگری اعم از بیمار یا سالم به عمل آورد پرستاری نامیده می‌شود.

آنگاه که رنج و درد بر کالبد انسان حمله‌ور گشت و سلامت وی را پایان داد، پرستاری به وجود آمد؛‌ یعنی از زمان پیدایش بشر،‌ این حرفه مقدس بر عرصه گیتی نمایان شده است. در مسیر تاریخ، پرستاری همپای پزشکی در خدمت انسان‌ها بوده است و به تدریج، این دو در قالب علم پیشرفت نموده‌اند و در زمان‌های بحرانی، مانند حوادث طبیعی و جنگ‌ها، خدمات شایان توجهی انجام داده‌اند.

پرستاری در فرهنگ اسلامی:

در فرهنگ اسلامی و تعابیر قرآنی، آن هنگام که پرستار برای یاری انسان نیازمندی تلاش می‌کند و نیازهایش را برمی آورد، ‌مثل آن است که او را از مرگ رهایی بخشیده و بدین کار، موجبات خرسندی خداوند را فراهم کرده است؛ زیرا پرستاری که با تلاش خویش جان مجروح یا بیمار ناتوانی را نجات می‌دهد و برای بهبودی وی فعالیت می‌کند، به یقین او را زنده کرده است و هر که فردی را زنده کند و به جامعه پر تلاش انسان‌ها باز گرداند، مثل آن است که خدمتی شایان به همه مردمان کرده است. قرآن کریم در آیه 32 سوره مائده در این باره می‌فرماید: "و هر کس انسانی را از مرگ رهایی بخشد، ‌چنان است که گویی همه مردم را زنده کرده است.

باید تاریخ پرستاری در اسلام را از پرستاری حضرت فاطمه علیهاالسلام دانست. حضرت زهرا علیهاالسلام در جنگ احد از پدر بزرگوارش پرستاری نمود و با چهارده تن از زنان مسلمان از زخمی‌ها پرستاری کردند.

پیامبر گرامی نیز در این زمینه می‌فرماید: هر کس برای برآوردن نیاز بیماری بکوشد چه آن را برآورده سازد و چه نسازد، از گناهانش پاک می‌شود مانند روزی که از مادر زاده شده است.

پرستاری از مجروحان و کمک به ناتوانان، در فطرت و نهاد هر انسانی وجود دارد که حاکی از اهمیت آن در زندگی اجتماعی است. سیره رهبران الهی نیز همواره بر این بوده که در میدان انجام کارهای پسندیده، گوی سبقت را از همه انسان‌ها بربایند و انسان کامل عصر خویش و الگو برای آیندگان باشند تا بدین ترتیب، بزرگ‌ترین مشوق انسان‌ها در عمل به نیکی‌ها گردند. یکی از کارهای نیک ،" پرستاری" از بیماران است و رهبران الهی نیز بدان همت می‌گماردند.

پرستاری در اسلام:

آغاز پرستاری در اسلام با شروع جنگ‌های مسلمین و جهاد بوده است. در این جنگ‌ها؛ هم بانوان خاندان پیامبر صلی ‌الله علیه و آله و هم سائر زنان مسلمان در خدمت پرستاری سهیم بودند. و باید تاریخ پرستاری در اسلام را از پرستاری حضرت فاطمه علیهاالسلام دانست. حضرت زهرا علیهاالسلام در جنگ احد از پدر بزرگوارش پرستاری نمود و با چهارده تن از زنان مسلمان از زخمی‌ها پرستاری کردند.

دیگر پرستاران صدر اسلام عبارتند از: ام عماره(انیسه)؛ میمونه؛ رفیده؛ ام سلمه؛ ام عطیه و حضرت زینب کبرا علیهااسلام که از پنج امام در زمان‌های مختلف پرستاری نمود.

زینب نقش نگهدارى از قیام خون بار حسینى را بر عهده داشت که ‏قطعا اگر او این بار را بر دوش نمى‏گرفت، خون سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین صلوات الله علیه پایمال مى‏شد و بسیار دشوار بود که نهضت ابى‌عبدالله علیه السلام به مردم‏ اعلام و ابلاغ گردد و شاید بدون اسارت خاندان رسول الله و پیش‏تازى عقیله بنىهاشم علیهاالسلام در رسوا

تحقیق؛ اسلام شناسی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 176

اسلام ، یکی از ادیان توحیدی که از حدود 610 م به وسیلة حضرت محمد (ص) ، در مکه تبلیغ گردید و با گسترش سریع و چشمگیر ، در فاصله ای کمتر از نیم قرن ، دین غالب بر بخش وسیعی از آسیا و افریقا گشت . پیروان این دین مسلم یا مسلمان خوانده می‌شوند .

اسلام در لغت به معنای انقیاد و گردن نهادن به حکم است و در کاربرد دینی آن ، اشاره به تسلیم در برابر فرمان و حکم الهی است .

بنابر آیات قرآنی که اصیل‌ترین منبع شناخت دین اسلام است ، این دین به هیچ روی میان پیامبران الهی جدایی قائل نیست ( بقره /2/ 136) ،‌بلکه در بیان قرآن ، همة پیامبران مبلغ دینی واحد با صورتهای گوناگون بوده اند که همان دین اسلام بوده ، و تعلیم مشترک آن تسلیم در برابر فرمان خداوند یکتاست . بر این پایه ، گاه در قرآن کریم ، از اسلام همان دین مشترک توحیدی یا به تعبیری دیگر « دین الله » اراده شده است که همة انبیاء مبلغ آنند و دینی جز آن نزد خداوند پذیرفته نیست ( نک :‌آل عمران / 3/ 19 ، 83 ، 85 : مائده / 5/ 44) و والاترین نمونة آن دینی است تکمیل کنندة ادیان پیشین الهی که حضرت محمد‌(ص) به تبلیغ آن مبعوث شده ، و در طول 23 سال به ادای این رسالت اهتمام نموده است ( نک : مائده / 5/ 3 ) .

رابطة انسان با دین الهی در واژگان قرآنی با تعابیری مختلف بیان شده است ، اما از اشاره‌ای قرآنی ( حجرات /49/ 14) چنین بر می‌آید که اسلام آوردن ، مرحله‌ای آغازین در پذیرش دین الهی است و لزوماً با ایمانی راسخ در قلب همراه نیست . همین نکته موجب شده است تا در دیدگاه برخی صاحب نظران ، ایمان به عنوان مرتبه‌ای افضل از اسلام شناخته شود و بحثی تحت عنوان ایمان و اسلام در علم کلام اسلامی پدیدار گردد.

در این مقاله ، اسلام و جلوه های فرهنگی و مدنی آن از دیدگاههای گوناگون بررسی شده که فهرست موضوعات آن بدین قرار است :

عنوان

I. ظهور اسلام

II . تعالیم و نهادهای اساسی اسلام

اصول اعتقادی

عبادات و آداب دینی

مناسبات و روابط اجتماعی در اسلام

III . سیر اندیشه های کلامی در تاریخ اسلام

اندیشه های کلامی در سدة نخست هجری

اندیشه های کلامی در سده‌های 2 و 3 ق

اندیشه های کلامی در سده‌های 4ـ6 ق

اندیشه کلامی در عصر پس از مغول

IV . سیر اندیشه های فقهی در تاریخ اسلام

اندیشه های فقهی در سده‌های 2 و 3 ق

اندیشه های فقهی در سده‌های 4ـ6 ق

اندیشه های فقهی در سده‌های متاخر

V . تحول فلسفه و علوم در تمدن اسلامی

نگاهی به سیر فلسفه در جهان اسلام

علوم در جهان اسلام

VI . نفوذ فرهنگ اسلامی در اروپا

VII . تصوف و عرفان

VIII . تاثیر اسلام در ادبیات ملل مسلمان

تاثیر اسلام در ادبیات عرب

اسلام و ادبیات فارسی

تاثیر اسلام در ادبیات ترکی

IX . گسترش تاریخی اسلام

اسلام در شبه جزیرة عربستان

اسلام در ایران

اسلام در ماوراء النهر و ترکستان

اسلام در بین‌النهرین

اسلام در مصر و شام

اسلام در شمال افریقا ، اندلس،سیسیل‌و کرت

اسلام در شرق افریقا و افریقای مرکزی

اسلام در آسیای صغیر و شبه جزیرة بالکان

اسلام در منطقة قفقاز

اسلام در منطقة ولگا وشمال دریای سیاه

اسلام در چین و آسیای جنوب شرقی

اسلام در شبه قارة هند

اسلام در غرب ( اروپای غربی و آمریکا )

I . ظهور اسلام

زندگی پیامبر اسلام ( ص) : زندگی حضرت محمد (ص) از صدر اسلام مورد توجه و اهتمام مسلمانان قرار داشته است ؛ با اینهمه ، روایات بی‌شمار موجود در بیشتر جزئیات همداستان نیستند و به ویژه آگاهیهای ما در باب زندگی آن بزرگوار ، پیش از بعثت ، به تفصیل شرح سیرة ایشان پس از بعثت نیست . به هر حال ، آنچه از مطالعه و بررسی زندگی وی در طول 63 سال در ذهن نقش می‌بندد، بازتابی از تصویر ظهور پیامبری الهی و سرگذشت شخصیتی است که با پشت سر نهادن دشواریهای بسیار ، بی‌هیچ خستگی و ناامیدی به اصلاح جامعه ، دست زد و توانست جزیره العرب را متحد کند و آمادة گستردن اسلام در بیرون از مرزهای عربستان شود و از آن مهم تر دیانتی را بنیاد نهد که اینک یکی از مهم‌ترین ادیان جهان به شمار می‌رود .

تولد تا بعثت : تولد حضرت محمد ( ص) بنابر بسیاری از روایات در 17 ربیع الاول عام‌الفیل ( 570 م ) ، یا به روایتی 12 همان ماه در تقویم عربی روی داد . پدر پیامبر‌(ص)‌، عبدالله فرزند عبدالمطلب و مادرش آمنه دختر وهب و هر دو از قبیلة بزرگ قریش بودند ؛ قبیله‌ای که بزرگان آن از نفوذ فراوانی در مکه برخوردار بودند و بیشتر به بازرگانی اشتغال داشتند . عبدالله ، پدر پیامبر (ص) اندکی پیش از تولد فرزندش برای تجارت با کاروانی به شام رفت و در بازگشت بیمار شد و درگذشت . بنابر رسمی که در مکه رایج بود ، محمد (ص) را به زنی به نام حلیمه سپردند تا در فضای ساده و پاک بادیه پرورش یابد . وی 6 ساله بود که همراه مادر برای دیدار خویشان به یثرب ( مدینه ) رفت‌، اما آمنه نیز در بازگشت ، بیمار شد و درگذشت و او را در ابواء ـ نزدیک مدینه ـ به خاک سپردند. محمد ( ص) از این پس در کنف حمایت جدش عبدالمطلب قرار گرفت ، اما او نیز در 8سالگی وی درگذشت و سرپرستی محمد ( ص) بر عهدة عمویش ابوطالب گذارده شد. ابوطالب در سرپرستی برادرزاده اش کوششی بلیغ می کرد . در سفری تجارتی به شام او را با خود همراه برد و هم در این سفر ، راهبی بَحیرا نام ، نشانه های پیامبری را در او یافت و ابوطالب را از آن امر مطلع ساخت. از وقایع مهم پیش از ازدواج پیامبر ( ص ) ، شرکت در پیمانی به نام « حلف الفضول » است که در آن جمعی از مکیان تعهد کردند « از هر مظلومی حمایت کنند و حق او را بستانند » . پیمانی که پیامبر (ص) بعدها نیز آن را می‌ستود و می‌فرمود اگر بار دیگر او را به چنان پیمانی باز خوانند ، به آن می‌پیوندد.

شهرت محمد (ص) به راستگویی و رستکاری چنان زبانزد همگان شده بود که « امین » لقب گرفت و همین صداقت و درستی توجه خدیجه دختر خویلد را جلب کرد و او را با سرمایة خویش برای تجارت به شام فرستاد ؛ سپس چنان شیفتة درستکاری « محمد امین‌» شد که خود برای ازدواج با وی گام پیش نهاد ، در حالی که بنابر مشهور ، دست‌کم 15 سالی از او بزرگ‌تر بود . خدیجه برای محمد ( ص ) همسری فداکار بود و تا زمانی که حیات داشت ، پیامبر همسر دیگری برنگزید . او برای پیامبر ( ص ) فرزندانی آورد که پسران همگی در کودکی در گذشتند و در میان دختران ، از همه نامدارتر ، حضرت فاطمه‌( ع) است . از جزئیات این دوره از زندگی پیامبر ( ص) تا زمان بعثت آگاهی چندانی در دست نیست ؛ جز آنکه می دانیم نزد مردمان به عنوان فردی اهل تأمل و تفکر شناخته شده ، و از خوی و رفتارهای ناپسند قوم خود سخت ناخشنود بود . از آداب و رسوم زشت آنان چشمگیرتر از همه بت پرستی بود و پیامبر (ص) از آن روی بر می‌تافت . محمد (ص) اندکی پیش از بعثت ، دیر زمانی را به تنهایی در غار حرا، در کوهی نزدیک مکه به سر می‌برد و زمان را به خاموشی و اندیشه می‌گذرانید.

از بعثت تا هجرت : گفته‌اند نخستین نشانه‌های بعثت پیامبر (ص) به هنگام 40 سالگی او ، رؤیاهای صادقه بوده است، اما آنچه در سیره به عنوان آغاز بعثت شهرت یافته ، شبی در ماه رمضان ، یا ماه رجب است که فرشتة وحی در غار حرا بر پیامبر (ص) ظاهر شد و بر او نخستین آیات سورة علق را برخواند . بنابر روایات ، پیامبر (ص) به شتاب به خانه بازگشت و خواست که او را هر چه زودتر بپوشانند. گویا برای مدتی در نزول وحی وقفه‌ای ایجاد شد و همین امر پیامبر‌(ص ) را غمناک ساخته بود ، ولی اندکی بعد فرشتة وحی باز آمد و آن حضرت را مامور هدایت قوم خود و اصلاح جامعه از فسادهای دینی و اخلاقی و پاک گردانیدن خانة خدا از بتان ، و دلهای آدمیان از خدایان دروغین کرد .

پیامبر (ص) دعوت به توحید را نخست از خانوادة خود آغاز کرد و اول کسی که به او ایمان آورد ، همسرش خدیجه ، و از مردان ، پسر عمویش علی بن ابی طالب ( ع) بود که در آن هنگام سرپرستی او را پیامبر (ص) بر عهده داشت. در منابع فرق گوناگون اسلامی‌، از برخی دیگر همچون ابوبکر و زیدبن حارثه ، به عنوان نخستین گروندگان به اسلام نام برده اند، اما باید در نظر داشت که این موضوع برای مسلمانان در گرایشهای مذهبی گوناگون پیوسته افتخاری بود و بعدها به زمینه ای برای منازعات کلامی میان آنان تبدیل شد . هر چند دعوت آغازین بسیار محدود بود ، ولی شمار مسلمانان رو به

تحقیق؛ اصول و روشهای تربیت در اسلام

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 44

اصول و روشهای تربیت در اسلام

فصل اول - تعریف و حدود تربیت در اسلام

فصل دوم - مشخصات تربیت اسلامی

فصل سوم - اهداف تربیت اسلامی

فصل چهارم - اصول تربیت در اسلام

فصل پنجم - روشهای تربیت در اسلام

- موعظه , تصیحت و امر به معروف

- انذار , تهی از منکر و مبارزه با انحرافات

- برقراری ثواب و عقاب برای اعمال

- ایجاد محیط مساعد تربیتی

- بیان قصص انبیا و سرگذشت ملل

- ذکر امثال و تشبیه معقول به محسوس

- دعا و نیایش

- توبه و بازگشت

- برقراری یک نظام اسلامی برای اجرا و تداوم تربیت

دین و روشهای تربیتی

پیش درآمد

بسم الله الرحمن الرحیم

بحث از دین و تربیت همیشه مورد توجه اندیشمندان تربیتی بوده و بشر همواره به دنبال آرمان خواهی و کمال طلبی خود در شیوه های تربیتی به دین و ارزش های الهی علاقه وافری نشان می داده است. هر چند پس از رنسانس و گسترش علم گرایی و غرور ناشی از آن و طرح «تقابل علم و دین» و جا افتادن این تفکر به لحاظ ضعف های موجود در دین مسیحیت و مبلغان و عالمان آن و به حاشیه رانده شدن دین تربیت دینی نیز مورد غفلت قرار گرفت.

اما پس از مواجهه ی انسان با تبعات این غفلت زدگی و گرفتاری او با تبعات جامعه صنعتی و زندگی مادی و بروز مشکلات متعدد فردی و اجتماعی ضرورت نگاهی دوباره به تربیت دینی احساس شد؛ که در این میان نظرات مختلفی به چشم می خورد.

1. عدّه ای با طرح عدم دخالت دین در تربیت انسان و ناکارآمدی آموزه های دینی که ناشی از نگاه منفی به دین و عدم شناخت دقیق از مکتب تربیتی آن است. این بحث را همچنان رویکردی به مباحث قدیمی و مربوط به زمان نابالغی علم، تلقی می کنند.

آنان تربیت را تنها بر مدار عقل و شناخت انسان از خودش استوار می سازند، و قائل اند که تنها علم، قابلیت شناسایی دقیق از آدمی را دارد؛ در این دیدگاه رابطه ای میان دین و تربیت وجود ندارد.

2. با ابطال نظریه علم گرایی مطلق، گرایشی به مباحث دینی و معنوی بروز کرد، اما در این رهیافت نیز بسیاری از ندیشمندان غربی رویکرد انسان را به دین غیر وحیانی و انسان محور کافی دانسته و راه های تربیتی برگرفته از آن را نیز برای هدایت انسان در مسیر پر پیچ و خم زندگی کافی می دانند. در این نگاه، ملاک انسان، و نیازهای او و رفع آنها است. و در موارد نیاز به دین رجوع می کند و با خرد خود از آن بهره می جوید، اما هرگز خود را در اختیار دین قرار نمی دهد و نمی گذارد دین با راه های تربیتی خود برای او تصمیم گیری کند.

3. با توجه به ناکارآمدی دین (انسان محور) در همه ی شؤون و عرصه های زندگی و همه جانبه نیازهای مادی و معنوی او، ضرورت رویکرد به (دین وحیانی) احساس می شود. در این نگاه به دین، که دارای رویکردی زندگی مدار نیز می باشد، دین در زوایای مختلف زندگی، نقش آفرینی می کند و در متن زندگی حضور جدی و پررنگی دارد و پاسخگوی همه ی نیازهای اوست. در این نگاه به دین بحث از «دین و روش های تربیتی» ضرورت می یابد زیرا:

بر این باوریم که خالق یکتا که به وجود آورنده و «ربّ» اوست بهتر از هر کسی انسان را می شناسد و بر نقاط ضعف و قوت او آگاه است و کامل ترین راه را دانسته و بهترین مقصد نهایی را برای او رقم زده است.

پیامبران و امامان ـ علیهم السّلام ـ نیز که انسان کامل و تربیت یافته همین مکتب بوده و بهترین مربیان هستند، آمده اند تا تربیت و هدایت انسان را عهده دار شده و راه درست را به او آموزش دهند، تا انسان پروردگار متعال را مالک و رب خویش قرار دهد و طرح تدبیر او را در زندگی به کار بندد و سرانجام به سعادت حقیقی رهنمون شده و به کمال واصل گردند.

بر این اساس در معارف اسلامی و سیره و سنت برجای مانده از پیشوایان دینی بهترین مبانی و روش های تربیتی یافت می شود.

پس روشن است که همه ی اجزای یک نظام تربیتی ـ حرکت او به سوی مقصد، چگونگی و شیوه های روش های آن به گونه ای ناظر به انسان است، لذا در تبیین تربیت دینی باید